من تا ۲۷ سالگی رانندگی یاد نگرفتم. من در شهرها زندگی میکردم بنابراین رانندگی نکردن من مسئله خیلی مهمی نبود، و از همه مهمتر، من از رانندگی کردن میترسیدم. وقتی ۱۸ سالم بود، سعی کردم با ماشین دوستم در آن زمان رانندگی کنم. وقتی ترمز میکردم جیغ میکشیدم و سرپیچها چشمهایم را میبستم.
برای تحصیل در کالج به شیکاگو نقل مکان کردم و به راحتی برای یک دهه دیگر هم رانندگی نکردم. سپس به یک سفر کاری در مینسوتا رفتم، جایی که بادهای ۲۰ درجه به سمت شیشههای ماشین میوزید. در اینجا بود که رانندگی نکردن من مشکلساز شد و باعث شد در وضعیت جهنمی قرار بگیرم. صبحها همکارم من را سوار و شبها پیاده میکرد. مثل زمانی که مدرسه میرفتم مضطرب و خسته بودم، هیچ کنترلی روی زندگیم نداشتم، انگار زمان برای من نبود. به محض اینکه به خانه رسیدم برای کلاسهای رانندگی ثبتنام کردم. ۱۰ دقیقه بعد از گذشته اولین جلسه، مربیم، که یک مادربزرگ بانمک به نام دومینگا بود به من گفت که من با ترس قرارداد بستم. او راست میگفت. برای ۸ جلسه فقط با هم کلنجار رفتیم و این کار جواب داد، الان میتوانم بهطور قانونی در ایالت ایلینوی رانندگی کنم.
ممکن است که وضعیت شما متفاوت باشد، اما خیلی از رانندههای بالغ با مشکلات یکسانی دستوپنجه نرم میکنند. میدانم، چون همه این مشکلات را داشتم. همچنین با چند نفر دیگر هم در این رابطه حرف زدم، مثل اندرو دانک، صاحب آموزشگاه رانندگی ایلینوی و فابریس لوبین روانشناس، که تخصصش درمان اضطراب است.
انتخاب کنید که چطور میخواهید رانندگی کنید.
لازم نیست همه رانندگی کردن بلد باشند. من خیلی اوقات رانندگی نمیکنم. من همیشه در شهری زندگی کردم که از وضعیت حمل و نقل عمومی خوبی برخوردار است و تصمیم گرفتم در همین وسایل نقلیه عمومی بمیرم.در ۶۰ یا ۷۰ سالگی، ببخشید، این وحشتناک است. اجازه بدهید طور دیگری بیان کنم، من تصمیم ندارم بدون مترو ۷/۲۴ یا اتوبوس شب به حومه شهر، مناطق روستایی یا کلانشهر بروم. برای من خیلی مهم است که هیچوقت گیر نیوفتم، حداقل با وسایل نقلیه عمومی. بلد بودن رانندگی این امکان را به من میدهد تا به تمامی مناطق کشور یا جهان بروم. اما دلیل رانندگی کردن برای خیلی از مردم دیگر فراتر از اینهاست.
چه دلیل رانندگی کردنتان کاربردی و چه شخصی و چه ترکیبی از این دو باشد، رانندگی فقط یک مهارت مفید نیست، بلکه به شما قدرت و اختیار میدهد.
کیت مرنا که در ۴۲ سالگی رانندگی یاد گرفت چون میخواست شیکاگو را به مقصد سندیگو ترک کند میگوید: من به یک شهر بزرگ با وضعیت ضعیف در حمل و نقل عمومی نقل مکان کردم. حتی تغییر محل زندگی میتواند افکار شما را عوض کند. پاتریک داویلا، کسی که در ۳۵ سالگی رانندگی یاد گرفت میگوید: فاصله گرفتن از محل زندگی و کارم باعث شد که تصمیم بگیرم ماشین بخرم. با توجه به مشکلات سلامتی که داشتم، خرید یک موتور میتوانست به من کمک کند.
رسیدن به استقلال
برای بعضیها مثل سارا (کسی که ترجیح میدهد اسم کوچکش را صدا کنند)، لوکیشن مسئله مهمی نبود، او میخواست با یاد گرفتن رانندگی استقلال پیدا کند. او رانندگی را در ۳۰ سالگی یاد گرفت، بعد از طلاق. با اینکه او در شیکاگو زندگی میکند (بنابراین به ماشین نیازی ندارد)، قبلا برای دیدن پدر و مادرش که در حومه شهر پنیسیلوانیا زندگی میکنند به شوهر سابقش متکی بود. او بیشتر توضیح میدهد: من تک فرزند هستم و والدینم دوستان و یا خویشاوند دیگری در حومه شهر ندارند. اگر اتفاقی برای پدر و مادرم می افتاد، مجبور بودم از شوهر سابقم بخواهم که من را به پیش آنها ببرد. بدون او، باید فکر دیگری میکردم. چارهای به جز رانندگی یاد گرفتن نداشتم.
