نقاشان قرن ۱۹ میلادی را بیشتر بشناسید

painters-aradmag-0018

نقاشان قرن ۱۹ تاریخ‌سازترین و مشهورترین نقاشان و هنرمندان در طول تاریخ هنر هستند. بسیاری از جریان‌های سرنوشت‌ساز هنر از دل قرن نوزدهم و از ذهن نقاشان این قرن زاییده شده است.

در این قرن هنرمندان جایگاه بالایی در جامعه داشتند و به‌نوعی نقاشی آن‌ها تاریخ‌سازی نسل‌های بعدی بوده است. در این مطلب به سراغ معرفی برترین هنرمندان و نقاشان قرن نوزدهم میلادی رفته‌ایم، با آرادمگ همراه باشید.

آنری دو تولوز لوترک

painters-aradmag-001

آنری دو تولوز-لوترک، نقاش و گرافیست فرانسوی بود که به همراه گوگن، سزان و ون گوگ از جمله پیشروان سبک پسادریافتگری یا پست امپرسیونیسم به شمار می‌رفت.

لوترک نقاش به منطقه مونمارتره که محل آمدوشد بسیاری از هنرمندان و نقاشان و فلاسفه مشهور بود اقامت کرد. تحصیل در استودیو بونت او را در قلب مونمارتره قرارداد که او در بیست سال آینده آنجا را به‌ندرت ترک کرد.

بعدازاینکه لوترک شغل جدیدی پیدا کرد، هنری به استودیو فرناندرفت و در سال ۱۸۸۲ به مدت پنج سال آنجا تحصیل کرد. آنجا دوستانی پیدا کرد که برای تمام مدت زندگی‌اش با او بودند. در این دوره از زندگی‌اش او با امیل برنارد و ون گوگ آشنا شد.

لوترک معلولیت جسمی داشت به همین دلیل است که بسیاری از نقاشی‌های او از زاویه پایین نقاشی شده است. مادر و پدر لوترک فامیل بودند و او از نقص در بدن رنج می‌برد. در نوجوانی استخوان لگنش شکست و از آن به بعد پاهای او رشد نکرد و همین مسئله باعث شد که لوترک کوتاه‌قامت بماند.

لوترک از جمله نقاشان پرکار بود، او طول زندگی حرفه‌ای خود که کمتر از بیست سال بود، ۷۳۱ بوم، ۲۷۵ آبرنگ، ۳۶۵ چاپ و پوستر ۵۰۸۴ طراحی، تعدادی کار سرامیک و رنگ‌آمیزی روی شیشه دارد و تعداد نامعلومی آثارش گمشده است. او از نقاشان امپرسیونیست به‌خصوص کارهای فیگوراتیو مانه و دگا الهام گرفته است و سبک‌کار او نیز تحت تأثیر چاپ‌های چوبی ژاپنی بوده است که در آن هنگام در محافل هنری پاریس محبوبیت داشت.

ادگار دگا

painters-aradmag-002

ادگار دگا یکی از نقاشان قرن نوزدهم در فرانسه بود که علاوه بر نقاشی و طراحی در زمینه‌های مجسمه‌سازی و چاپ نیز فعالیت داشت.

اگرچه اغلب او را یکی از پایه‌گذاران جنبش دریافتگری یا امپرسیونیسم می‌شناسند، اما خود او این لقب را نمی‌پذیرفت و ترجیح می‌داد از او به‌عنوان یک واقع‌گرا یاد شود.

مثل مانه، دگا هم‌خانواده‌ای ثروتمند داشت. پدر او رئیس یکی از بانک‌های خانوادگی پاریس بود. او نیز مانند مانه گاهی اوقات به خیابان‌گردی می‌پرداخت، اگرچه آن‌قدر خانه‌نشین بود که نمی‌توان او را یک خیابان‌گرد صرف دانست.

