زندگی‌نامه مایلز دیویس

مایلز دیویس، چهل سال از عمر خود را صرف ساخت و ضبط موسیقی کرد. او شخصیتی قوی و الهام بخش داشت و مسیر را برای بسیاری از هنرمندان هموار کرد. او با نواختن ترومپت و رهبری ارکستر، به طور مداوم دنبال راه‌های جدیدی برای اجرا و تنظیم موسیقی بود. تغییر وضعیت موسیقی، مایلز دیویس را برآن داشت تا برای توسعه‌ی بنیادین سبک جاز و راک در طول قرن گذشته قدم های بسیار تاثیرگذاری را بردارد – دیویس در به وجود آمدن سبک های موسیقی چون بی باپ، کول جاز، فیوژن و حتی جاز هیپ هاپ نقش اصلی را داشته است. هیچ‌کس دیگری جز مایلز دیویس در موسیقی نمی‌تواند ادعای چنین سلطنت طولانی را به عنوان پادشاه کول جاز داشته باشد. مایلز دیویس برنده جایزه گرمی و یکی از بزرگان دنیای جاز است، هم به عنوان نوازنده ترومپت و هم در مقام لیدر یک بند موسیقی. در ادامه زندگی‌نامه مایلز دیویس با آراد مگ همراه باشید.

مایلز دیویس که بود؟

مایلز دیوی دیویس سوم – Miles Dewey Davis III، نوازنده ترومپت در سبک جاز آمریکایی، آهنگ ساز و تنظیم کننده موسیقی بود. او یکی از تاثیرگذارترین و تحسین شده ترین شخصیت‌های تاریخ موسیقی جاز و قرن بیستم است. دیویس انواع مختلف موسیقی را در دوره ای تقریبا پنج دهه‌ای به وجود آورد که او را به یک پیشگام در زمینه تحولات عمده سبک جاز تبدیل کرد. مایلز دیویس در توسعه جاز یکی از آهنگسازان برتر عصر خود محسوب می‌شود. او در سال ۱۹۲۶ در ایلینویز به دنیا آمد و در سن ۱۸ سالگی به شهر نیویورک سفر کرد تا موسیقی را دنبال کند. در طول زندگی اش، او مدام در حال تغییر مفهوم سبک جاز و شکل دادن به آن بود. مایلز دیویس برنده ۸ جایزه گرمی شد و در سال ۱۹۹۱ به خاطر بیماری تنفسی در سانتا مونیکا کالیفرنیا فوت کرد.

دیویس در ایلینویز آمریکا متولد و بزرگ‌ شد. او تحصیلات خود را در مدرسه جولیارد در شهر نیویورک رها کرد و اولین کار حرفه‌ای خود را به عنوان عضوی از انجمن ساکسیفون نوازان بی باپ چارلی پارکر در سالهای ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۸ شروع کرد. اندکی پس از آن، او مجموعه ای از کارهای قبلی جاز را در آلبومی بی کلام به نام Birth of the Cool از سوی کمپانی کپتال رکوردز منتشر کرد. این آلبوم تاثیر بسیاری بر توسعه کول جاز داشت. در اوایل دهه ۱۹۵۰، مایلز دیویس تعدادی از قدیمی‌ترین موسیقی های هاردباپ را از سوی پرستیژ رکوردز ضبط کرد اما پس از آن به هروئین اعتیاد پیدا کرد.

قرارداد با کلمبیا رکوردز

پس از اینکه به طور گسترده‌ای جوایز فستیوال جاز نیوپورت در سال ۱۹۵۵ را درو کرد، قراردادی بلند مدت با شرکت کلمبیا رکوردز امضا کرد و آلبومی را در سال ۱۹۵۷ به نام Round About Midnight انتشار داد. این نخستین همکاری او با نوازنده ساکسیفون، جان کولترین و پُل چمبرز بیسیست بود. این دو اعضای کلیدی گروه شش نفره او در اوایل دهه ۱۹۶۰ بودند. در این دوران، او در کنار فعالیت خود با ارکستروار جاز نیز همکاری‌هایی داشت از جمله همکاری با آهنگ ساز، گیل ایوانز، در تهیه آلبوم Sketches of Spain که از جمله آثار برجسته اسپانیایی در اسپانیا (۱۹۶۰) است و همچنین کار گروهی Milestones سال ۱۹۵۸ و Kind of Blue سال ۱۹۵۹. آلبوم آخر یکی از محبوب‌ترین آلبوم‌های موسیقی جاز در تمام زمان‌ها است و فروشی بیش از ۴ میلیون نسخه را فقط در آمریکا از آن خود کرده است.

