چهل ترانه برتر

ترانه‌های برتر و محبوب در همه دوران‌ها. چه نیک کِیو باشد یا نَس، دی لیبرتینز یا کیت بوش، چیزی که آن‌ها به طور مشترک دارند توانایی متوقف کردن ما در آن‌هاست. طوری که برای مدتی احساس می‌کنیم همه دنیا در این آهنگ‌ها خلاصه شده‌اند. و هرگز از گوش دادنشان خسته نمی‌شویم. اِد پاور و اوشین اوکانر از INDEPENDENT، به انتخاب خود محبوب‌ترین و بهترین ترانه‌ها را انتخاب کردند. جالب است نگاهی به این لیست بی‌اندازیم، شما هم مثل من از انتخاب ترانه‌ها لذت خواهید برد و حتما برایتان یادآور خاطرات خوشی خواهد بود. در ادامه با آراد مگ همراه باشید.

ترانه های برتر

دوبیتی‌های ناب در هر آهنگی، سلاح مخفی هر ستاره پاپ است. وقتی موریسی از نیازش به خواب می‌گوید اما درواقع چیزی جز بیان سرگذشت سیلویا پلات نیست و یا وقتی زمزمه‌های شیرین کیت بوش که حاصل تجربیات تیره و ناخوشایند خود خواننده است به ترانه‌ای درخشان و ماندگار تبدیل می‌شود. کلماتی روشن و احساسی دراماتیک را به همراه دارند و راهی مخفی را به زندگی درونی هنرمند باز می‌کنند.

یا حداقل این مورد بیشتر به کار هنری آن‌ها کمک می‌کند تا زمانی که از آدامس بادکنکی و مناقشات جنسیتی برای شکوه کار خود استفاده کنند. از قدرت اعجاز آهنگسازها هم نباید غافل بود. باب دیلن که زمانی نوشت: “برقص، برقص، برقص مثل ملکه‌ای کولی، برقص، برقص، برقص با لباسی سرتاپا سبز” برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۲۰۱۶ شد، در حالی که کندریک لامار، خواننده رَپ در سال ۲۰۱۸ جایزه پولیتزر را برای آلبوم فوق‌العاده Damn دریافت کرد. این فهرست نه علمی است و نه تکنیکی، این فهرست برپایه ترانه‌هایی است که در قلب و روح ما نفود کرده‌اند و طراوتی همیشگی دارند.

“Nirvana – “All Apologies

” دلم می‌خواست مثل تو بودم / به راحتی سرگرم می‌شدم / و آشیانه ی خود را می‌یافتم / همه چیز تفصیر من است”

به عنوان یک هِدبنگرز (طرفدار و یا اجرا کننده سبک هِوی متال) با قلب خونین شاعران اش، نیروانا منحصر بفرد بود. با این حال، در دهه‌های گذشته، آهنگ‌های آرام‌تر آن‌ها به صورت ناعادلانه محو شدند. آیا کرت کوبین تا به حال به این شدت ترس و عصبانیت خود را در بهترین ترانه از آلبوم In Utero که در سال ۱۹۹۳ نوشته شده است، به طور موثر بیان کرده بود؟

All Apologies – فریادی از لبه پرتگاهی بلند است – به همسرش، کورتنی لاو و دختر بچه آن‌ها یعنی “فرانسیس بین” اشاره داشت. شش ماه بعد، او به زندگی خود پایان داد. این ناامیدی و یاس را که همه زندگی او را بلعیده و در عشق به خانواده‌اش تبلور پیدا کرده بود، هیچ ترکیب دیگری نمی‌توانست بیان کند. مفهوم شعر بسیار غم‌انگیز است اما پیام آن – بعد از رفتن ما، به شما عشق می‌ورزد –  متعالی است.

“Nine Inch Nails – “Hurt

” تو می‌تونی همه چیزهارو داشته باشی/ امپراطوری کثیف و چرک آلوده من رو / من تورو به زیر می‌کشم / من به تو آسیب می‌رسونم”

مشکل اعتیاد ترنت رزنر او را به سوی نابودی کشاند – او هرگز تایید نکرده است که آیا این ترانه به استفاده از هروئین اشاره دارد یا نه – البته ممکن است با کاور آهنگ جانی کَش در سال ۲۰۰۲ دوباره متولد شده باشد. اما همه این درد، غزل سرایی سوزناک و زیبایی وحشتناک در حال حاضر فقط در آهنگ رزنر دیده می‌شود.

“Joy Division – “Love Will Tear Us Apart

” چرا اتاق‌ خواب به این اندازه سرد است وقتی به سوی تو برمی‌گردم؟ / آیا زمان را از دست دادیم، حرمت بین ما از بین رفته است؟ “

با ظاهری نیمه رسمی به عنوان دانشجوی گروه سرود، گروه جوی دیویژن، بزرگ‌ترین موفقیت و شادی اش به طور حتم به رنج آشنایی تبدیل شد. با این حال گوش‌های تازه، با انسانیت درد آلود ایان کرتیس تیره و تار خواهد شد. پایان ازدواجش با نوشتن متن این ترانه همراه بود و مدت کوتاهی پس از اجرای این آهنگ، به زندگی خود پایان داد.

