۲۰ تا از بهترین تک آهنگ هایی که در سال ۱۹۷۹ منتشر شدند را در این مقاله به شما معرفی خواهیم کرد. چهل سال پیش صنعت موسیقی و آهنگ به طور رسمی وارد دوران رکود خود شد. اما این بدان معنا نبود که موسیقی کیفیت خودش را از دست داده است. در اواخر دهه ۱۹۷۰، زمان آن فرا رسیده بود که موسیقی متزلزل این دوران اوجی دوباره را تجربه کند و در سال ۱۹۷۷، موسیقی محبوب و مردمی پانک راک سر آغاز این تحول شد. با ظهور موسیقی پانک تلاش هنرمندان برای ضبط تک آهنگ‌های مستقل افزایش یافت و موج جدیدی از فعالیت های موسیقی را در میان هنرمندان به راه انداخت. وقت آن رسیده که ۲۰ تا از بهترین تک آهنگ‌های سال ۱۹۷۹ را به پلی لیست خود اضافه کنید. به بهترین‌ها گوش دهید و در ادامه با آراد مگ همراه باشید.
بهترین‌های سال ۱۹۷۹
در سال ۱۹۷۸، پدیده سبک دیسکو با شروع آهنگ‌های پانک به اوج خود رسیده بود. با این حال جدول تک آهنگ‌ها در سال ۱۹۷۹ نسبت به سال قبل از خود تفاوت چندانی نداشتند.
اما مانند سال قبل از آن باید گفت که سال ۱۹۷۹ در مورد تنوع و گسترده موسیقی مثال زدنی است. تک آهنگ‌های ساخته شده در این سال نشان داده است که سبک تلفیقی اِکلکتیک (اِکلکتیک به گروهی از مردم یا ایده‌ای جالب و غیرمعمول گفته می‌شود که از تنوع بسیاری برخوردار است) در موسیقی توانسته است مقبولیت و محبوبیت قابل توجهی را در میان مردم کسب کند.
تنوع در موسیقی سال ۱۹۷۹ خیره کننده است زیرا انگار می‌خواست تمامی سبک‌ها را از جمله راک، کلاسیک راک، پُست پانک و همچنین با حفظ اصالت موسیقی ، پانک و راک را هم باهم تلفیق کند و به خوبی هم این میکس انجام شد. این تلفیق با همراهی رپ و سینث پاپ (تکنوپاپ) به اوج خود رسید، طوری که در ۴۵ سال موسیقی زمان خود، بهترین تک آهنگ‌ها ساخته شدند و مثال زدنی هستند. تک آهنگ‌هایی که در ادامه معرفی خواهیم کرد در ردیف بهترین‌ها قرار دارند و پیشنهاد می‌کنم حتما آن‌ها را به پلی لیست خود اضافه کنید.
۲۰ – The Boomtown Rats – I Don’t Like Mondays
این یکی از آهنگ‌های بسیار موثر با پیانو است که از حادثه تیراندازی در سال ۱۹۷۹ در سن دیگو الهام گرفته شده است، هنگامی که برندا اسپنسر شانزده ساله، دو بزرگ سال و هشت کودک را با تفنگی که پدرش به عنوان هدیه کریسمس به او داده بود، کشت. برندا اسپنسر برای این کارش چنین توضیح داد: ” من دوشنبه‌ها را دوست ندارم. دوشنبه‌ها آدم زیادی زنده است”. باب گلداف بر اساس آنچه از این گفتگو برداشت کرده بود، شعری نوشت و آهنگسازی این قطعه را نیز انجام داد. از نظر او کار اسپنسر عملی احمقانه با توجیهی احمقانه‌تر بود.
این آهنگ در میان شنوندگان بریتانیایی بسیار محبوب بود و به مدت چهار هفته، شماره یک جدول بریتانیا بود. هر چند باید گفت که یکی دیگر از دلایل محبوبیت این آهنگ، همدردی مردم با آن دوشنبه غم‌انگیز بود. با گذشت سال‌ها، هنوز سوال‌های بسیاری درباره آن روز وجود دارد اما اسپنسر با عفو مشروط در ماه اوت آزاد شد.