در ابتدا آرزو داشت نقاشی تاریخی شود. دگا که اگنر را ستایش می‌کرد، نزدیکی از پیروان اگنر به تحصیل پرداخت و در کارهای اولیه‌اش به طراحی و برجسته‌سازی اصرار داشت. در سال ۱۸۶۵، دگا وارد محفل مانه و بودلر در کافه گوربو شد و به بازنمایی پاریس مدرن روی آورد. دگا، نگرش نقاشانه‌ای به اشیاء داد که از مانه الهام گرفته بود و هم‌چنین ابزارهای ترکیبی نوآورانه به کار گرفت که به تصاویرش کیفیتی گذرا و خودجوش می‌بخشیدند و بیننده را در جایگاه تماشاگرانه خیابان‌گرد نامشهود قرار می‌داد. اکنون او بلوارهای جدید هاسمن، فروشگاه‌های زنانه، پیست لوشان، کنسرت‌های کافه‌ای، اپرا، بارها و کافه‌ها را می‌کشید. چشمان تیز او گونه‌های مختلف همه طبقات اجتماعی، از بورژوا، نوازنده و بازیگر، تابه حاشیه رانده‌شده‌های اجتماعی و کارگران را به‌خوبی تسخیر می‌کرد.

ادوارد مانه

painters-aradmag-003

ادوار مانه یکی از نقاشان بزرگ فرانسوی است که در قرن ۱۹ می‌زیست او یکی از اولین هنرمندان قرن نوزدهم میلادی بود که به موضوعات زندگی مدرن پرداخت. او همچنین یکی از محوری‌ترین هنرمندان در انتقال از رئالیسم به امپرسیونیسم به‌حساب می‌آید.

شاهکارهای ابتدایی مانه، ناهار در چمنزار و المپیا بسیار بحث‌برانگیز بودند و همواره به‌عنوان خط‌مشی برای نقاشان جوان امپرسیونیسم، مورداستفاده قرار می‌گرفتند. امروزه این آثار را پایه و اساس تکامل هنر مدرن می‌شناسند.

پل سزان

painters-aradmag-004

پل سزان بدون شک از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین نقاشان قرن ۱۹ است که علاوه بر تأثیرگذاری در زمان خود، بر زمان‌های بعد خود هم تأثیر زیادی گذاشته است و آثار او به‌نوعی آغازگر سبک کوبیسم و منبع الهام پیکاسو بوده است. پل سزان را پدر هنر مدرن می‌نامند.

پل سزان در نوزدهم ژانویه ۱۸۳۹ در شمال فرانسه متولد شد. پدرش لوئیس اگوستوس سزان بانکداری متمولی بود که هزینه‌های زندگی پسر هنرمندش را می‌پرداخت. در ده‌سالگی به دبستان شبانه‌روزی سنت جوزف رفت و درزمینهٔ های مذهبی شروع به تحصیل کرد.

پل سزان که در نوجوانی درشت‌اندام و نیرومند بود از دوست کوچکش، امیل زولای را پشتیبانی و حمایت می‌کرد. زولا سال‌ها پس‌ازآن چنین از سزان یاد می‌کرد:

«ما که از دید روانی در دو سوی رویاروی هم بودیم برای همیشه باهم یکی شدیم وبرای هم پیوندی‌هایی رازگون که همان آشفته سری نا آشکار هردوی ما بود برای رسیدن به فرازمندی، به هم گراییدیم. هشیاری برتر ما در تراز با آن ناکسان کودن بی‌سروپا که با دیو خویی کتکمان می‌زدند بیدار می‌شد.»

سزان با به خواست پدر در دانشکده حقوق دانشگاه اکس‌مارسی به آموختن پرداخت و در همان هنگام آموختن طراحی را دنبال گرفت. در ۱۸۶۱ پس از بحث‌وجدل با پدرش با پدرش که سعی داشت او را از رفتن به پاریس منصرف کند، به پاریس رفت و مسیر هنر را ادامه داد.

ژان اگوست دومینیک انگر

painters-aradmag-005

ژان اگوست دومینیک انگر از نقاشان جنبش نئوکلاسیسیسم فرانسوی در قرن ۱۹ بود. از جمله مشهورترین آثار انگر می‌توان به زن حرم‌سرای زیبا، زن حرم‌سرا و برده، چشمه و حمام ترکی اشاره کرد.