“Arcade Fire – “Sprawl II Mountains Beyond Mountains

” آن‌ها صدای من را شنیدند و به من گفتند بایست / این چیزهای پر زرق و برق را رها کن و فقط به ساعت مشت بزن”

رویا پردازی زیر سقف ملالت و اندوه شاید به نوعی رسیدن به تاج و تخت پادشاهی با زیباترین آلبوم آن‌ها، یعنی  The Suburbs باشد. بسیاری از هنرمندان تلاش کرده‌اند تا با توجه به مصیبت‌های زندگی از چمن‌های خانگی و ماشین‌های داخل گاراژ و زندگی در کلبه چوبی حرف بزنند. اما در عین حال آرکید فایر، ناامیدی و احساس چیزی بهتر از افق را به تصویر می‌کشد که برای هر کسی که دور از نورهای درخشان رشد می‌کند، آشنا خواهد بود. Sprawl II ، با سینث سایزر ساخته شده است و ملودی خارق‌العاده رِجین شِسان که مانند بیورک آواز می‌خواند این آهنگ را بی‌بدیل کرده است.

“Beyonce – “Formation

“من چیزی که بچه ام از من به ارث برده است را دوست دارم، با موهای فر و کودکانه اش / من بینی سیاه خود را که سوراخش مثل بینی جکسون فایو است را دوست دارم / این همه پول درآوردم اما آن‌ها هرگز نتوانستن مرا از شهر خود بیرون ‌کنند / من سسی تند در کیف و کوله ام دارم”

“بیانسه” قبل از این، اظهارات سیاسی خود را بیان کرده بود، اما آهنگ Formation هم مانند او بسیار صریح است. متن این ترانه قدرت او را به عنوان هویت زنی سیاه ‌پوست از یکی از جنوبی‌ترین شهرهای آمریکا نشان می‌دهد و در برابر ثروتش از فراموش کردن ریشه‌های خود امتناع می‌کند. در جامعه‌ای که هنوز زنان را برای اظهار نظر درباره موفقیت خود قضاوت می‌کنند، بیانسه آن را می‌پذیرد و بستری برای بیان قدرتش حتی فرای مردان فراهم می‌آورد.

“Laura Marling – “Ghosts

“ای عاشق، لطفا این کار را نکن / بر روی زانوهای خود سقوط نکن / این شبیه چیزی نیست که من به آن باور دارم / عشقی جاودان”

مارلینگ این تصنیف قدیمی را زمانی نوشت که ۱۶ ساله بود، الهام از اندوه نوجوانی که خواننده را میخکوب می‌کند. این یکی از زیبا‌ترین آهنگ‌های ضد عشقی تاریخ اخیر است – و یادآور این است که با وجود Mumford and Sons، در اواسط سال ۲۰۰۰ صحنه برای اجرای آهنگ های نه چندان فولک آنقدر هم جهنمی نبوده است که آیندگان آن را فرض می‌کنند.

“LCD Soundsystem – “Losing My Edge

” من شوق خود را از دست داده‌ام / به همه بچه‌ها در توکیو و برلین / من در حال از دست دادن اشتیاق خود به مدرسه هنر بروکلینی‌ها هستم، با ژاکت‌های کوچک و دلتنگی برای دهه‌ی هشتادی که به آن تعلق ندارم”

یکی از بهترین ترانه‌هایی که تا به حال درباره دوران پیری نوشته شده و مجبور به برقراری صلح با فردی شده ‌است که در حال تبدیل شدن به آن است. این ترانه، که حاصل تجربیات خود جیمز مورفی است، به خوبی به عنوان طنزی رایج از مد روز ناتان بری عمل می‌کند. اما، همانطور که مورفی به شدت خود را از تاثیر این دوران از زندگی جدا می‌کند اما این شکاف، دردی واقعی است که از طریق متن ترانه ایجاد می‌شود و به آن عمومیت می‌بخشد.

“Leonard Cohen – “So Long, Marianne

” خوب می‌دانی که من دوست دارم با تو زندگی کنم/ اما تو مرا خیلی فراموش می‌کنی / فراموش می‌کنم که برای فرشتگان دعا کنم / و بعد فرشتگان فراموش می‌کنند که برای ما دعا کنند.”

شما می‌توانید یک دفتر را از اشعار فراموش‌ نشدنی کوهن پر کنید – ابیات کوهن مانند شمشیر سامورایی است که تا نیمه در بدن فرو می‌رود و تازه زمانی متوجه می‌شویم که چه اتفاقی افتاده ‌است، که ناگهان از درون فرو بریزیم و تکه تکه شویم.