۱۹ – Nick Lowe – Cruel to Be Kind
نوشتن اشعار مشترک با ایان گُم مانند معجزه بود. همکاری آنان به دوران کار با خواننده پاپ راک، برینسلی شوآتس برمی‌گردد و نوع همکاری خود را از آهنگ The Love I Lost از یکی از محبوب‌ترین گروهای همسرایی R&B در فیلادلفیا در دهه ۱۹۷۰ با نام هارولد ملوین و یادداشت‌های آبی الهام گرفتند. نیک لوُئیی این آهنگ را برای آلبوم فوق‌العاده Labour of Lust ساخته بود اما به طور باور نکردنی به شماره دوازدهم جدول آفریقا، اروپا و آمریکا رسید البته زیاد هم نباید تعجب کرد. با آن اسم ترش و شیرین آهنگ که به نوعی به برندی تجاری تبدیل شده بود و نام نیک لوُئیی سبب شد تا آهنگ Cruel to Be Kind به یکی از بهترین آثار کلاسیک اواخر دهه ۱۹۷۰ تبدیل و لوُئیی به عنوان یکی از چهره‌های کلیدی دوران موسیقی بریتانیا شناخته شود.
۱۸ – Thin Lizzy – Waiting for an Alibi
پس از اینکه نخستین کار خود را با آهنگ فوق‌العاده Whiskey in the Jar در سال ۱۹۷۲ شروع کردند چهار سال طول کشید تا دوباره به اوج خود بازگردند. با این حال، اولین آلبوم سال ۱۹۷۶ با نام Jailbreak و تک آهنگ The Boys Are Back in Town آن‌ها را دوباره در کانون توجه قرار داد و شروع به اجرای برخی از بهترین تک آهنگ‌های راک نیمه دوم دهه هفتاد کردند. این که آن‌ها باید این کار را در مواجهه با حمله پانکی‌ها انجام دهند احتمالا گواهی بر اندک تصورات ناخوشایند آن‌ها در عرصه موسیقی است.
تک آهنگ Waiting for an Alibi این گروه را در اوج محبوبیت تجاری و هنری خود به دنیا معرفی می‌کند، با گیتارهای دوقلو و هنرنمایی شگفت انگیز فیل لاینت در نوازندگی و قدرت اعجاز برانگیز او در نوشتن اشعار و شخصیت ذاتی او در تبدیل شدن به ستاره راک، همگی از خاصیت‌های منحصربفرد این گروه هارد راک ایرلندی است.
۱۷ – XTC – Making Plans for Nigel
تک آهنگ Making Plans for Nigel از آن دسته آهنگ‌هایی است که پس از انتشارش به طور عجیب و غریبی سر و صدا به پا کرد. گروه راک انگلیسی XTC با خواننده و نوازنده تحسین برانگیز خود به نام کالین مولدینگ، آهنگ Making Plans for Nigel را برای انتقاد از والدینی ساختند که موفقیت فرزندان خود را در کار در شرکت گاز بریتانیا می‌پنداشتند و به جای آنان آینده شغلی فرزندانشان را مشخص می‌کردند و شرکت گاز بریتانیا هم در آن زمان برای این نوع نگرش حسابی تبلیغ می‌کرد.
شرکت گاز در ابتدا از اینکه نامش در آهنگی آمده است بسیار خوشحال شد اما پس از اینکه این آهنگ به رتبه ۲۰ برترین آهنگ بریتانیا رسید تصمیم گرفت موضع خود را تغییر دهد و در ابتدا همه کارمندان خود را با نام نایجل اخراج کرد. احمقانه‌ترین کاری بود که می‌توانست انجام دهد البته شرکت بر این باور بود که این کارمندان کار خود را با بی‌میلی انجام می‌دادند. اما با این حال، هنوز هم آهنگی عالی از پاسخ بریتانیایی‌ها به گروه راک آمریکایی Talking Heads است.
