آشنایی با سندروم آسپرگر

سندروم آسپرگر چیست؟

سندروم آسپرگر یک اختلال رشدی به حساب می آید . ژنتیک در این اختلال باعث عملکرد متفاوت مغز می شود و به دنبال آن در مهارت های ارتباطی و حرکتی خلل به وجود می آید. بنابراین والدین درقبال تشخیص این سندروم بسیار مسئولند زیرا آسپرگر یک اختلال مادرزادی است و معمولا علائم آن در اوایل کودکی ظاهر می شود. اگر در جهت بهبود آن تلاشی صورت نگیرد فرد مبتلا در بزرگسالی دچار بحران های شدیدی خواهد شد. هر چند بزرگسالان مبتلا به این اختلال نیز می توانند در جهت بهبود وضعیت خود اقدام کنند.لطفا در صورت مشاهده ی علائمی که در ادامه مقاله توضیح داده خواهد شد، به یک کلینیک روانشناسی مراجعه کنید.

علل سندروم آسپرگر

در مورد علل ایجاد این اختلال هنوز هیچ  قطعیتی وجود ندارد . محققان بعد از انجام آزمایش های مختلف به این احتمال رسیده اند که اگر به مغز نوزاد ضمن تولد آسیب وارد شود، نوزاد به اختلال آسپرگر مبتلا خواهد شد که این رخداد می تواند ناشی از دشواری های شرایط زایمان باشد ، از هر لحاظ .

علائم سندروم آسپرگر

در ابتدا باید بدانیم که نمودهای بیرونی این سندروم در افراد مختلف متفاوت است وبالطبع این علائم در کودکان و بزرگسالان نیز فرق دارد .

• علائم سندروم آسپرگر در کودکان

کودکان مبتلا به آسپرگر مدام جیغ می کشند ، ممکن است اطرافیان خود را بزنند و به آن ها آسیب جدی وارد کنند و در آن لجظات نسبت به احساسات اطرافیانشان کاملا بی توجه باشند . بنابراین به ندرت می توانند دوستی برای خود دست و پا کنند .

این کودکان سر مسائل بسیار پیش پا افتاده مدام جر و بحث می کنند . وقتی به یک موضوع علاقه مند می شوند آنقدر سرگرمش می شوند که به طور کلی ارتباطشان با دنیای بیرون قطع می شود در این حالت اگر صدایشان کنید پاسخی دریافت نخواهید کرد .

• علائم سندروم آسپرگر در بزرگسالان

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد درصدی از کودکان دارای سندروم آسپرگر با افزایش سن کمی بهبود می یابند. اما این به نوعی ریسک محسوب می شود و نمی توان دل به آن چند درصد احتمالی بست . بنابراین اگر این علائم در سنین کم تشخیص داده نشوند و درجهت کنترل و بهبود آن ها تلاشی صورت نگیرد، متاسفانه در تمام عمر این اختلال همنشین فرد باقی می ماند و او را آزار می دهد . بزرگسالان دارای آسپرگر علاقمند به پیروی از هنجارهای اجتماعی نیستند ، دایره ی دوستانشان بسیار کوچک است و ترجیح آن ها به انزواطلبی است، ضمن اینکه فاقد مهارت های اجتماعی لازم نیز هستند.

این افراد تا پایان عمر معمولا تنها زندگی می کنند و به مرور دچار کم توانی حرکتی می شوند . اختلال حرکتی در انجام امور ساده مانند راه رفتن یا دویدن بارز نیست اما در حرکات کمی پیچیده تر مثل دوچرخه سواری یا توپ بازی خودش را نشان می دهد؛ به همین دلیل ممکن است از طرف اجتماع خواسته یا ناخواسته از نظر  فیزیکی آسیب فراوانی به این افراد وارد شود  . آسپرگرها در برابر استرس حساسیت بیش از اندازه دارند ، طول عمرشان کوتاه است و در شرایط سخت بیش از حد افسرده و خشمگین می شوند .

پیشگیری

متاسفانه هنوز هیچ راه حل خاصی جهت پیشگیری از این اختلال یافت نشده است .

ویژگی های مثبت آسپرگرها

گاهی این اختلال برای این افراد یک مزیت به حساب می آید . به عنوان مثال این افراد توانایی بالایی در حل مسائل ریاضی دارند ، استعداد فوق العاده آنان در رشته های کامپیوتری و برنامه نویسی به اثبات رسیده است . در مسائل هنری نیز به شدت خلاق هستند . حافظه اشان بسیار عالی است و قادرند بسیاری از جزئیات گذشته را به خاطر آورند . چون قابلیت تمرکزی عمیق و طولانی مدت بر یک موضوع را دارند و می توانند به شکل خستگی ناپذیری به آن بپردازند بنابراین درصد موفقیتشان درآن موضوع خاص بسیار بالا می رود.

افراد سرشناس مبتلا به آسپرگر

افراد مستعد و خلاقی را در زمینه های مختلف می توان نام برد که آسپرگر بوده و هستند .به عنوان مثال در زمینه ادبی ” دنیل تامت ” ، در زمینه ورزشی ” کریس بکهام” ، در زمینه ی موسیقی ” گری نیومن ” و در زمینه سینما “آنتونی هابکینز” .

وظیفه اطرافیان افراد مبتلا به آسپرگر

در وهله ی اول وظیفه اطرافیان افراد مبتلا به آسپرگر این است که این افراد را به همان گونه ای که خلق شده اند بپذیرند ؛ این موضوع می تواند تا حد بسیار زیادی باعث احساس امنیت و آرامش آنان شود .اگر بیمارواطرافیانش متوجه اختلال او هستند و در جهت درمانش کوشش می کنند شما نیز در همین راستا با آنان پیش بروید . اما اگر تشخیص دادید که بیمار و اطرافیانش متوجه اختلال او نیستند با احترام و احتیاط آنان را به یک متخصص ارجاع دهید.

درمان اختلال آسپرگر

فرد مبتلا به این اختلال در گذر زمان با نقاط قوت و ضعف خود بیشتر و عمیق تر آشنا می شود و تحت تاثیر آموزش صحیح و کسب تجربه می تواند بهبود یابد . آموزش می تواند از زمان طفولیت و توسط والدین شروع شود و تا محیط های اجتماعی دیگر نیز ادامه یابد . ضمن اینکه مداخلات دارویی نیز می تواند موثر باشد . در هر صورت روند بهبود زیر نظر یک متخصص امن ترین روش است.