و در حالی که حکمت متعارف می‌گوید “Hallelujah” شاهکاری واقعی است، طرفداران همیشه جایگاه ویژه‌ای در قلب خود برای کوهن جوان خواهند داشت – زمانی که او هنوز با ساده ‌لوحی دوران جوانی آشنا بود و می‌توانست بدون هیچ صدایی مثل فیلسوفی سالخورده از اعماق قلب خود بخواند مانند صدای فلوت از اعماق غار. همه اینها – شعر، وزن، قافیه – در اینجا به طور کامل کنار همه چیده شده‌اند، غم و اندوهی جاودان با یکی از نخستین آهنگ‌های کوهن همراه شده است.

So Long, Marianne، به معشوقه او اشاره دارد که در سال ۱۹۶۰ در جزیره یونانی هیدرا با او ملاقات کرد. همانطور که شعر این ترانه گواهی می‌دهد، آن‌ها در نهایت در شبی غمگین و طولانی همچون دو کشتی از هم دور شدند. معشوقه کوهن سه ماه پیش از او در جولای ۲۰۱۶ درگذشت. کمی پیش از آن، او آخرین وداع خود را نوشت – قطعه پایانی که او را در دنیایی وسیع‌تر ترسیم می‌کرد. ” می‌دانی خیلی زود کنارت خواهم بود، اگر دستت را دراز کنی. می‌توانی به من برسی. خداحافظ دوست قدیمی. عشق بی‌پایان، تو را در انتهای جاده می‌بینم”

“The Libertines – “Can’t Stand Me Now

” پایانی مناسب برای شروع / خیانت کنی و عشقمان را از هم جدا کنی”

بزرگترین اتفاق پاپ زمانی افتاد که کارل بارت و پیت دوهرتی در زمان کوتاهی دست‌هایشان را به دور شانه‌های یکدیگر انداختند و این آهنگ عاشقانه افلاطونی را منتشر کردند. تا زمانی که دو گروه دوتایی در یک مسیر باهم همخوانی می‌کردند همه چیز عالی بود، تا اینکه یکی به دیگری خیانت کرد. ترانه Can’t Stand Me Now لیستی کهنه از خیانت‌های کوچکی است که همه ما در سینه خود حبس کرده‌ایم.

“Kate Bush – “Cloudbusting

” تو شبیه یو یوی منی / که در تاریکی می‌درخشید / چه چیز آن را خاص کرده / آن را خطرناک کرده / بنابراین آن را دفن کردم / و فراموش کردم”

تعداد کمی از هنرمندان از سورئالیسم به اندازه کیت بوش در کارهای خود استفاده می‌کنند – یا از این مکان‌های غیر عادی الهام می‌گیرند. بنابراین به Cloudbusting گوش دهید، در مورد رابطه بین روانکاو ویلهلم رایش و پسرش، پیتر است که دومی را بوش با مهربانی در کنارش زندگی می‌کند. طرز رفتار پدر پیتر با چنین خاطره‌ای از دوران کودکی که عالی است، گواه کاملی بر راه‌هایی است که با از دست دادن آن‌ها به عنوان بزرگ ‌سال تحت ‌تاثیر قرار می‌گیریم.

“Nick Cave – “Into My Arms

” من به خدا اعتقاد ندارم / اما می‌دانم عزیزم، تو به او باور داری / اما اگر من به او اعتقاد داشتم، در مقابلش زانو می‌زدم تا از او بخواهم / که وقتی به تو رسید میان ما فاصله نیندازد.”

ترانه‌ای عاشقانه و رمانتیک که حاکی از آتش در جهنم درونی خود است اکه به نظر می‌رسید نوعی تناقض باشد. اما با وجود اینکه قلب خود را در میان دستانش گرفته بود با آلبوم Boatman’s Call، در نهایت احساس کرد که توانایی ایستادگی در برابر جهان را دارد.

درست است که مفهوم و ادا و اطوار نوشته شده در ترانه، شبیه چیزی است که رابی ویلیامز ممکن است در راه بازگشت خود از سالن ورزشی زمزمه کند (“من به وجود فرشتگان اعتقاد ندارم / اما به شما نگاه می‌کنم و فکر می‌کنم که آیا این درست است”). با این حال، بی پروایی و صراحت وحشیانه‌ای در این ترانه وجود دارد، چرا که او احساسات خود را آشکارا برای دیگری بیان می‌کند احساساتی که از مادر به فرزند و از نسلی در نسل دیگر تقسیم شده‌اند. او بسیار احساساتی است، اما مثل گدازه‌ای آتشفشانی می‌خواهد قبل از بروز احساسات همه چیز را بسوزاند.

“Sisters of Mercy – “This Corrosion

” در چنین روزهایی / در چنین زمان‌هایی / حیوانی را در درون خود عمیقا احساس می‌کنم / گوژپشت با زانوهای خمیده”

اندرو الدریچ خواننده و ترانه سرای بزرگ و فراموش‌ شده نسل خود بود. آهنگ Dominion/Mother Russia مکاشفه‌ای الهام بخش و همچنین انتقاد به تلاش‌هایی برای مشارکتی معنادار با اتحاد جماهیر شوروی در اوج جنگ سرد بود.