۱۶ – Joe Jackson – Is She Really Going Out With Him
جوی جکسون تحصیلات آکادمیک خود را در موسیقی کلاسیک به پایان رساند اما با این حال، در سال ۱۹۷۸ به عنوان بخشی از موسیقی موج نو به شهرت رسید، نخستین تک آهنگ او در این سال مانند بمبی سر و صدا به راه انداخت. جوی جکسون در ابتدا با آلبوم Look Sharp کار خود را آغاز کرد که گروه Damned با آهنگ New Rose و گروه The Shangri-Las با آهنگ Leader of the Pack از آن الگو برداری کردند. اشعار درخشان و احساسی و شوخ طبعی آهنگ با مردانی که عشقشان درون مایه‌ای ندارد سبب شد تا این آهنگ به یکی از محبوب‌ترین ترانه ها در آفریقا، اروپا و آمریکا بدل شود و جکسون را نامزد دریافت جایزه گرمی کند.
۱۵ – ( Pink Floyd – Another Brick in the Wall (Part 2
نخستین تک آهنگ پینک فلوید در بریتانیا از سال ۱۹۶۷ آهنگ See Emily Play بود که یک دوره پنج هفته‌ای شماره یک جدول بریتانیا بود و هرچند اصلا عادی نیست اما در همان زمان به شماره یک تعطیلات کریسمس هم رسید. بدون شک، خریداران این تک آهنگ بیشتر دوستداران آوازهای دسته جمعی در مدرسه ایزلینگتون گرین و سبک دیسکو بودند، اما پیام این ترانه، اعتراض علیه کسانی است که از قدرت سواستفاده می‌کنند، انگار در آن دوران تشخیص این موضوع کمی سخت بود. با این حال تک نوازی دیوید گیلمور با آن گیتارش فوق‌العاده است.
۱۴ – The Pretenders – Brass in Pocket
چه کسی حدس می‌زد که منشی سابق و زبر و زرنگ مجله موسیقی NME، کریسی هایند چنین صدای مخملی و زیبا با طبع شگرف شاعرانه همراه با آن ملودی‌های مجذوب کننده‌اش داشته باشد؟ قبلا گروه راک آمریکایی – بریتانیایی The Pretenders صدر جدول تک آهنگ‌ها را با آهنگ‌های Kid و Stop Your Sobbing، در همین دوران از آن خود کرده بود اما تک آهنگ Brass in Pocket حکم رعد و برق را برای گروه داشت. با صدای جادویی و هیجان انگیز هایند رسم همیشگی آواز خوانی مردان در گروه‌های راک شکسته شد و طرفداران بسیاری را برای این گروه راک به همراه داشت. آهنگ Brass in Pocket تا پایان سال ۱۹۷۹ در صدر جدول قرار داشت و در نهایت بعد از ماه ژانویه آهنگ Another Brick in the Wall جایگزین این آهنگ در جدول شد.
۱۳ – The Police – Message in a Bottle
مدتی طول کشید تا مردم بریتانیا با The Police آشنا شوند. تک آهنگ‌های Fall Out و So Lonely و Roxanne چندان موفق نبودند و آهنگ Message in a Bottle به سختی در ردیف پنجاه آهنگ برتر قرار گرفت هرچند، این آهنگ هزینه‌های بسیار زیادی را برای نویسنده به همراه داشت. با این حال، در اوایل سال ۱۹۷۹، آهنگ Roxanne موفقیت‌هایی را در سرتاسر آفریقا، اروپا و آمریکا به دست آورد و وقتی در بریتانیا منتشر شد به رتبه دوازدهم جدول برترین آهنگ رسید که شروعی فوق‌العاده برای یکی از بهترین گروه‌های تاریخ موسیقی بود. در نهایت، در برنامه تلویزیونی Pop-pickers تشخیص دادند که تک آهنگ Message in a Bottle از طنزپردازی خوبی برخوردار است و آن را به شماره دو جدول رساندند اما این همان آهنگی بود که واقعا این گروه را از نو ساخت، استعاره‌ای بی‌نظیر که مملو از آدرنالین است.
