زندگی‌نامه ادیث پیاف، بانوی ترانه‌ی فرانسه

ادیث پیاف ، خواننده فرانسوی ، که به عنوان <<گنجشک کوچک>> نیز شناخته می‌شود ، یکی از مثال‌زدنی‌ترین نوازندگان کشور مادری خود بود.

ادیث پیاف، همچنین شناخته شدهد با عنوان <<گنجشک کوچک>>، در ۱۹ دسامبر ۱۹۱۵ در بلویل، حومه پاریس متولد شد و در اواخر دهه ۱۹۳۰ به عنوان سمبل اشتیاق و سر سختی فرانسه به صدر نشینی بین المللی رسید. از بین بسیاری از قطعه‌های رومانتیک پیاف، “La Vie en Rose” که این قطعه را خود او نوشته بود، به عنوان آهنگ امضای او در یادها ماندگار شده  است.

از دیگر کارهای مورد علاقه‌ی مخاطبان در میان آوازهای این خواننده می توان به <<Milord>>،آهنگ <<Padam Padam>> و <<Mon Dieu>> ، آهنگ جذاب <<Mon Manège à Moi>> و هم‌چنین <<Non، Je Ne Regrette Rien>> اشاره کرد. ادیث پیاف با داشتن زندگی احاطه شده با اعتیاد و مسائل دیگر مربوط به سلامتی، در سال ۱۹۶۳ در ۴۷ سالگی در فرانسه درگذشت. او همچنان به عنوان یک گنجینه ملی مورد احترام است. در ادامه با آرادمگ همراه باشید تا با زندگی این ترانه سرای فرانسوی بیش‌تر آشنا شوید.

اوایل زندگی پر‌ سر‌ و‌ صدای ادیث پیاف

ادیث پیاف متولد ادیث جیووانا گاسیون در بلویل، پاریس در ۱۹ دسامبر ۱۹۱۵ است. بخش عمده‌ای از گذشته او در پس پرده‌ای از رمز و راز است و ممکن است به آن‌ها در زمان او به عنوان یک سلبریتی شاخ‌ و‌ برگ بیش‌تری داده شده باشد. اعتقاد بر این است که نام وی از روی نام پرستار انگلیسی بریتانیایی در جنگ جهانی اول، ادیث کاول که به دلیل کمک به سربازان بلژیکی برای فرار از اسارت آلمان ، اعدام شد، انتخاب شده است. مادر او ، آنتا جیووانا مایلارد، خواننده‌ی یک کافه و اهل تبار مراکش بود که تحت نام “لاین مارسا” اجرا می کرد. پدر پیاف ، لوئیز آلفونس گاسیون ، یک آکروبات خیابانی ماهر بود.

آنتا، پیاف را رها کرده بود تا با مادربزرگ مادری خود زندگی کند. آ‌ن‌جا، جایی بود که او دچار سوء تغذیه شد. پس از آن‌ که توسط پدر، یا یکی دیگر از خویشاوندان خود از آن خانه گرفته شد، پیاف با مادربزرگ پدری خود، که یک بار را اداره می کرد، زندگی می‌کرد. پیاف مدت مدیدی از دید مختل شده رنج می برد ، اما با تمام این مسائل هم در سن پایین به خاطر صدای خود مشهور شد. وی در سن ۷ سالگی، به پدرش و یک کاروان سیرک پیوست تا به بلژیک سفر کند و سرانجام در اجراهایی خیابانی در سراسر فرانسه شرکت کرد.

بعدها پیاف از پدرش که غالبا یک فرد دمدمی مزاج و یک کارفرمای کج خلق بود جدا شد و خود به تنهایی به عنوان یک خواننده‌ی خیابانی در پاریس و اطرافش شروع به کار کرد. در سن ۱۷ سالگی‌، او به همراه یک جوان به نام لوئیس دوپنت صاحب یک دختر به نام مارسل شدند، که متاسفانه در سن ۲ سالگی بر اثر بیماری مننژیت درگذشت.