از آلبوم Floodlands، آهنگ This Corrosion بهتر از این نمی‌شود- ترانه‌ای که حتی حماسی‌تر از تماشای فیلم سه گانه ارباب حلقه‌ها از بالای کوه اورست است. صدای گروه‌های کر و گیتار ابتدای آهنگ، وقتی به دقیقه نه آهنگ می‌رسیم قدرت واقعی شعر نمایان می‌شود – که (یا شاید نباشد) از هدف استوار و هماهنگی میان وین هوسی، نوازنده گیتار و کریگ آدامز، نوازنده گیتار بیس گروه Sisters of Mercy ناشی شده است. در هر صورت، الدریچ تصاویر قویء را در ذهن شنونده به تصویر می‌کشد، به خصوص در طول جریان آماده سازی روح شنونده برای شنیدن ترانه.

“Sultans of Ping FC – “Where’s Me Jumper

” خوب است که بگوییم همه چیز می‌تواند بهتر شود / شما مارک جدید ژاکت خود را از دست نخواهید داد / پشم خالص جدید با بهترین دوخت / دیگر هیچ بلوزی سبب خارش بدنتان نمی‌شود”

در آغاز کاری جدید و تازه به نظر می‌رسید – استفاده از مفاهیم تازه در شعر – نوعی احساس پیری –  ژانویه ۱۹۹۲، گرایش‌های Sultans of Ping FC درباره مفهومی که تا به آن روز کسی سراغش نرفته بود – لباس پشمی –  با گذشت زمان به عنوان چیزی عمیق‌تر از آنچه هست نمایان شد. این موضوع به طور واضح نوعی بازیگوشی و تقلیدی مسخره آمیز از متن‌های غمگین و ملال آور موسیقی ایندی بود (که در آن هیچ کمبودی در شوگیزینگ اوایل دهه نود وجود نداشت). اما فریادی از درد در درون بافت ترانه وجود دارد، به طوری که این شوخی در بتن ترانه با اندوه ماندگار القاء می‌شود.

“The Smiths – “There Is a Light That Never Goes Out

” امشب مرا بیرون ببر / هر کجا که دوست داری، برایم مهم نیست / برایم مهم نیست، برایم مهم نیست”

همانطور که با لئونارد کوهن می‌توانید بقیه روز خود را صرف بحث در مورد بزرگ‌ترین ترانه‌هایش کنید، با شعر موریسی هم می‌توان همین کار را کرد. اما مسلما هرگز مجموعه کاملی مانند اشعار او در سال ۱۹۸۲ وجود نداشته است. این آهنگ به طرز شیرینی دلپذیر است، با تصویر مرگ راوی با کامیونی ۱۰ تنی به عنوان آخرین کلمه در مراسمی رمانتیک. اما علامت تجاری Moz که شوخ‌ طبعی استهزا آمیزی دارد، در جای دیگری تحت الشعاع نوری کور کننده از عذاب روحی قرار می‌گیرد و منجر به ترانه‌ای می‌شود که هر دو به عنوان یک شوخی درباره خلقت عمل می‌کنند وبه فریادی در ژرفا تبدیل می‌شوند.

“Bruce Springsteen – “I’m On Fire

” نیمه شب، با ملافه‌ای خیس از خواب بیدار شدم/ و قطاری باری از میان سرم عبور می‌کند / فقط تو می‌توانی/ فقط تو می‌توانی عطش مرا برآورده کنی”

ترانه نوشته شد، اشعار اسپرینگستین (اول مطمئا شوید که در سرتان اندیشه‌های مخرب ندارید) می‌تواند مانند ریسه‌های چراغ، نورانی و درخشان در خوابی رویایی خوانده شوند. این رهایی، شوخ طبعی، سرگرمی و همه، اعتقادی است که در این ترانه آن‌ها را به زندگی به ارمغان می‌آورد.

از سال ۱۹۸۴، او هرگز شعری کامل‌تر از شعر درباره تمایل ممنوعه در آهنگ Born in the USA ننوشته است. اسپرینگستین در آن زمان با جولیان فیلیپ هنرپیشه و مدل نامزد بود. هر چند، قبل از آن ارتباط با همسر آینده‌اش پتی سایلفا را تجربه کرده بود که به تازگی به عنوان خواننده همخوان به گروه E-Street پیوسته بود. از این رو، در نشانه‌های این آهنگ نیازی به موشکافی عمیق نیست، زیرا شهوت و اشتیاق جاری در نوشیدنی‌های قابل احتراق با جریان اصلی سبک راک مخلوط شده است.