دیویس چندین بار تغییراتی را در ساخت آهنگ های آلبوم (Someday My Prince Will Come (۱۹۶۱ و کنسرت Blackhawk در همین سال و آلبوم Seven Steps to Heaven را در سال ۱۹۶۳ به وجود آورد، که یکی از موفقیت های اصلی دیویس با همکاری ستارگانی چون بیسیست، رون کارتر، هربی هنکاک نوازنده پیانو و تونی ویلیامز، درامر بود. پس از اضافه کردن وین شورتر، ساکسیفونیست به گروه شش گانه خود در سال ۱۹۶۴، دیویس گروه را برای ساخت سری آهنگ های انتزاعی تر رهبری کرد و با آلبوم های (E.S.P (1965 و (Miles Smiles (1967 به پیشگامان سبک بی باپ تبدیل شدند؛ این پیش از آن زمانی است که دوره الکتریک را در کار خود شروع کردند.

یکی از شخصیت‌های اصلی تاریخ جاز

در دهه ۱۹۷۰، او موسیقی راک، فانک، آفریقایی، الکترونیک و با نوازندگانی که مدام در حال تغییر و تلفیق سبک بودند، از جمله نوازنده کیبورد جو زاوینول، آل فاستر نوازنده طبل و گیتاریست، جان مک لافلین را تجربه کرد. این دوره، با ضبط آلبوم استودیویی دیویس در سال ۱۹۶۹ به نام Silent Way و ضبط کنسرت Agharta در ۱۹۷۵ به پایان رسید. Agharta، چالش برانگیزترین و بحث برانگیزترین آلبوم جاز بود. رکورد فروش ۷۰ میلیون ‌دلاری او در سال ۱۹۷۰ به خاطر ضبط Bitches Brew باعث ظهور دوباره محبوبیت تجاری سبک جاز فیوژن شد و در همین دهه این سبک پیشرفت کرد.

دیویس پس از ۵ سال بازنشستگی به خاطر شرایط جسمی اش، شغل خود را در دهه ۱۹۸۰ از سر گرفت. اینبار از نوازندگان جوان‌تر و آهنگ‌های پاپ در آلبوم‌های معروف خود همچون (The Man with the Horn (1981 و (Tutu (1986 استفاده کرد. منتقدان به طور کلی مخالف مایلز دیویس بودند اما او با ترومپت خود توانست جاز را به همه بشناساند. او کنسرت‌های بسیاری را در سراسر جهان برگزار کرد. در کنار این فعالیت، او در هنرهای تجسمی، فیلم و کارهای تلویزیونی هم فعال بود. او قبل از مرگش در سال ۱۹۹۱ دچار سکته مغزی، ذات‌الریه و نارسایی تنفسی شد. در سال ۲۰۰۶، کارهای دیویس به تالار مشاهیر راک ‌اند رول راه یافت و او را به عنوان “یکی از شخصیت‌های اصلی تاریخ جاز” معرفی کردند.

دوران آغازین زندگی

مایلز دیویس پسر یک جراح دندان پزشکی موفق و معلم موسیقی بود، مایلز دیویس در ۲۶ مه ۱۹۲۶ در آلتون در ایلینویز به دنیا آمد. دیویس در خانواده‌ای از طبقه متوسط زندگی می‌کرد. پدرش در سن ۱۳ سالگی او را در کلاس نوازندگی ترومپت ثبت نام کرد. دیویس به سرعت به استعدادی درخشان در نواختن ترومپت بدل شد. نواختن ساز محبوبش را پیش الوود بیوکنن، یکی از دوستان پدرش در مدرسه موسیقی آموخت. بیوکنن بر نواختن ترومپت بدون وایبراتو (تولید صدا به همراه لرزش) تاکید می‌کرد که بر خلاف سبک متداول ترومپت نوزانی همچون لوئیس آرمسترانگ بود، و این امر برای رشد و کمک به توسعه سبک مایلز دیویس بسیار حائز اهمیت بود.