چه دلیل رانندگی کردنتان کاربردی و چه شخصی و چه ترکیبی از این دو باشد، رانندگی فقط یک مهارت مفید نیست، بلکه به شما قدرت و اختیار میدهد. با رانندگی کردن به خودتان و حتی به دیگران کمک میکنید، دیگر از رفتن به جاهای مختلف نمیترسید، و میتوانید به هر جایی که میخواهید بروید. اینکه بدانید انگیزهتان برای رانندگی کردن چیست، باعث میشود دیگر مردد نباشید و به دنبال هدف خود بروید.
گواهینامه موقت خود را بگیرید
در بسیاری از ایالتها لازم است قبل از دریافت گواهینامه اصلی، ابتدا گواهینامه موقت بگیرید. بدون گواهینامه، چه موقت و چه اصلی نمیتوانید به طور قانونی رانندگی کنید. احتمالا نیازی نیست که نگران ساعتهای مجاز رانندگی باشید، چون تا آنجایی که میدانیم شما خردسال نیستید، مگر اینکه در ایالتی زندگی کنید که بدون توجه به سن و سال چنین ساعاتی را تعیین کرده باشد. برای مطمئن شدن، قوانین محلی را بررسی کنید، اما زمانی که ۱۸ سال داشته باشید اهمیتی ندارد که کجا زندگی میکنید، چون گرفتن گواهینامه برای شما راحت خواهد بود.
آزمون آیین نامه
مرحله بعدی، آزمون گواهینامه (آییننامه) است. به کمک کتابچههای راهنمای رانندگی و یا فایلهای موجود در سایت دی ام وی میتوانید برای آزمون آماده شوید. آزمون آییننامه به منظور خاصی انجام میگیرد. شما با دادن آزمون آییننامه نشان میدهید که فهمی کلی از رانندگی کردن دارید، به خصوص رانندگی به شیوه درست، این آزمون سخت نیست اما آسان هم نیست. تکرار میکنم، حتما باید مطالعه کنید. مگر اینکه عقل کل باشید و با همه تابلوها و علائم رانندگی آشنایی داشته باشید و یا حتی بدانید میزان مجاز الکل خون هنگام رانندگی با دو سرنشین در عقب چقدر باید باشد (که مسلما هیچکدام را نمیدانید).
سوالات آزمون طوری طراحی شدهاند که فقط کسانی که مطالعه کرده باشند قادر به پاسخگویی هستند. من اولین بار آزمون آییننامه را رد شدم، به خانه برگشتم، کتاب قوانین جاده را خواندم و روز بعد دوباره آزمون دادم و قبول شدم. وقتی آزمون را قبول بشوید، میتوانید همراه کسی که گواهینامه دارد رانندگی کنید. بعد از آزمون آییننامه باید امتحان شهری بدهید و گواهینامه اصلی خود را بگیرید. کلاسهای رانندگی مزایای زیادی دارند.
در هر کشوری قوانین فرق میکنند: مریلند، کنتیکت، فلوریدا و چندین ایالت دیگر مقررات خاصی دارند که بعد از گرفتن گواهینامه موقت باید رعایت کنید، حتی اگر ۱۸ سال داشته باشید. سایت محلی خود را بررسی و تحقیقات کنید. به شما پیشنهاد میکنم که زنگ بزنید چون سایتهای محلی به خوبی طراحی نشدند و راهنمای خوبی نیستند.
در کلاسهای رانندگی ثبتنام کنید
تقریبا همه رانندههای بزرگسالی که با آنها صحبت کردم، از کلاسهای رانندگی تعریف میکنند. لین لبان، کسی که در ۲۸ سالگی رانندگی را یاد گرفت میگوید: به نظر من برای بهتر یاد گرفتن، نباید به دوستان و خانواده تکیه کرد و به جای آن باید از یک مربی باتجربه کمک گرفت. میکا آنالیز که رانندگی را در ۳۲ سالگی یاد گرفت، میگوید: دوستیها و روابط شما بسیار ارزشمند هستند، مخصوصا زمانی که بالغ شدهاید، پس لازم نیست آنها را به همچین کار استرسآوری وادار کنید. آموزشگاههای رانندگی در حال پیشرفت هستند و روی یادگیری شما تمرکز دارند.
یادگیری رانندگی به کمک شخص سوم، تجربه بسیار متفاوتی را به همراه دارد. زیرا:
یادگیری به کمک دوست و یا اعضای خانواده میتواند استرسزا باشد. همچنین ممکن است عادتهای بد رانندگی آنها را یاد بگیرید، مانند شیوه اختراعی پسرخاله برای پیچیدن دوربرگردان
مربی رانندگی، آرامتر و صبورتر است، به همین دلیل میتواند به شما یاد بدهد که چطور ایمن و درست رانندگی کنید.
