شیان سینگ هایی آهنگساز چینی، کانتاتایی را به عنوان اعتراض علیه اشغال ژاپن از سوی منچوری نوشت. او برای جنبش های آزادی خواهانه و میهن پرستی آهنگ می‌ساخت. در سال ۱۰۳۹ و باید گفت در همیشه دوران، هدف او همبستگی ملت بود. میراث شیان سینگ هایی بالغ بر ۳۰۰ اثر است، و دیدگاه منحصربفرد او در مورد سنت‌های کلاسیک غربی، معاصران خود را فرای تقلیدی صرف در آهنگسازان اروپایی به چالش کشیده است. در این فرآیند، او به شکلی هنری و ممتاز موسیقی چینی را شکل داد چنانچه امروزه سر مشق نسل‌های موسیقی دان شرقی است. در دو نوشتار قبلی، رده ی بیستم و نوزدهم را به ترتیب باخ و گروه رولینگ استونز به خود اختصاص دادند. حال نوبتی هم که باشد، نوبت شیان سینگ هایی است. در ادامه با آراد مگ همراه باشید.
پیش درآمد
شیان سینگ هایی در ۱۳ ژوئن ۱۹۰۵ در ماکائوی پرتغال به دنیا آمد و در ۳۰ اکتبر ۱۹۴۵ در مسکو در سن ۴۰ سالگی به خاک سپرده شد. او یکی از قدیمی‌ترین آهنگسازان چینی بود که تحت‌تاثیر موسیقی کلاسیک غربی قرار گرفت و نسل‌های آهنگساز چینی را تحت تاثیر قرار خود داده است. او در تمام اشکال اصلی موسیقی (دو سمفونیک، کنسرتو ویولن، چهار قطعه بزرگ کر، تقریبا ۳۰۰ آهنگ و یک اپرا) به آهنگ سازی پرداخت. بیشتر شهرت شیان مدیون کانتاتای رودخانه زرد است که در آن کنسرتو رودخانه زرد برای پیانو و ارکستر پایه ریزی شده است.
مطالب مرتبط:
زندگی و تحصیلات اولیه
او در اوایل زندگی خود با مادرش زندگی می‌کرد زیرا قبل از تولد شیان، پدرش از دنیا رفته بود. شیان وقتی شش ساله بود، با مادرش به سنگاپور رفت و در مدرسه ابتدایی یانگ ژنگ برای آموزش اولیه ثبت نام کرد. در همین مدرسه ابتدایی بود که او نخستین گام ها را در حرفه موسیقی خود برداشت. معلم او، اوُ جیانفو، متوجه استعداد موسیقی شیان سینگ هایی شد و او را در گروه نظامی مدرسه ثبت نام کرد. شیان در هر دو زمینه آشنایی با انواع سبک های موسیقی و ابزار موسیقایی آموزش دید. او بعدها برای آموزش بیشتر از سوی مدیر مدرسه خود لین یاشیانگ به همراه ۱۹ دانش‌آموز دیگر به این شهر گوانجو آورده شد. شیان نواختن کلارینت را در سال ۱۹۱۸ در مدرسه خیریه YMCA (انجمن مسیحی مردان جوان) که به دانشگاه لینگنان در گوانجو (کانتون) متصل است، آغاز کرد.
در سال ۱۹۲۴، او در مدرسه سنت اندرو سنگاپور تحصیل خود را ادامه داد. در سال ۱۹۲۶، به انستیتو ملی موسیقی در دانشگاه پکینگ پیوست تا موسیقی بخواند و در سال ۱۹۲۸، وارد کنسرواتوار ملی موسیقی شد تا ویولون و پیانو به عنوان سازهای تخصصی خود ادامه دهد. در همان سال، مقاله معروف خود را با عنوان “موسیقی جهانی” منتشر کرد.
تحصیل در پاریس
در سال ۱۹۲۹ به پاریس رفت (جایی که او با ما سیکونگ آشنا شد و او را به بسیاری از هنرمندان معروف زمانه معرفی کرد). ابتدا از سوی معلم خود در فرانسه نادیده گرفته شد، زیرا نمی‌دانست چطور پیانو بنوازد، اما شبی از شبها که به خانه باز می‌گشت آهنگی را برای خود ساخت و آهنگ را برای معلم خود اجرا کرد. معلم با شنیدن قطعه شیفته ی کارش شد و از او خواست که قطعه خود را به دانشگاه بیاورد، جایی که آهنگسازان در آنجا به رقابت می‌پردازند و در نهایت، او برنده شد و در مدرسه موسیقی پاریس پذیرفته شد.
در سال ۱۹۳۴ او نخستین دانشجوی چینی بود که به کنسرواتوار پاریس پذیرفته شد تا ترکیب ارشد را با پل دوکا مورد مطالعه قرار دهد. و قبل از این، او با ونسان دندی درباره موسیقی مطالعه کرده بود. در طی این مدت او آهنگ “باد، آواز سرگردانی”، “سوناتای ویولن در دی مینور و آثاری دیگر را ساخت.