پیر بونار

painters-aradmag-006

پیر بونار از نقاشان قرن نوزدهم فرانسه و از بنیان‌گذاران گروه نبی‌ها بود. اکثر تابلوهای او دارای رنگ‌های شاد و متنوع و نقش‌مایه‌های متداول دوره خود هستند. فضاهای داخلی زندگی عادی یا چندنفری که دور یک میز جمع شدند، یا زنی برهنه که در حال شستشو و آرایش است.

بونار بیش از بیست سال از زندگی خود را در جنوب فرانسه گذرانده است. در بیشتر تابلوهایش مناظر مدیترانه را تصویر کرده است و نور در آثار او فراوان دیده می‌شود. برجستگی بونار در شور و عشقی بود که به باسمه‌های چوبی ژاپنی، رنگ‌بندی تخت آن‌ها، فضاهای موزون و ترکیب‌بندی‌های غالباً مقطع و باروح آن‌ها داشت.

بونار در آثارش از نقاشی‌های ژاپنی الهام گرفته بود و تابلوهای او مناظر گیاهان را نشان می‌دهد. شهرت اولیه وی حاصل چاپ نقش‌هایی بود که این ویژگی‌ها در آن نمایان بودند.

ژاک لویی داوید

painters-aradmag-007

ژاک لوئی داوید، نقاش نامدار فرانسوی و از پیشگامان سبک نئوکلاسیسیسم بوده است.

ژاک لوئی داوید از دانش‌آموختگان مدرسه عالی ملی هنرهای زیبای پاریس بود. در سال‌های ۱۷۸۰ نوع نگرش او به تاریخ نقاشی نشانه یک تحول در سلیقه از سبک راحت رو کوکو به سمت سختی و دشواری کلاسیک و به اوج رسیدن احساس و تلفیق با شرایط اخلاقی سال‌های پایانی رژیم باستانی بود.

او از هواداران انقلاب فرانسه و از دوستان نزدیک ماکسیمیلیان ربسپیر، یکی از معروف‌ترین رهبران انقلاب فرانسه و بعدها از هواداران ناپلئون بناپارت گردید. ژاک لوئی دیوید پس از تبعید ناپلئون و بازگشت بوربون‌ها به سلطنت فرانسه، به خاطر نقشش در اعدام لوئی شانزدهم، محاکمه شد؛ اما لوئی هجدهم وی را مورد بخشش قرارداد و حتی به وی پیشنهاد همکاری با دربار را کرد؛ اما ژاک لوئی داوید آن را نپذیرفت و به تبعید خودخواسته در بلژیک رفت. داوید در اوایل قرن ۱۹ تعداد زیادی شاگرد داشت که همین امر باعث شد که تأثیر زیادی در هنر فرانسه خصوصاً در نقاشی تالار آموزشگاهی داشته باشد.

گوستاو دوره

painters-aradmag-008

پل گوستاو دوره، از نقاشان فرانسوی قرن نوزدهم بود. او نقاشی برای کتاب‌های مصور را در پاریس آغاز کرد. کشیدن تصویر برای مجموعه داستان کلاغ اثر ادگار آلن‌پو، بهشت گمشده اثر جان میلتون، کمدی الهی اثر دانته، دن کیشوت اثر سروانتس و تهیه یک انجیل مصور انگلیسی در سال ۱۸۶۶ از مهم‌ترین آثار او هستند.

اوژن دولاکروا

painters-aradmag-009

فردیناند ویکتور اوژن، مهم‌ترین نقاش رمانتیسیسم فرانسه است. او در شیوه رنگ پردازی و موضوع‌های الهام گرفته از ادبیات انگلیسی و ضرب قلم خاص خود از سایر رمانتیسیسم‌ها (مثل ژریکو) متفاوت است.