“Tori Amos – “Father Lucifer

“او فرض می‌کند، او می‌گوید که من یک لکه آب رنگ‌ام / او می‌گوید که من فرار می‌کنم و بعد از او فرار می‌کنم و دوباره فرار می‌کنم / او مرا ندید وقتی از هواپیما تماشا می‌کنم / او یک قطره اشک را پاک کرد و سپس دانه سیب ما را دور انداخت”

دختر یکی از واعظان تعمید دهنده؛ مسائل مربوط به پدر آموس، موضوع الهام بخشی برای نوشتن بود. Father Lucifer، تحت ‌تاثیر تصاویری بود که او در هم نشینی با یک شَمَن از آمریکای جنوبی دریافته بود. نتیجه این بود که در حالتی از وحشت خانوادگی، در حالی که با منشوری از توهمات احاطه شده بود، در اضطراب خانوادگی غوطه‌ور شده بود. این در مورد عشق، مرگ، خدا و چیزهای تاریک در زندگی ما است که ما جرات مواجهه با آن را نداشتیم – هجوم کلمات با کتمان حقیقتی کامل.

“Public Enemy – “Black Steel in the Hour of Chaos

” من نامه‌ای از دولت دریافت کردم / روز دیگر / آن را باز کردم و خواندم / می‌گفت که آن‌ها احمق‌اند / آن‌ها مرا برای ارتش خود یا هر چیز دیگری می‌خواستند / آن‌ها افکار لعنتی را در سر من تزریق کرده‌اند، گفتم هرگز”

دهه‌ها قبل از شکل گیری جنبش “جان سیاه پوستان مهم است” چاک دی و Public Enemy، واقعیت محاصره شده روزانه زندگی میلیونها آمریکایی – آفریقایی را بیان می‌کردند. Black Steel، افسانه آمریکا را به عنوان “سرزمین آزادی‌ها” به چالش می‌کشد و آن را سرابی بیش معرفی نمی‌کند، پیامی که به طور حتم به همان اندازه مربوط به امروز است. پیامی که ۳۰ سال پیش از موانع عبور کرد.

“(Kendrick Lamar – “Swimming Pool (Drank

“اول استخری پر از نوشیدنی پیدا می‌کنید، سپس درون آن شیرجه می‌زنید / استخری پر از نوشیدنی که درون آن غرق می‌شوید / چند بطری دیگر را تکان می‌دهم و بعد همه آن‌ها را که مانند گله‌اند، تماشا می‌کنم “

کندریک لامار به عنوان یکی از بزرگ‌ترین ترانه سرایان هیپ هاپ معاصر شناخته می‌شود. او هرگز ادعایی بیش از خود نداشت- سرخوردگی از دوران کودکی پر از فقر و اعتیاد که مانند آتش خانواده او را در کامپتون و شیکاگو به آتش کشید. در این ترانه، هشدارهایی در مورد وسوسه‌های مخرب شهرت نیز وجود دارد.

“Prince – “Sign O’ the Times

” مردی لاغر با نامی کوچک در اثر بیماری مهلک مُرد / بر حسب تصادف طولی نکشید که معشوقه‌اش نیز همین کار را کرد”

Prince ، در اشعارش شخصیت رویایی خود را بسط می‌دهد، حتی زمانی که به عنوان جامعه آفریقایی آمریکایی زیر فشار سیاست‌های ارتجاعی دوران ریگان قرار می‌گیرد. Prince در دنیای خودش زندگی می‌کرد. او با شاهکار خود در سال ۱۹۸۷ به زمین بازگشت – و نام آهنگ، تمرکزی شگفت انگیز روی خشونت گروهای بزهکار، ایدز، بی‌ثباتی سیاسی و بلایای طبیعی بود.

“Rolling Stones – “Gimme Shelter

” جنگ، بچه‌ها، فقط شلیکی آن طرف‌تر است / فقط شلیکی آن طرف‌تر است”

در آن زمان این کار همچون دل به دریا زدن از روی سرخوشی بود و بعدها به عنوان ترانه‌ای که در قابی چوبی به راحتی فراموش می‌شود و که هیچ‌کس آن هیاهوی خشونت ‌بار پایان را بهتر از گروه شش نفره میک، کیث و دیگران درک نکرده است. Gimme Shelter، یکی از شاهکارهای رولینگ استونز این بود. متن ترانه از جلالی شیطانی لبریز است – که از فجایع دوران خود می‌گوید، و این حس که تمدن ممکن است در هر لحظه از بین برود به شنونده القاء می‌شود.

“David Bowie – “Station to Station

” زمانی که کوه‌ها در کوهستان‌ها بودند / و زمانی که پرندگان در اوج پرواز می‌کردند / و زمانی که نمی‌توانستم غمگین باشم / به جستجو و جستجو ادامه دادم”

کدام یک از شعرهای بویی را انتخاب می‌کنید؟ راز سر به ‌مهر آهنگ Bewlay Brothers؟ Ashes to Ashes؟ می‌توانید تمام شب را روی این انتخاب وقت بگذارید، بنابراین اجازه بدهید یکی از بهترین‌ها را انتخاب کنیم – Station to Station. ضبط این افسانه، در تاریک‌ترین روز‌های بویی، زمانی که درگیر مواد مخدر بود انجام شد، ترانه‌ای در مدح اروپا که آن را ترک کرده بود.