۱۲ – Sugarhill Gang – Rapper’s Delight
نخستین رکورد با تم اصلی رپ براساس نمونه‌ای تاثیر گذار و بی‌نظیر از گروه دیسکو آمریکایی Chic با آهنگ Good Times بود. این آهنگ ژانر اصلی سبک رپ را ایجاد کرد و هیپ هاپ را از استیج‌های زیرزمینی نیویورک بیرون کشید و راه را برای بسیاری از آنچه که قرار بود انجام شود هموار کرد. شاید با توجه به ارزش نوآوری به وجود آمده در تک آهنگ Rapper’s Delight، جای تعجب باشد که در جدول بریتانیا این آهنگ به شماره ۳ رسید اما در آمریکا نه، انگار طلسم این آهنگ قرار نبود در آمریکا جواب دهد و قبل از رسیدن به آن کشور باطل شده بود.
۱۱ – Squeeze – Up the Junction
نقطه‌ای که دو تن از بهترین ترانه سرایان در همکاری با هم به اوج خود می‌رسند، گِلن تیلبروک، خواننده و گیتاریست گروه انگلیسی Squeeze و کریس دیفورد، تنظیم کننده و نوازنده و ترانه سرای همین گروه. این دو باهم غوغا به راه می‌اندازند و اثری تراژدی و کمدی را در سه دقیقه به زیباترین شکل خلق می‌کنند. آهنگ Up the Junction، این گوهر ماندگار دومین آهنگ موفق گروه Squeeze است و پس از آن آهنگ Cool For Cats را منتشر کردند.
۱۰ – Michael Jackson – Don’t Stop ‘Til You Get Enough
به حقیقت نمی‌توان از دنیای موسیقی حرف زد و از مایکل جکسون نگفت. او یکی از بزرگترین هنرمندان و تهیه کنندگان صنعت موسیقی است. او در این دوران نخستین آهنگ خود را از آلبوم انفرادی Off the Wall روانه بازار کرد و این نخستین همکاری جکسون با کوئینسی جونز بزرگ پس از پایان همکاری با شرکت ضبط موسیقی موتاون بود. کوئینسی جونز تهیه کنندگی این آلبوم را برعهده داشت. این نخستین آهنگی بود که جکسون کنترل خلاقانه‌ای روی آن داشت. در آهنگ Don’t Stop ‘Til You Get Enough او صدای صاف و رسای خود را با رقص‌های منحصربفرد همچون امضائی به ثبت رساند و نتیجه‌اش مایکل جکسون با اِلمان‌هایی بود که همیشه به خاطر داریم.
او با آهنگ‌هایش همه چارت‌های موسیقی را به چالش کشید. در ردیف ۱۰۰ آهنگ برتر بیلبورد قرار گرفت و شماره یک جدول بریتانیا شد. او با این آهنگ جایزه گرمی را نیز از آن خود کرد. در نوع خود هنوز استثنایی است.
۹ – The Specials – Gangsters
موفقیت آنی و سریع جری درامرز بریتانیایی، جوجه تازه پر و بال درآورده در سبک ۲-Tone که نخستین تک آهنگ خود را با تلفیق انرژی و سبک اِسکا در دهه ۱۹۶۰ منتشر کرد. صدای تازه و یکپارچه او توجه بسیاری را جذب کرد. تک آهنگ Gangsters (که بر اساس زندگی آل کاپون، شاهزاده خلاف کارها نوشته شده است) به شماره شش چارت رسید و به آلبومی فوق‌العاده هیجان انگیز بدل شد. خیلی زود گروه اِسکا انگلیسی Madness و گروه The Beat و دیگران از The Specials الهام گرفتند و چشم‌انداز موزیکال و فرهنگی آن زمان را تغییر دادند.
۸ – Tubeway Army – Are ‘Friends’ Electric
گری نیومن، خواننده اسبق سبک پانک، متوجه شد که سینث سایزر قادر است سبک موسیقی او را متحول کند و آن را در سبک‌های متنوع آزمود. به طور موقتی با موزیک دوست داشتنی بُوئه همراه شد اما نیومن با این سبک از موسیقی غریبه بود. با توجه به بُوئه، برایان اینو و کروُات راک، نیومن دو آهنگ مختلف را خارج از پیانو اجرا کرد، به آن یک ریف تکراری اما فراموش نشدنی و یک آهنگ یکنواخت و صاف را اضافه کرد و در نهایت خروجی اثری به نام Are ‘Friends’ Electric نام گرفت. این آهنگ به مدت چهار هفته در مقام شماره یک جدول موسیقی الکترونیک قرار گرفت.