دلاکروا شخصیتی چندوجهی بود که علایق وسیع و متنوعی داشت. عنوان انقلابی افراطی به این دلیل به او داده‌شده بود که نمی‌توانست معیارهای دانشگاهی را رعایت کند. بحث‌های مربوط به یونانیان و رومیان که در آن‌ها بر طراحی درست تأکید می‌شد و همیشه از شبیه‌سازی تندیس‌های کلاسیک صحبت می‌شد، برای او جالب‌توجه نبود. او معتقد بود که در نقاشی، رنگ از طراحی و خلاقیت از دانش، بسیار مهم‌تر است. درحالی‌که دومینیک انگر و پیروانش شیوه فاخر را گسترش می‌دادند و پوسن و رافائل را ستایش می‌کردند، دلاکروا با بهتر دانستن نقاشان ونیزی و روبنس، هنرشناسان را متعجب می‌کرد

اوژن دلاکروا از دانش‌آموختگان دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس بود. او از موضوعات فیلسوفانه‌ای که آکادمی ارائه می‌داد را از نقاشان می‌خواست خسته بود و در سال ۱۸۳۲ به شمال آفریقا سفر کرد تا درباره رنگ‌ها و آرایه‌های رومانتیک جهان عرب پژوهش کند.

اونوره دومیه

painters-aradmag-0010

اونوره یک از نقاشان مطرح واقع‌گرا فرانسوی بود که علاوه بر نقاشی در زمینه‌های مجسمه‌سازی، چاپ و کاریکاتور نیز فعالیت داشت. بیشتر آثار وی اجتماعی یا سیاسی هستند.

 انوره دومیه یکی از کسانی بود که در آن زمان برای اولین بار در نمایشگاه‌ها حضور یافت. دومیه به‌عنوان یک کاریکاتوریست شهرت داشت اما به‌عنوان یک نقاش عملاً ناشناخته بود.

حدود سال ۱۸۳۰ لیتوگرافی‌های او در روزنامه‌های پاریسی به‌طور مرتب چاپ می‌شدند.

ژول شره

painters-aradmag-0011

ژول شره یک از نقاشان مشهور قرن ۱۹ فرانسه بود. او در طراحی پوستِ دوران زیبا به استادی رسید، چنان‌که او را پدر پوستر مدرن نامیده‌اند. او در لیتوگرافی رنگی مهارت بالایی داشت. شره همچنین برنده جوایزی همچون لژیون دونور شده است.

ژول شره پسر یک حروف‌چین و شاگرد یک لیتوگرافی بود. او برای یادگیری آخرین تکنیک‌های چاپ به لندن مسافرت کرد و در ۱۸۶۰ به پاریس برگشت و سیستم سه تا چهار رنگ چاپ لیتوگرافی را گسترش داد.

در این روش محدودیت‌های چاپ چوب و یا فلز وجود نداشت و طراحان در این سبک می‌توانستند آزادنه روی کلیشه سنگی طراحی کنند. در بیشتر پوسترهای شره، دخترهایی شاد و سرزنده وجود دارند که در زمانه او موردپسند و علاقه‌ی مردم بود.

ژرژ سورا

painters-aradmag-0012

ژرژ پیر سورا، نقاش فرانسوی و بنیان‌گذار نودریافتگری (نئوامپرسیونیسم) بود. اثر بزرگ او به نام بعدازظهر یکشنبه در جزیره گراند ژات یکی از تصاویر مطرح سده نوزدهم نقاشی است.

سورا از طریق دوستش سینیاک با دریافتگری (امپرسیونیسم) آشنا شد و علاوه بر استفاده از روش نقاشی امپرسیونیستی در آغاز کار، به مطالعه نظریه علمی دید رنگی پرداخت.

پل سینیاک

painters-aradmag-0013

پل ویکتور ژولس سینیاک نقاش نودریافتگر فرانسوی بود که همراه با ژرژ سورا به گسترش سبک نقطه‌چینی (پوانتلیسم) کمک کرد.

بعد از مرگ زودهنگام سورا پل سینیاک سردمدار پوانتلیسم یا همان سبک نقطه‌چینی و ترویج‌دهنده نظریه‌ی جدید می‌شود. سینیاک با انتشار کتابی در سال ۱۸۹۹ به جمع‌بندی شیوه‌ی کار سورا می‌پردازد و آن را نقطه اوج طبیعی فرایندی فراگیر در سراسر سده‌ی نوزدهم معرفی می‌کند. او رساله‌اش را تقدیم به همه‌ی کسانی می‌کند که به تکرار آنچه پیش‌ازاین انجام‌شده نمی‌پردازند؛ کسانی که افتخار آن را داشته‌اند که جسورانه شیوه‌ای جدید و آرمانی شخصی پدیدآورند.