رسیدن به شهرت

در سال ۱۹۳۵، پیاف توسط شخصی به نام لوییس لپله (Louise Leplée) کشف شد ، که مالک یک باشگاه موفقیت آمیز به نام Le Gerny در خارج از خیابان شانزه لیزه بود. انرژی عصبی پیاف و قد و قامت کوچک او الهام بخش لقب اLa Môme Piaf یا <<گنجشک کوچک>> می‌باشد که تا آخر عمر با او ماند. پیاف راهنمایی‌هایی در خصوص هنرهای ادبی را از یک شاعر و مورخ فرانسوی به نام ژاک بورژات (Jacques Bourgeat) دریافت کرد. در همین حین نیز لپله یک کمپین تبلیغاتی بزرگ را برای تبلیغ شب افتتاحیه اجرای پیاف، که در آن افرادی مثل موریس شوالیه (Maurice Chevalier) حضور داشتند را راه اندازی کرد. پیاف به اندازه‌ای از محبوبیت برخوردار بود، که در همان سال موفق به ضبط دو آلبوم شد.

بهار همان سال لپله به قتل رسید. پس از آنکه مقامات پیاف را به عنوان همدست احتمالی این جنایت مورد تحقیق و بازجویی قرار دادند، پیاف و یک تیم جدید مسئولیت موقعیت شغلی او را به عهده گرفتند. او با ریموند آسو (Raymond Asso) ،که همچنین بعدا عاشق او شد، شروع به همکاری کرد و نام Édith Piaf را برای همیشه به عنوان نام هنری خود بر روی صحنه به کار گرفت. او با ادامه سنت اجرای ترانه‌های رئالیستی، ترانه هایی را تولید کرد که زندگی او را در خیابان‌ها به یک داستان خیالی بدل کرد که بسیار پر شور بوده و بر قدرت درونی وی تاکید داشته است. این خواننده در این مدت با آهنگساز مارگریت مونوت (Marguerite Monnot) نیز از نزدیک همکاری کرده است.

با احترام به شخصیت‌های تابناکی همچون ژان کوکتیو (Jean Cocteau)، ادیث پیاف یکی از محبوب ترین مجریان فرانسه در دوران جنگ جهانی دوم بوده است. کنسرت های وی برای سربازان آلمانی بسیار بحث برانگیز بود ، اگرچه بعدها اعتقاداتی مبنی بر این‌ که وی برای ایستادگی و مقاومت فرانسه کار می‌کرده و به هم‌ رزمان یهودی کمک کرده است که از آزار و اذیت نازی‌ها فرار کنند وجود داشت.

پس از جنگ ، شهرت ادیث پیاف به سرعت گسترش پیدا کرد. وی در اروپا ، آمریکای جنوبی و ایالات متحده تورهایی برگذار کرد.اگرچه در ابتدا مخاطبان آمریکایی با رفتار ناهنجار و لباس‌های تیره و تاریک او تا حدودی از بین رفتند، اما پیاف نقد‌های بسیار درخشانی را به دست آورد و در نهایت توانست به اندازه کافی مخاطبانی را به دست آورد و موفق شد چندین اجرای تلویزیونی را برای خود در برنامه‌ی اد سالیوان در طول دهه ۵۰ تضمین کند.

زندگی شخصی ادیث پیاف

زندگی شخصی ادیث پیاف مشخصا بسیار دراماتیک بود. وی پس از سال ۱۹۵۱ در سه تصادف شدید اتومبیل درگیر شد و منجر به اعتیاد او به مورفین و الکل شد.

ادیث پیاف، با گذشتن از زندگی پر از درد و رنج و رها شدن از زندگی اولیه خود ، زندگی عاشقانه‌ی برجسته‌ای با برخی از شرکای مرد خود و بزرگ‌ترین سلبریتی‌های فرانسه داشت. ادیث پیاف دو بار ازدواج کرد. اولین ازدواج وی با خواننده‌ای به نام ژاک پیلز (Jacques Pills) بود که از سال ۱۹۵۲ تا سال ۱۹۵۷ به طول انجامید. ازدواج  دوم وی در سال ۱۹۶۲ با تئو ساراپو (Théo Sarapo) ، آرایشگر یونانی و بازیگر، که ۲۰ سال از وی کوچکتر بود،از همان سال تا زمان مرگ وی ادامه داشت.

