از یک فرآیند پیچیده، وقت گیر و گران قیمت تا فشردن یک دکمه ساده، عکاسی مسیر طولانی‌ای را از سال ۱۸۰۰ میلادی زمانی که اولین دوربین عکاسی تولید شد، آمده است. با مجله ما همراه باشید تا برشی مهم و تاثیر گذار از این مسیر را مرور کنیم.
ظهور اولین دوربین عکاسی قابل حمل
نقطه عطف این مسیر و مهمترین رویداد در تاریخ عکاسی آماتور، معرفی کداک شماره یک (Kodak # 1) در سال ۱۸۸۸ بود. این اختراع توسط جرج ایستمن (George Eastman 1854-1932)، کارمند سابق بانک و اهل روچستر نیویورک ، شامل یک جعبه ساده دوربین با وزنی حدود ۲ پوند و یک حلقه فیلم ۱۰۰ عددی بود. این دوربین به صورتی بود که وقتی حلقه فیلم تمام میشد، می‌بایست کل دستگاه به کارخانه در روچستر فرستاده شود، جایی که در آن یک حلقه فیلم جدید در دوربین گذاشته و به مشتری باز گردانده میشد. حلقه فیلم اولیه نیز توسط خود کارخانه ظاهر و چاپ میشد.
(دوربین عکاسی کداک شماره یک به همراه محتویات داخل جعبه)
اگر چه کداک پیشرفت‌های فنی قابل توجهی در زمینه تولید دوربین‌های کوچک و حلقه‌های فیلم داشت اما نبوغ واقعی ایستمن در استراتژی بازاریابی جلوه‌گر شد. با ساده کردن دستگاه و حتی پردازش فیلم برای مصرف کننده، او توانست عکاسی را برای میلیون ها نفر از علاقه مندان به این هنر در دسترس قرار دهد تا بدون آموزش حرفه ای خاص، تخصص فنی و زیبایی شناختی، به عکاسی مشغول شوند. ایستمن به منظور نشان دادن سهولت استفاده از دوربین کداک، کمپین تبلیغاتی برگذار کرد که در آن زنان و کودکان در حال استفاده از دوربین کداک هستند؛ با این شعار به یاد ماندنی: “دکمه را فشار دهید، ما بقیه را انجام می دهیم.”
(پوستر کمپین تبلغاتی کداک)
در طی چند سال بعد از معرفی کداک، عکاسی اسنپ‌شات (عکاسی‌ای که توسط افراد آماتور و با دوربین‌های ساده انجام میشود.)، به یک دیوانگی ملی تبدیل شد. در سال ۱۸۹۸، تنها ده سال پس از آنکه اولین دوربین کداک معرفی شد، یک مجله عکاسی تخمین زده بود که بیش از ۱.۵ میلیون دوربین حلقه فیلمی به دست عکاسان آماتور رسیده است.
اکثر غریب به اتفاق عکسهای گرفته شده در این دوران موضوعات شخصی داشته اند: مراسم بزرگداشت (عروسی، فارغ التحصیلی، عروسی)؛ ثبت سفر و تعطیلات ساحلی؛ مهمانی‌ها، پیک نیک ها، و دورهمی‌های خانوادگی ساده؛ عکاسی از کودکان، حیوانات خانگی، اتومبیل ها و خانه ها. اولین عکسهای کداک در قالب دایره ای چاپ شد ، اما بعدها به صورت مستطیلی درآمدند چون همانطور که گفته شد، بیشتر عکس هایی که بین دهه ۱۸۹۰ و دهه ۱۹۵۰ گرفته میشد، برای قرار دادن در آلبوم خانوادگی به کار میرفتند.
در ۲۰ ژوئیه ۱۹۶۹ و در ساعت ۲۰:۱۸ جهانی، نیل آرمسترانگ و باز آلدرین بر کره ماه فرود آمدند و تصاویر این فرود توسط یکی از دوربین‌های ساخت کمپانی کداک گرفته شد و این اعتبار و محبوبیت محصولات این شرکت را بیش از پیش کرد.
(تصویر نیل آرمسترانگ بر روی کره ماه گرفته شده با دوربین کمپانی کداک)
در سراشیبی سقوط
با گذشت زمان شرکت کداک، این شرکت عکاسی تقریبا ۱۲۰ ساله در سراشیبی دشواری قرار گرفته بود. در سال‌های قرن بیست و یکم، کداک حدود شصت هزار نفر را استخدام کرد و سالانه درآمد قابل توجهی در سراسر جهان داشت اما بالاخره در سال ۲۰۱۲ اعلام ورشکستگی کرد. کارشناسان دلیل ورشکستگی کداک را ناتوانی آن در تطبیق با پیشرفت‌ها و تحولات بنیادین دنیای عکاسی در پی ورود دوربین‌های دیجیتال دانستند. در واقع به طرز طعنه آمیزی، این برجسته‌ترین و تأثیر گذارترین کمپانی عکاسی، توسط نسل جدید تولیداتش یعنی دوربین‌های دیجیتال به نابودی کشیده شد. در زمان ورشکستگی ارزش سهام کداک از ۳۱ میلیارد دلار به کمتر از ۱۵۰ میلیون دلار کاهش یافته و تعداد کارکنان آن در مرکز اصلی شرکت هم از ۶۰ هزار نفر به هفت هزار نفر تنزل پیدا کرده بود.
با این حال، شرکت کداک همچنان داستان های برجسته و جالبی از راهی که در سال ۱۸۸۰ تاکنون طی کرده است برای گفتن دارد. داستانی که در آغاز آن میتوان حتی نام توماس ادیسون را هم شنید. مسیر طولانی و پیچیده از اولین رول فیلم دوربین، اولین دوربین عکاسی ،اولین فیلم ۳۵ میلی متری، اولین سنسور دیجیتال مگاپیکسلی، فیلتر RGGB که تقریبا در هر دوربین دیجیتالی استفاده می شود، و حتی کشف و ایجاد صفحه نمایش OLED.
(ایستمن در کنار توماس ادیسون)
و اما بر سر بنیان گذار این کمپانی چه آمد؟ جرج ایستمن که به علت سخت شدن بافت‌های ستون فقرات فلج شده بود و نمی‌خواست بقیهٔ عمر را به آن صورت بگذراند و متکی به کمک دیگران باشد، ۱۴ مارس ۱۹۳۲ با شلیک یک گلوله به سینه خود، خودکشی کرد. او در آخرین جمله‌ی وصیت‌نامه‌اش نوشت: «من کارم را انجام دادم. پس چرا باید منتظر بمانم؟».