“Oasis  – “Supersonic

“او این کار را با پزشکی در هلیکوپتر انجام داد / آن را در وجودش بو می‌کشد /  مساله بزرگ را می‌فروشد”

یک تجدید نظرگرایی بی‌شرمانه است و ادعا می‌شود که نوئل گلگر یک ترانه سرای بزرگ است. و با این حال، این سربلندی کامل و فاتحانه از بزرگ‌ترین موفقیت‌های Oasis است که آن‌ها را بسیار دوست داشتنی می‌کند. همان گونه که جشن سال نو میلادی در صبحی با شکوه به پایان می‌رسد، اشاره به احساسی مرده و قوی دارد- اما نوعی نبوغ در این فقدان کمال گرایی است.

“Underworld – “Born Slippy

” تو پسری مصنوعی داشتی / من خیلی به تو نزدیک شده بودم / پسر! تو فقط ناله می‌کنی.”

خواندن lager, lager, lager تبدیل به نوعی مناجات در یکی از بزرگ‌ترین لحظات تلخ و شیرین دهه نود پاپ شد. Underworld، هرگز مایل نبود به ستاره موسیقی تبدیل شوند و یا در برابر آزادی سهم خود مبارزه کنند. با این حال، انکاری برای درد با شکوه این فریادهای تلخ و شیرین – و یا قلب غمگین کارل هاید و حجوم هوشیار بازی با واژه‌ها – وجود ندارد. این آهنگ رقصی نادر است که وقتی به آن گوش می‌دهید عمق پنهان شما را آشکار می‌کند.

“Fleetwood Mac – “Landslide

” و من بازتاب خودم را در تپه‌های پوشیده از برف دیدم / تا زمانی که لرزش زمین مرا پایین آورد”

استیوی نیکس فقط ۲۷ سال داشت که یکی از نیش‌دارترین و هوشیاری عمیق خود را درباره نحوه تغییر مردم در طول زمان و ترس از تسلیم شدن در برابر همه چیزهایی که برای آن کار کرده‌ایم را نوشت.

“Paul Simon – “Graceland

” او برمی‌گردد تا به من بگوید که او رفته ‌است / انگار من این را نمی‌دانستم / یا اینکه تخت‌ خواب خودم را نمی‌شناختنم”

این آلبوم با کمک گروه کُر Ladysmith Black Mambazo و گروه Boyoyo Boys در سال ۱۹۸۶ از سوی پل سایمون ساخته شد و به عنوان نقطه عطفی از موسیقی جهانی و پاپ شناخته می‌شود. سیمون این ترانه را پس از پایان زندگی ۱۱ ماهه اش با کری فیشر نوشت. درد جدایی به طور آشکاری بر ترانه سایه انداخته است که در آن او به روشنی و بدون احساس انحلال، رابطه را شرح می‌دهد.

“Lou Reed – “Walk on the Wild Side

“کندی از جزیره خارج شد / در آنجا، او محبوب همه بود / اما هرگز عقل خود را از دست نداد / حتی وقتی کلی کار نامتعارف انجام می‌داد/ می‌گوید:” هی کوچولو، میایی کمی پیاده روی کنیم”

مشهورترین آهنگ ریید، که در آن به تمام شخصیت‌های رنگی شهر نیویورک که از آن‌ها اطلاع داشت به زیبایی اشاره کرده است. سه سال پس از شورش استون وال، Walk on the Wild Side را با عبارات ساده و محبت‌آمیز نوشت.

“Sharon Van Etten – “Every Time the Sun Comes Up

” مردم می‌گویند که من خارق‌العاده هستم / اما چه اتفاقی می‌افتد وقتی دو رو داشته باشم؟ / ظرف‌هایت را شستم، اما حمامت را به کثافت کشیدم”

سقوط رابطه‌ای ۱۰ ساله، برخی از بهترین‌ترین و محبوب‌ترین آهنگ‌ها را در آلبوم چهارم ترانه سرای اهل نیوجرسی را برای ما خلق می‌کند، آلبوم Are We There. او هیچ کس را اسیر این ترانه نمی‌کند – داستان زندگی او ایجاب کرد زندگی اجاره‌ای را کنار بگذارد و به خاطر دیدگاه شارون وَن اِتِن برای جزئیات دنیایی مادی و حتی جسورانه تلاش کند.

“Patti Smith – “Gloria

“عیسی به خاطر گناهان کسی دیگر مرد، نه گناهان من / ذوب شده در ظرفی پر از دزدان / قلبی تیره و سنگی / گناهان من متعلق به من است”

آهنگی که هزاران گروه پانک را به راه انداخت. سه دقیقه طول می‌کشد تا به همخوانی وان موریسون برسیم تا Gloria پتی اسمیت را به شاهکاری بدل کند. جایی که او به دنبال دختری است که او را از پس پنجره دیده است. شعری به تمام معناست. او بغض می‌کند، فریاد می‌کشد، گویی تارهای صوتی او در حال پاره شدنند. این ترانه نسبت به شاعرانی چون آرتور رمبو و شارل بودلر به اندازه جیم موریسون مدیون است.