بعد از مرگ از طریق نامه‌هایی مشخص شد که پیاف در اواسط دهه ۱۹۴۰ میلادی به بازیگر یونانی دیمیتری هورن (Dimitris Horn) علاقه زیادی داشته است، اما مارسل سردان (Marcel Cerdan)، بوکسور متاهلی که پیاف  در سال ۱۹۴۷ با او ملاقات داشت، عمیق ترین عشق او قلمداد می‌شود. زمان با هم بودن آن دو بسیار کوتاه بود. مارسل در یک صانحه‌ی سقوط هواپیما در سال ۱۹۴۹ از دنیا رفت و سال بعد این خواننده آهنگ <<L’Hymne à L’Amour>> را به احترام وی ضبط کرد.

مرگ و میراث پس از مرگ 

پیاف تا سال‌های پایانی زندگی خود از نظر حرفه ای همچنان فعال بود و بین سالهای ۱۹۵۵ و ۱۹۶۲ بطور مکرر در پاریس اجرا می کرد. اگرچه در سال ۱۹۶۰ ،قصد بازنشستگی داشت ، اما فعالیت وی با ضبط آهنگ چارلز دومونت (Charles Dumont) و میشل ووکر (Michel Vaucaire) با نام <<Non، Je Ne Regrette Rien>> ، جانی دوباره گرفت.

در آوریل ۱۹۶۳ ، پیاف آخرین آهنگ خود را ضبط کرد. ادیث پیاف با سپری کردن سال‌ها با مشکلات سلامتی بسیار، در اثر نارسایی کبد در ویلای فرانسوی خود در ریویرا در تاریخ ۱۰ اکتبر ۱۹۶۳ درگذشت. (علل احتمالی دیگری نیز برای مرگ وی مطرح شده بوده است.) وی در آن زمان ۴۷ سال سن داشت. اسقف اعظم پاریس درخواست ها را برای برگزاری یک مراسم عشای ربانی، با استناد به سبک زندگی غیرمذهبی پیاف رد کرد، اما مراسم تشییع جنازه وی یک مراسم گسترده با حضور هزاران طرفدار بود. او در قبرستان پرلاشز (Père Lachaise) در پاریس در کنار دخترش مارسل به خاک سپرده شده است.

یک فیلم از زندگی‌نامه‌ی ادیث پیاف در سال ۲۰۰۷ منتشر شد. آهنگ La Vie en Rose، با بازیگر فرانسوی، ماریون کاتیلارد (Marion Catillard)، که با شوق فراوان نقش این خواننده را بازی کرده است،‌ توانست برنده‌ی یک جایزه‌ی اسکار شود.

هم چنین کتاب‌ها، فیلم‌ها و نمایش‌های دیگری نیز درباره‌ی او ساخته شده‌اند که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

کتاب‌ها

The Wheel Of Fortune: The Autobiography of Edith Piaf توسط Edith Piaf (در اصل در سال ۱۹۵۸ ، ۵ سال قبل از مرگ او نوشته شده است)

Edith Piaf, توسط Edith Piaf و Simone Berteaut, منتشر شده در ژانویه سال ۱۹۸۲

The Piaf Legend توسط David Bret, انتشارت Robson Books,سال ۱۹۸۸

Piaf: A Passionate Life, توسط David Bret, انتشارات Robson Books,سال ۱۹۹۸

فیلم‌ها

Piaf در سال ۱۹۷۴ُ، آهنگ های اولیه پیاف اجرا شده توسط بتی مارس

Édith et Marcel سال ۱۹۸۳

La Môme (زندگی مانند گل سرخ ) سال ۲۰۰۷، ماریون کاتیلارد در نقش ادیث پیاف بازی کرد که جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن (اسکار) را در نقش اصلی کسب کرد.

فرانک محبتی
دانشجوی لیسانس نرم افزار.علاقه ی خیلی زیادی به تکنولوژی و صنعت فیلم و سریال همینطور فرهنگ و هنر ودارم:)