محسن وزیری مقدم، طراح، نقاش، مجسمه‌ساز و یکی از اساتید برجسته هنر معاصر ایرانی است که به‌عنوان یکی از شاخص‌ترین هنرمندان نوگرای ایرانی شناخته می‌شود، وزیری مقدم در تاریخ ۱۶ شهریور سال ۱۳۹۷ درگذشت.
نمی‌خواهم کسی شبیه به من باشد، تنها می‌خواهم راه پرواز کردن در هنر را به شاگردانم بیاموزم.
محسن وزیری مقدم، هنرمند نوگرای ایرانی، یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان معاصر ایران که مرگش دلالان را پولدار نکرد. وزیری مقدم بزرگ در سال ۱۳۰۳ در تهران متولد شد. او یکی از اولین ورودی‌های دانشکده هنرهای زیبای تهران است. وزیری مقدم آثارش را به‌سختی می‌فروخت و فروش آثار هنری را به‌نوعی بازارگرمی دلالان می‌دانست و این افراد را محتکران هنر می‌خواند.
وزیری مقدم خواندن و نوشتن را نزد پدر آموخت، در سال ۱۳۲۲ در امتحان ورودی دانشگاه هنرهای زیبای دانشگاه تهران پذیرفته شد. علی‌محمد حیدریان یکی از استادان بزرگی بود که به وزیری مقدم آموزش می‌داد. او سرانجام در سال ۱۳۲۷ فارغ‌التحصیل شد و او را می‌توان از اولین دسته از فارغ‌التحصیلان دانشگاه هنرهای زیبای دانشگاه تهران دانست.
وزیری مقدم در سال ۱۳۳۴ راهی ایتالیا شد و تا سال ۱۳۴۲ در رم به فعالیت پرداخت. پایان‌نامه وزیری مقدم در تحصیلات تکمیلی، موندریان و تاثیر او در هنر قرن بیستم بود.
وزیری مقدم یکی از هنرمندانی بود که در دوران حیات اش هنر واقعی را به نمایش گذاشت. شاید باورش سخت باشد ولی وزیری مقدم بانامی که اعتبار جهانی داشت حدود ۷۵۰ تابلو به شهرداری تهران هدیه داده بود تا هنر در جایگاه واقعی‌اش به نمایش گذاشته شود و فروخته نشود ولی شهرداری تهران بابی مهری این تابلوها و آثار ارزشمند را نگه‌داری کرده بود و وزیری مقدم در طول حیات اش به‌شدت از این مسئله ناراحت بود.
جای تأسف دارد در روزی که وزیری مقدم از رفتار شهرداری در رابطه با آثارش ناراحت بود، فشارخون اش بالا رفته و چشم‌هایش بینایی‌اش را ازدست‌داده است!
یکی از نقل‌قول‌های جالب وزیری مقدم در رابطه باهنر و دلالی هنر:
«کارهایم را نمی‌فروشم؛ نقاشی ابزار احتکار یکسری دلال شده که تا هنرمند بمیرد، تابلو را به ۱۰ برابر قیمت بفروشد و پولدار شوند؛ یک‌مشت میلیارد و پولدار که یک‌زمانی زمین می‌خریدند حالا تابلوی نقاشی می‌خرند.»
وزیری مقدم از سال ۱۳۴۳ تا سال ۱۳۵۵ در دانشکده هنرهای تزئینی در دانشگاه هنر تدریس کرد. او تا حدودی با آموزش هنر در دانشگاه مخالف بود. عقیده وزیری مقدم بر این بود که هنر نباید آموخته شود، دانشجو با شنیدن چند اصطلاح عرفانی آموزش دو اسم از تاریخ هنر، هنرمند نمی‌شود، دانشجو باید بجوید و کشف کند تا به هنر نابی که درونش وجود دارد برسد.
وزیری مقدم قدم بزرگی در شناساندن هنر مدرن به‌جای هنر کمال‌الملکی کرد. درواقع می‌توان او را به‌نوعی واردکننده هنر مدرن به دانشگاه‌های ایران دانست. وزیری مقدم در دانشگاه دروسی ازجمله طراحی، نقاشی، چاپ دستی و پایه و اصول طراحی را تدریس می‌کرد.
وزیری مقدم به‌نوعی نسخه ترجمه‌شده اکسپرسیون انتزاعی را به ایران آورد. وزیری مقدم جلوتر از زمانش حرکت می‌کرد.
او در نمایشگاه‌های گروهی زیادی شرکت کرد و نمایشگاه‌های انفرادی زیادی در خارج از مرزهای ایران برگزار کرد. وزیری مقدم بیشتر سال‌های عمرش را در خارج از ایران گذراند.
ازجمله مهم‌ترین نمایشگاه‌های او می‌توان به نمایشگاه مجموعه آثارش در انجمن ایران و آمریکا در سال ۱۳۳۱، بیست و نهمین بینال جهانی ونیز با اثر شهر ایرانی در سال ۱۳۳۷، نمایشگاه جمعی در برزیل در سال ۲۰۱۴ و نمایشگاه شهود رنگ در ایران در گالری خاک در سال ۱۳۹۳ اشاره کرد.
او در طول زندگی پربارش کتاب‌های زیادی هم تألیف کرد که ازجمله آن‌ها می‌توان به کتاب‌های شیوه طراحی، اندیشه و کار پل کلی، یادمانده ها و چهارده گفتار درباره نقاشی، گرافیک و مجسمه‌سازی اشاره کرد.
وزیری مقدم یکی از پرکارترین هنرمندان معاصر ایرانی است که تا زمانی که سرپا بود به فعالیت مشغول بود و از تلاش دست نکشید. او در ۱۶ شهریور سال ۱۳۹۷ در سن ۹۴ سالگی دار فانی را وداع گفت.
روحش شاد و یادش گرامی