۷ – Blondie – Heart of Glass
تک آهنگ Heart of Glass تقریبا از همان زمانی که گروه راک آمریکایی Blondie شکل گرفت، بر سر زبان‌ها افتاد اما واقعا شگفت انگیز است که ماشین درام و سینث سایزر می‌توانند این کار را بکنند و با آن‌ها چنین آهنگ خارق‌العاده‌ای بسازند. ادغام هوشمندانه سبک موج جدید و یورو – دیسکو در آلبوم Parallel Lines همان دوران سبب شد تا جرقه انفجاری گروه Blondie زده شود و پنج تا از نخستین آهنگ‌های آن‌ها به مدت چهار هفته در صدر چارت موسیقی قرار بگیرند. سبک دیسکو گروه Blondie بی عیب و نقص است و موجب شد تا موج‌های جدیدی از موسیقی با آهنگ Heart of Glass به وجود آیند.
۶ – Elvis Costello – Oliver’s Army
برای نخستین بار نبود که الویس کاستلو خود را در مقام اسب تروآ موسیقی پاپ با آهنگ‌های باشکوه اثبات می‌کرد. او یکی از پیشگامان سبک پاب راک است. آلبوم چند آهنگه با قطعات موسیقی پیانو و کیفیت بسیار جذاب همسرایی در آهنگ Oliver’s Army دیدگاه‌های کاستلو را در مورد مسائل اصلی جامعه نشان داد تا بتواند از طریق این آهنگ به اتاق‌های نشیمن مردم نفوذ کند. در این مورد، کاستلو به امپریالیسم بریتانیا و مشکلات ایرلندی‌ها می‌اندیشید و هرچند با بیان کاستلو زیاد سازگار نبود اما معمولا از این دست مسائل در ترانه‌های خود استفاده می‌کرد. در نتیجه، یکی از بزرگترین آهنگ‌های کاستلو و بزرگترین موفقیت او آهنگ Oliver’s Army بود که فقط در مدت سه هفته به رتبه دوم چارت موسیقی رسید.
۵ – Chic – Good Times
مسلما بزرگترین رکورد سبک دیسکو، در میان همه نمونه‌های بی‌نظیری که وجود دارد، حتما باید بسیار تاثیرگذار باشد. نشانه‌های حضور قدرتمند گروه Chic در اینجا نمایان می‌شود: نواختن گیتار بیس و درام (در نمونه مشابه می‌توان به آهنگ Another One Bites the Dust از Queen اشاره کرد)، پرت کردن گیتار و تولید آهنگ‌های پر زرق و برق. اگر این تک آهنگ شما را تکان نمی‌دهد، حتما نبض تان را چک کنید.
۴ – Gloria Gaynor – I Will Survive
واقعا این بزرگترین رکورد در سبک دیسکو نیست؟ همیشه که نباید مقام بزرگترین رکوردهای دیسکو از آن نایل راجرز و برنارد ادواردز باشد. نوبتی هم که باشد نوبت گلوریا گینور با آن صدا و ترانه‌های شگفت انگیزش است. تک آهنگ I Will Survive را می‌توان قطعا به عنوان سرود ملی سبک دیسکو، سرود ملی توانمند سازی زنان و آنان که خواهان حقوق برابر هستند، دانست. در آفریقا، اروپا و آمریکا به شماره یک چارت موسیقی رسید و به طور شگفت انگیزی، با توجه به وضعیت نمادین این آهنگ، پتانسیل آهنگ I Will Survive از سوی کمپانی ضبط موسیقی پالیدور تائید نشد و آهنگ Substitute در قسمت روی صفحه موسیقی قرار گرفت و در طرف B در سال ۱۹۷۸ آهنگ زیبای I Will Survive را قرار دادند (قسمت رو و پشت صفحه موسیقی نشان دهنده اهمیت آهنگ و یا آلبوم بود و آهنگ مهم در قسمت روی صفحه موسیقی قرار می‌گرفت).
تا زمانی که کلاب شبانه دی جی شروع به اجرا و نواختن این آهنگ کرد و با توجه به محبوبیت آهنگ در بین مردم، کمپانی پلیدور آهنگ I Will Survive را در روی صفحه موسیقی قرار داد و آن را آهنگی تاریخ ساز در دنیای موسیقی نامید.