گوستاو کوربه

painters-aradmag-0014

ژان دزیره گوستاو، نقاش فرانسوی بود که رهبر جنبش رئالیسم یا واقع‌گرایی در نقاشی قرن نوزدهم فرانسه به شمار می‌آمد. جنبش واقع‌گرایی با ظهور مکتب رمانتیسم در اروپا مرتبط بود و با نقاشی‌های نقاشان بزرگی همچون تئودور ژریکو و اوژن دولاکروا مشخص می‌گردید. این جنبش باکارهای گروهی از هنرمندان برجسته برخاسته از مدرسه باربیزون و با نقاشان سبک امپرسیونیسم (دریافتگری) مشخص می‌شود.

آنری ماتیس

painters-aradmag-0015

آنری امیل بنوآ ماتیس، هنرمند فرانسوی طراح، گراورساز، مجسمه‌ساز و نقاش اوایل قرن بیستم است که بیشتر به‌عنوان یک نقاش شناخته می‌شود و تأثیر او بر این هنر بسیار زیاد است.

ماتیس به دلیل نوآوری‌هایش و اثرگذاری‌اش بر معاصران، یکی از مهم‌ترین هنرمندان سده بیستم به شمار می‌آید. اهمیت تاریخی کشف‌های او در عرصه رنگ ناب را می‌توان در حد دستاورد کوبیسم در آزادسازی فرم از قید بازنمایی عینی دانست.

ماتیس در رشته حقوق تحصیل کرد و ابتدا در همین رشته مشغول به کار شد، ولی در بیست‌ودوسالگی به دنیای هنر گام نهاد. او در مسیر نقاشی دست به تجربه مجسمه‌سازی زد و از هنرمندان برجسته گروه دَدگر یا فوویست به شمار می‌رفت.

ادوار مانه

painters-aradmag-0016

ادوار نقاشی فرانسوی بود. او یکی از اولین هنرمندان قرن نوزدهم میلادی بود که به موضوعات زندگی مدرن پرداخت. او همچنین یکی از محوری‌ترین هنرمندان در انتقال از رئالیسم به امپرسیونیسم به‌حساب می‌آید.

شاهکارهای ابتدایی مانه، ناهار در چمنزار و المپیا بسیار بحث‌برانگیز بودند و همواره به‌عنوان خط‌مشی برای نقاشان جوان امپرسیونیسم، مورداستفاده قرار می‌گرفتند. امروزه این آثار را پایه و اساس تکامل هنر مدرن می‌شناسند.

کلود مونه

painters-aradmag-0017

اوسکار-کلود از بنیان‌گذاران نقاشی دریافتگری (امپرسیونیسم) فرانسوی بود. اصطلاح امپرسیونیسم از یکی از نقاشی‌های او با عنوان دریافتی از طلوع آفتاب‌گرفته شده است.

در کتاب‌های مرجع تاریخ هنر مونه و مانه را پدران سبک امپرسیونیسم دانسته‌اند، سبکی که در نیمه دوم قرن ۱۹، قرن روشنگری و نبوغ، قرن فلسفه و علوم جدید پا به عرصه هنر گذاشت، همان‌طور که در رئالیسم ادبی از نقاشی این سبک در قرن ۱۷ وام گرفته و به‌نوعی سبک رئالیسم با پایه‌های نظری خود که برگرفته از فلسفه پوزیتیویسم و رنسانس قرن ۱۶ بود. اساساً سبک رئالیسم (به‌خصوص در رمان) را پایه‌گذاری کرد.

فاطمه محمدی
فوق لیسانس گرافیک و عاشق دنیای شگفت انگیز هنر!هنر همیشه دغدغه اصلی زندگی من بوده،خواندن درباره هنر امروز به یک عادت برای من تبدیل شده،هدف من به اشتراک گذاشتن دریچه ای از تاریخ شگفت انگیز هنر با شماست!