حرفه موسیقی
شیان در سال ۱۹۳۵ به چین بازگشت. در آن زمان چین به اشغال ژاپن در شمال شرقی این کشور (که در آن زمان به آن منچوری گفته می‌شد) در آمده بود. او با استفاده از موسیقی خود به عنوان سلاحی برای اعتراض به اشغال چین، در فعالیت‌های میهن پرستانه شرکت کرد. در طول جنگ چین و ژاپن (۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵)، او آثار کلامی بسیاری نوشت تا مردم را در مبارزه با مهاجمان ژاپنی تشویق کند، از جمله آهنگ های:
- Saving the Nation
- Non-Resistance the Only Fear
- Song of Guerrillas
- The Roads Are Opened by Us
- The Vast Siberia
- Children of the Motherland
- Go to the Homefront of the Enemy
- On the Taihang Mountains
او قبل از رفتن به ستاد حزب کمونیست در یانان، برای استودیوهای فیلم سازی کار می‌کرد، جایی که در سال ۱۹۳۸، رئیس بخش موسیقی در موسسه هنری لو شون شد. در همین زمان او کانتاتای مشهور رودخانه زرد و تولید کانتاتا را ساخت.
اواخر عمر
در سال ۱۹۴۰، شیان به اتحادیه جماهیر شوروی رفت تا امتیاز فیلم مستند “یان” و “لشکر هشتم” را اخذ و تهیه کند. قبل از عزیمت مائو تسه تونگ او را به شام دعوت کرد. در سال ۱۹۴۱، حمله آلمان به اتحاد جماهیر شوروی کار او را مختل کرد و او تلاش کرد تا از راه سین کیانگ به چین باز گردد اما شنگ شئیای، یکی از فرماندهان محلی ضد کمونیستی، راه را سد کرد و او در آلما آتا قزاقستان گرفتار شد. در اینجا بود که سمفونی آزادی ملت و جنگ مقدس و سوئیت‌های قرمز سراسر رودخانه و راپسودی چینی را برای سیم ها و بادها ساخته بود. او به دلیل کار زیاد و سو تغذیه، در اواخر عمرش دچار بیماری سل ریوی شد. بعد از جنگ، شیان برای درمان های پزشکی به مسکو بازگشت اما در ۳۰ اکتبر ۱۹۴۵ در سن ۴۰ سالگی بر اثر بیماری ریوی درگذشت.
میراث شیان سینگ هایی
شیان هنرمندی است که بیش از ۳۰۰ اثر ساخته شده دارد، ۳۵ مقاله منتشر کرده است که شامل اِن آی اِر، خالق موسیقی جدید چین و سبک موسیقی ملی چین است. تاثیر او در موسیقی چین چنان بوده است که به او لقب آهنگساز مردمی را داده اند.
در خلال انقلاب فرهنگی (۱۹۶۶ تا ۱۹۷۶)، هنگامی که هنرهای غربی و برخی هنرهای چین ممنوع شده بود، پیانیست “یین چینینگ زو” کار تنظیم کانتاتای رودخانه زرد را در کنسرتو برای پیانو و ارکستر با نام کنسرتو پویانا زرد در سال ۱۹۶۹ انجام داد.
پس از آن که چین در اواخر دهه ۱۹۷۰ درهای خود را به روی جهان گشود، یین کنسرتو پیانو را برای اجرا برنامه ریزی کرد. بحثی در مورد این موضوع وجود داشت که آیا برخی از سرودهای سیاسی نادرست مانند “شرق سرخ” که به صورت کنسرتو در می‌آورد، باید حذف شود. تصمیم اینگونه گرفته شد که این اثر، میراثی فرهنگی از زمان خود است، ملودی هایی که یادآور شنوندگان آن دوره است و حس منحصر بفرد تاریخی را در افراد ایجاد می‌کند. در نتیجه کار همچنان دست نخورده باقی ماند و حتی تنظیم آن نیز تغییر نکرد.
در اوایل دهه ۷۰، کنسرتو رودخانه زرد در غرب شنیده شد و اغلب از سوی “یین چینینگ زو” اجرا می‌شد، و در سال ۱۹۸۸، پیانیست ایتالیایی، ریکاردو کارامللا، اولین پیانیست غربی بود که در چین با ارکستر چینی، در ارکستر سمفونیک پکن، این قطعه را اجرا کرد.
فیلم حماسی ستاره و دریا (۲۰۰۹) که از سوی کارگردانان کئان کوآن لی و جی یون شیان (زن و شوهر) ساخته شد در مورد دوران کودکی بسیار سخت و رنج آور شیان و تلاش مادرش برای کمک به او در توسعه استعدادهای است.
منتظر شاهکار بعدی باشید.