۳ – Joy Division – Transmission
این تک آهنگ به تنهایی سال‌ها قبل ساخته شده بود، اما پس از انتشار نخستین آلبوم به نام Unknown Pleasures، منتشر شد که یکی از بزرگترین سروده ها در سبک پُست پانک است. ریتمی که نوازنده بیسیست در آهنگ Transmission خلق می‌کند دیوانه کننده است. برنارد سامنر با نوای گیتارش در مغزتان لانه می‌کند، علیرغم آن که ضربه‌های هولناک استفان موریس بر درام به زیبایی تلاش می‌کند وارد وجودتان شود و ایان کرتیس با آن شعر بی‌نظیر و صدای فریبنده‌اش که گویی از روز محشر برگشته است فریاد می‌زند “برقص، برقص، برقص، برقص، برقص …” تک آهنگ Transmission، نوعی فرمان و یا نصیحت نیست، یک هشدار است که باید به آن گوش داد. پس به آن گوش دهید.
۲ – The Jam – The Eton Rifles
همان طور که سال گذشته پیشرفت کرده بود، گروه پانک راک انگلیسی The Jam، بیش از پیش خواهان پیشرفت بود. دقیقا به همان دلیلی که این گروه را شکل دادند و به عنوان یکی از بهترین گروه‌های انفرادی خود را به همه معرفی کردند و با هر رکوردی که ضبط می‌کردند بیشتر به این رویداد پیش بینی شده، نزدیک می‌شدند. پس از آهنگ‌های Strange Town و When You’re Young و درست زمانی که فکر می‌کنید از این بهتر دیگر نمی‌تواند باشد، تک آهنگ The Eton Rifles منتشر می‌شود. پس از آن که پال وِلر، خواننده، ترانه سرا و نوازنده The Jam بعد از تماشای ویدئویی از رنج دانش آموزان مدرسه اِتون به خاطر کار اجباری ماه مارس، انتقادی ویران کننده از سیستم آموزشی بریتانیا و نابرابری اجتماعی که در ماه مارس بر دانش آموزان متحمل می‌شود را به شکل شعر نوشت.
آهنگ The Eton Rifles برای نخستین بار به ردیف سوم چارت موسیقی رسید و در شمار ۱۰ آهنگ برتر گروه The Jam قرار گرفت. صدای وِلر هیچ گاه چنین پرشور و سودایی و ظریف نبود. صدایش در این آهنگ متفاوت با دیگر آهنگ‌هاست. با این آهنگ او جایگاه خود را در میان ترانه سرایان بزرگ بریتانیا تثبیت کرد.
۱ – The Clash – London Calling
” می‌خواستم این آهنگ شبیه مه ئی باشد که از بالای رودخانه تایمز می‌گذرد”، این توصیفی بود که جو استرامر، ترانه سرا، خواننده و از اعضای بنیان گذار گروه پانک راک The Clash، برای عنوان آهنگ شگفت انگیز خود از سومین آلبوم گروه ارائه داد. شاید ترس از طغیان رودخانه تیمز در لندن بود که سبب شد استرامر در متن ترانه، با جزئیات بیشتری همه عالم را همچون کتاب یوحنا به یسوی روز موعود فرا بخواند.” عصر یخ‌بندان کم کم فرا می‌رسد”، ” خوشه‌های گندم کوچک و کوچک‌تر می‌شوند”. آهنگ London Calling (عنوان به مرجع سرویس جهانی در زمان جنگ یعنی BBC اشاره دارد) نشان دهنده مبارزات داخلی این گروه و پایان دوره پانک راک است که برخورد آن‌ها در گروه بزرگ‌تری همچون راک اند رول نمود پیدا خواهد کرد.
هر آهنگ مهم و با ارزشی، حتی اگر یکبار شنیده شود هرگز فراموش نخواهد شد، London Calling بزرگترین ترانه گروه The Clash و بزرگترین ترانه ی سال ۱۹۷۹ است. با گوش‌های خود مهربان باشید و به بهترین‌ها گوش دهید.