“Eagles – “Hotel California

” همان جایی که او ایستاده بود / صدای ناقوس را شنیدم / و داشتم با خودم فکر می‌کردم / اینجا بهشت است یا جهنم”

فریادی از ناامیدی و یاس وجودی در سافت راک دهه هفتاد. در انتهای این دهه،Eagles به طور کامل شهرتی را که می‌خواست به دست آورد. عنوان Hotel California داستانی برای زندگی در یک گروه راک موفق است: ” هر زمانی که بخواهی می‌تونی حساب کنی، اما هرگز نمی‌تونی آن را رها کنی.” در همین حال، این ترانه تصوراتی هذیانی از رانندگی شبانه در لس‌آنجلس الهام‌ گرفته است، خیابان‌ها خالی و سکوتی وهم‌آور.

“Thin Lizzy – “The Boys are Back in Town

“حدس بزن چه کسی امروز به عقب برگشته است / پسرهایی با چشم‌های شیفته و دیوانه از اینجا دور شدند / هنوز آنقدر تغییر نکرده بود که گفت / اما مرد، من هنوز فکر می‌کنم که گربه‌های آن‌ها دیوانه اند”

اعتماد به نفسی پر شور در قالب موسیقی – و جشنی برای بازگشت به ریشه‌های خود و ارتباط با افرادی که مهم هستند. بزرگ‌ترین موفقیت لیزی الهام گرفته از خاطرات دوران کودکی فیل لاینت از گروه تبهکاران منچستر بود. اعضای این گروه به طور مداوم در داخل و خارج از زندان بودند و این ترانه یکی از آن‌ها را تصویر می‌کند.

“Nina Simone – “Four Women

” اولین مادری را که خواهم دید می‌کُشم / زندگی من بیش از حد خشن بوده است / من این روزها خیلی تلخ هستم / چون پدر و مادرم برده بودند”

در سال ۱۹۶۶، در آلبوم Wild is the Wind ، سیمونه چهار شخصیت را به تصویر می‌کشد که عبارتند از: خاله سارا، زعفران، چیز شیرین و هلو – که قسمت‌های مختلفی از میراث پایدار برده ‌داری را نشان می‌دهد. برخی از منتقدان او را به پرداختن به کلیشه‌های نژادی متهم کردند، اما برای سیمونه، این آزادی زنان است که سبب می‌شوند تا خود را تعریف کنند و این به آن‌ها قدرت می‌دهد.

“St Vincent – “Digital Witness

“شاهدان دیجیتال / چه فایده‌ای دارد حتی اگر بخوابیم؟ / اگر نتوانم آن را نشان دهم، اگر نتوانی مرا ببینی / هر کاری کنم چه فایده‌ای داره؟ “

یکی از بهترین ترانه‌هایی که در مورد صمیمیت غیرواقعی نوشته شده است، صمیمیتی اینترنتی. St Vincent، که ترانه‌های آن از سوی خواننده گروه آنی کلارک نوشته می‌شود، آهنگ‌هایی درباره چگونگی تغذیه خودپرستی ما توسط رسانه‌های اجتماعی و تبدیل ما به انسان‌هایی خودشیفته را اجرا کردند و جایگاه تقلبی ما را در جهان به ما نشان دادند.

“Frank Ocean – “Pink + White

“در استخر شنا بالا و پایین می‌پرید / در زمین خشک زانو بزنید / زمین را ببوسید که به شما کمک می‌کند تا زنده بمانید / و وقتی این کار را بکنید که خورشید نابود شده است”

همکاری با فارل ویلیامز و تایلر در نوشتن ترانه سبب خلق Pink + White شد، که در آلبوم Ocean Blonde  فرانک خودنمایی می‌کند. او با نوسانات آرام صدای خود تصویری سورئال را از رابطه‌ای در گذشته با اوجی مختصر به تصویر می‌کشد.

“Rufus Wainwright – “Dinner at Eight

“اگر بخواهم اشک را در چشمانت ببینم / پس می‌دانم که باید چنین باشد / پیش از آن، در واقع در بارش برف سفید / تو عاشقم بودی”

نوازنده پیانو، Wainwright می‌تواند برای خودش خیلی خوب باشد، اما او ضرب‌های پیانو را با روح خود به آتش می‌کشد و این در حالی است که او با مخالفت شدید پدرش روبرو بود. زمانی که روفوس کودک بود از خشم خانگی به جوش و خروش آمده بود و تصمیم گرفت خانواده را ترک کند.