دیویس در دبیرستان حرفه‌ای موسیقی تحصیل می‌کرد. زمانی که او ۱۷ ساله بود، دیویس از سوی دیزی گیلیسپی و چارلی پارکر برای پیوستن به آن‌ها روی صحنه دعوت شد. این درحالی بود که نوازندگان معروف بسیاری برای پر کردن جای خالی نوازنده بیمار ترومپت گروه خواهان همکاری با دیزی گیلیسپی و چارلی پارکر بودند.

کمی پس از آن، در ۱۹۴۴، دیویس از ایلینویز برای ادامه فعالیت خود به نیویورک رفت، جایی که او توانست در مدرسه جولیارد (که در آن زمان به عنوان موسسه هنر موسیقی شناخته می‌شد) ثبت‌نام کند. پس از گذراندن دوره‌های آموزشی در جولیارد، دیویس به دنبال چارلی پارکر گشت و پس از آنکه پارکر را پیدا کرد، شروع به نوازندگی در کلوپ‌های شبانه‌ی هارلم کردند. در این میان، او با چند نفر از نوازندگان چیره دست آشنا شد که در نهایت با او به همنوازی مشغول شدند و اساس بی باپ و سبک سریع و بداهه نوازی در جاز را (که از آن به عنوان عصر مدرن جاز یاد می‌کنند) شکل دادند.

تولد سبک کول

در سال ۱۹۴۵، مایلز دیویس با اجازه پدرش تصمیم گرفت مدرسه جولیارد را ترک کند و یک نوازنده جاز تمام‌ وقت باشد. در آن زمان یکی از اعضای گروه پنج نفره (Quintet) چارلی پارکر، نخستین ضبط خود را به عنوان سرپرست بند در ۱۹۴۶ با نام Davis Sextet ساخت و او کسی نبود جز مایلز دیویس. بین سال‌های ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸ دیویس و پارکر به طور مداوم به ضبط آهنگ و آلبوم پرداختند. در طول این مدت بود که دیویس بر روی توسعه سبک بداهه‌ نوازی خود کار کرد و این سبک توسط ترومپتش تعریف می‌شد.

در سال ۱۹۴۹، دیویس یک گروه نه نفره با سازهای غیر معمول، مانند فرنچ هورن، ترومبون و توبا را شکل داد. او مجموعه‌ای از تک آهنگ‌ها را منتشر کرد که بعدها به عنوان بخش قابل‌ توجهی از جاز مدرن در نظر گرفته شدند. همچنین آن‌ها بعدها به عنوان بخشی از نخستین آلبوم Birth of the Cool منتشر شدند. در اوایل دهه ۱۹۵۰ دیویس به هروئین معتاد شد. در حالی که او هنوز می‌توانست به ضبط آهنگ ادامه دهد اما دوران سختی برای نوازندگی او و اجراهای نامرتبش بود. دیویس در سال ۱۹۵۴ بر اعتیادش غلبه کرد. در همان زمان، عملکرد او به خاطر اجرای Round Midnight در فستیوال جاز نیوپورت سبب شد تا قرارداد ضبط با شرکت کلمبیا رکوردز را امضا کند. به همین سبب او گروهی دائمی خود متشکل از جان  کولترین، پال چمبرز و رِد گارلند را ایجاد کرد.

آلبوم Kind of Blue

دیویس چند آلبوم را با گروه شش نفره خود در دهه ۱۹۵۰ از جمله Porgy and Bess و Kind of Blue را ضبط کرد که در سال ۱۹۵۹ منتشر شدند. Kind of Blue، در حال حاضر به عنوان یکی از بزرگ‌ترین آلبوم‌های موسیقی جاز شناخته می‌شود و به عنوان پر فروش‌ترین آلبوم جاز در تمام دوران‌ها به شمار می‌رود و بیش از ۲ میلیون نسخه از آن به فروش رسیده است. دیویس در دهه ۱۹۶۰ نیز از موفقیت‌های خود جا نماند. گروه او در طول زمان تغییر بسیاری به خود دید، به ویژه به خاطر اعضای جدید گروه و تغییر در سبک. تنوع در اعضای گروه او سبب شد تا به تاثیرگذارترین نوازندگان عصر جاز فیوژن بدل شوند. از جمله وین شورتر، جو زاوینول، چیک کوریا، جان مک لافین و کوبام.

آلبوم Bitches Brew

توسعه جاز فیوژن متاثر از هنرمندانی چون جیمی هندریکس و اسلایی و فمیلی استون است که منعکس‌ کننده فیوژن در جاز و راک بودند. آلبوم Bitches Brew چند هفته بعد از جشنواره موسیقی Woodstock در سال ۱۹۶۹ (فستیوالی برای علاقه مندان به سبک جاز فیوژن) ضبط شد. آلبوم Bitches brew، خیلی زود به پر فروش‌ترین آلبوم تبدیل شد. در نتیجه، عکس دیویس در جلد مجله رولینگ استون به عنوان اولین هنرمند جاز معرفی شد. برای طرفداران پروپاقرص اش، این تغییر سبک چندان خوشایند نبود، اما نشان ‌دهنده توانایی دیویس برای امتحان سبک‌ها و از میان برداشتن محدودیت‌های سبک موسیقی خودش بود.

نوازنده مشهور جاز: دهه ۱۹۷۰ – ۱۹۸۰

در سال ۱۹۷۵ دیویس دوباره به مصرف مواد مخدر رو آورد و به الکل و کوکائین معتاد شد و پس از گذشت پنج سال از شغل خود فاصله گرفت. در سال ۱۹۷۹ او با سیسیلی تایسون، بازیگر آمریکایی آشنا شد. تایسون به مایلز کمک کرد تا بر اعتیادش به کوکائین غلبه کند. او و تایسون در سال ۱۹۸۱ ازدواج کردند. از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۱، دیویس کارهایی را ضبط کرد که در آلبوم The Man With the Horn به اوج خود رسیدند، که فروش بسیار خوبی داشتند اما از سوی منتقدان این آلبوم مورد پذیرش نبود و با نقدهای منفی بسیاری روبرو شد.

دیویس در دهه ۱۹۸۰ به کار خود ادامه داد و سبک‌های مختلف موسیقی را آزمود. او به تنظیم دوباره آهنگ‌های محبوبی چون Human Nature از مایکل جکسون و  Cyndi Lauper از سیندی لاپر پرداخت و آهنگ‌ها را در آلبوم You’re Under Arrest در سال ۱۹۸۵ منتشر کرد. در همین زمان بود که دیویس با نوازنده ترومپت، وینتون مارسالیس با مشکل روبرو شد. وینتون مارسالیس سبک مایلز دیویس در جاز فیوژن را مورد انتقاد قرار داد و معتقد بود که سبک دیویس، سبک حقیقی جاز نیست. پس از آن، هنگامی که مارسالیس تلاش کرد بدون دعوت در جشنواره بین‌المللی جاز ونکوور در ۱۹۸۶، روی صحنه به دیویس بپیوندد، دیویس درخواست کرد که او باید صحنه را ترک کند و از لحن بسیار تندی هم استفاده کرد. تا به امروز نیز، نزاع بین نوازندگان با جشنواره بین‌المللی جاز معروف است.

Tutu

دیویس در سال ۱۹۸۶ با انتشار Tutu دوباره خود را بر سر زبان‌ها انداخت. او در ساخت این آلبوم از سینث سایزر، صفحه‌های درام و نمونه آهنگ‌های قبلی به خوبی استفاده کرد و باعث شد تا دیویس برنده یک جایزه گرمی دیگر شود. پس از انتشار Aura، دیویس برای یک بار دیگر برنده جایزه گرمی شد. آلبومی که دیویس در سال ۱۹۸۵ آن را خلق کرده اما تا سال ۱۹۸۹ منتشر نشده بود.

مرگ و میراث مایلز دیویس

مایلز دیویس در سال ۱۹۹۰ یک جایزه گرمی دیگر را برای فعالیت هنری خود دریافت کرد. در سال ۱۹۹۱ او با کوئینسی جونز در فستیوال جاز مونترو همنوازی کرد. این دو به اجرای نخستین کارهای مایلز دیویس پرداختند، کارهایی که حدود ۲۰ سال از اجرای دوباره آن‌ها می‌گذشت و بسیاری منتظر شنیدن دوباره آن‌ها در صحنه بودند. در همان سال در ۲۸ سپتامبر ۱۹۹۱ دیویس در اثر ابتلا به ذات‌الریه و تنگی تنفس در سن ۶۵ سالگی درگذشت. پس از مرگش، به خاطر کار مشترکی که با کوئینسی جونز ضبط کرده بود در سال ۱۹۹۳ موفق به دریافت دوباره جایزه گرمی شد. این افتخار اثری دیگر برای تاثیر عمیق و ماندگار مایلز دیویس بر جاز بود.

منتظر شاهکار بعدی باشید.