“(Bob Dylan  – “It’s Alright, Ma (I’m only Bleeding

” تهدیدات ترسناک، با سرزنش حرف می‌زنند / ملاحضات خودکشی، از بین می‌روند / از بلندگویی طلایی و احمقانه / بوق تو خالی بازی کلمات را نابود می‌کند / هشدار دادن به اینکه او مشغول به دنیا آمدن نیست / مشغول مرگ است”

“بسیار خوب است” سنگ بنای حرفه دیلن است که تغییر او را در بررسی دقیق سیاست به حداقل می‌رساند و ریاکاری را در فرهنگ غربی بیان می‌کند. او به جامعه به کتاب انجیل و الویس پریسلی، اشاره می‌کند و چشم‌انداز شوم مردی را ارائه می‌دهد که نظراتش با دنیای اطرافش متناسب نیست.

“Abba – ” The Winner Takes It All

” نمی‌خواهم حرف بزنم / درباره چیزهایی که از آن عبور کرده‌ایم / اگرچه این به من صدمه می‌زند / اما حالا به تاریخ پیوسته است”

اولین و آخرین کلمه در اشعاری تختیری. اتفاق‌ نظر وجود دارد که این ترانه از سوی بیورن اولویس در مورد طلاق او از همبندی خود در گروه آبا، اگنتا فلتسکوگ نوشته شده ‌است، اگرچه او همیشه این موضوع را انکار کرده‌ است و می‌گوید: ” تجربه طلاق وجود دارد، اما این فقط یک داستان است.” حالا درست باشد یا نباشد اعتراضات او در ترانه بسیار تاثیرگذار هستند و به همین دلیل است که اگنتا فلتسکوگ مصیبت جدایی را در این آهنگ از دیدگاه طرف مقابل شرح می‌دهد.

“The Stone Roses – “I Wanna Be Adored

” مجبور نیستم روحم را بفروشم / او در حال حاضر در من است / من نیازی ندارم روحم را بفروشم / او در حال حاضر در من است”

شرحی از نیت، معمای زِن، همراه با یکی از بزرگ‌ترین ریف‌های ایندی دام مسیر را برای اولین آلبوم The Stone Roses در سال ۱۹۸۹، باز کرد. اشعاری که از نظر اقتصادی بسیار مقرون‌ به‌ صرفه هستند – آواز دسته ‌جمعی که بارها و بارها تکرار می‌شوند، فقط همین است. اما با این وجود، این ها جزو زیباترین خطوط پاپ هستند که بسیار آرامش بخشند.

“Nas – “The World is Yours

“من یه آدم آزادم، با پول هر سبکی را به دست می‌آورم و جر می‌زنم /  همه کاره، بچه مو بور وحشی / زندگی در  Rotten Apple / شما به دور طناب شیطان گیر کرده‌اید و یا توسط او دستگیر شده‌اید /  این یک دردسر است”

Nas هم خود و هم فرزندان آینده خود را با یکی از بهترین آهنگ‌هایش از نخستین آلبوم خود به نام Illmatic آشنا می‌کند. این ترانه با الهام از یکی از صحنه‌های فیلم Scarface که در آن تونی مونتانا با پیام The World is Yours روی بالونی هوایی روبرو می‌شود – وقتی داشت وارد سالن سینما می‌شد – نوشته شده است. علایم خاصی در این ترانه وجود دارند که شما را متقاعد می‌کند در مسیر درستی هستید.

“The Beatles – “When I’m Sixty Four

“زمانی که پیرتر شوم موهایم را از دست می‌دهم / سال‌ها پس از این دوران /  آیا برای روز ولنتاین برایم کارت تبریک می‌فرستی؟ /  برای تبریک تولدم برایم هدیه می‌آوری؟”

صدها آهنگ عالی در مورد عشق‌های حماسی و عاشقانه وجود دارد و صدها آهنگ بیتلز هست که ممکن است شامل این لیست شوند. اما این آهنگ از آلبوم Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band که از سوی جیمز پل مک کارتنی ۱۶ ساله نوشته شده است، یکی از عالی‌ترین عشق‌هایی است که در قالب موسیقی بیان شده است هر چند بهای اندکی برای آن قائل شدند. واقعا دوست ‌داشتنی است، پر از فریب خوردن‌های دوران جوانی و فقط کمی احمقانه است.

“Beck  – “Loser

” در زمان شامپانزه‌ها من یک میمون بودم / بوتان در رگ‌های من بود و آن وقت می‌توانستم همه این آشغال‌ها را دور بریزم”

” مرد! من بدترین رپر دنیا هستم – من یک بازنده هستم.” به گفته او، او هرگز نسخه پیش نمایش آهنگ خود را گوش نداده بود، آهنگی که به یکی از محبوب‌ترین آهنگ‌ها تبدیل شده بود، قبل از این که در سبک خوانندگی خود، خود را پیدا کند. این موضوع سبب شد تا او یاد بگیرد که هرگز نباید به عقب نگاه کرد. اشعار بک سرشار از هوشیاری و آگاهی هستند، برای آگاهی از اشعار او گاهی باید حتی رمزگشایی کرد. حتی با وجود اینکه آن‌ها حس شوخ‌ طبعی زیادی را ایجاد نمی‌کنند اما طلسم بیداری را به اجرا در می‌آورند، اگر چه که بک از روی چاک دی تقلید می‌کرد و این باز به سود بِک بود.