کلاسهای خود را نپیچانید
مربی رانندگی، با توجه به استانداردهای آزمون شهری تعلیم میدهد، اما در برخی از جلسات میتواند با توجه به علاقه و نیاز شما رانندگی در مناطق مختلف مانند بزرگراهها و یا حتی پارک دوبله را هم به شما آموزش دهد.
چون مربیهای رانندگی هنرجوهای زیادی را تعلیم دادهاند با تمامی اشتباهات آشنا هستند. شما بدترین هنرجوی (راننده) آنها نیستید.
آموزشگاههای رانندگی با کلاسهای رانندگی که در دبیرستان داشتید تفاوت دارند. در آموزشگاههای رانندگی سر یک اتاق گرم و نرم نمیشینید تا فیلم تماشا کنید. با توجه به قوانین کشورتان، شاید اصلا لازم نباشد سر کلاس بشینید. خیلی از کشورها، به افراد دارای سن قانونی این اجازه را میدهند که مستقیما به تمرین همراه با مربی بپردازند. کافی است در سایت گوگل به دنبال کلاسهای رانندگی مخصوص بزرگسالان در شهر و کشور خود بگردید و یا با زنگ زدن پرسوجو کنید.
کلاسهای بزرگسالان نیمه خصوصی هستند، کلاسهای فردی با مربیهایی که بزرگسالان را تعیلم میدهند.
معمولا کلاسها بین ۴ تا ۸ هفته طول میکشند و هزینه آنها بین ۲۰۰ تا ۸۰۰ دلار است.
دقت کنید همه افرادی که با آنها مصاحبه شدهاست از طریق آموزشگاههای رانندگی تعلیم ندیدهاند. سینامون کوپر، کسی که رانندگی را در ۲۱ سالگی یاد گرفت اشاره میکند: کمک گرفتن از یک فرد صبور که به شما یاد بدهد چطور آرام و خونسرد رانندگی کنید بسیار مهم است. دیگر افرادی که به آموزشگاههای رانندگی نرفتهاند نیز همین نظر را دارند. کمک گرفتن از یک فرد صبور، آرام و مشوق.
بسیار اهمیت دارد که چشمهایتان هنگام رانندگی حرکت کنند.
به اطراف خود توجه کنید
برای اویلا، یکی از سختترین قسمتهای رانندگی، توجه به اطراف بود: رانندگی در کوئینز واقعا سخت است. خیابانها باریک هستند و در هر دو طرف آنها ماشین پارک شده است. خیلی از خیابانهای محلی یکطرفه نیستند و راننده تاکسیها بسیار خشن رانندگی میکنند. جسیکا پالمر میگوید: اولین باری که رانندگی کردم در بوستون بودم، مربی من رو مجبور کرد که در میدان هاروارد رانندگی کنم. هنوز نمیتوانم باورکنم که اولین جلسه را اینطوری گذراندم. او خیلی سریع اشاره کرد که هیچکس کشته نشد، اما به وضوح به یاد میآورد که فشار زیادی را پشت سر گذاشت.
حتی اگر در حومه شهر یا یک شهر کوچک زندگی میکنید، توجه به اطراف بسیار کلیدی است. با توجه به گفتههای مربی رانندگی، اندرو دانک، از مشکلات هنرجویهای بزرگسال کمبود دقت، ترس از رانندگی (مثلا با خود میگویند که قبلا رانندگی نکردم) و یا اعتماد به نفس کاذب است. کارهای بسیار محدودی در زندگی هستند که به اندازه رانندگی به دقت و توجه نیاز دارند. دقت و توجه از عوامل کلیدی در رانندگی هستند.
نکات ضروری
- به جلو نگاه کنید.
- هر وقت توقف میکنید، به عقب نگاه بیاندازید.
- به هر چیزی که در سمت راست و چپتان حرکت میکند توجه کنید.
- به علائم و تابلوهای رانندگی توجه کنید.
- به چراغهای پلیس، ماشینها، آمبولانسها و ماشینهای آتشنشانی توجه کنید.
- به خطوط، دستاندازها و سرعتگیرها دقت کنید.
با اینکه این موارد، نکات بسیار مهمی هستند اما، توجه به اطراف هنگام رانندگی فقط به این نکات ختم نمیشود.
دانک میگوید: بسیار مهم است که هنگام رانندگی، با چشمهایتان همه چیز را زیر نظر داشته باشید. بسیاری از مردم فقط مینشینند و هیچکاری نمیکنند به طوریکه اگر اتفاقی بیافتد، نمیتوانند واکنشی از خود نشان دهند. این موضوع عامل تصادفات است. بیمه اولیه شما هنگام رانندگی، توجه به اطراف است. اجازه دهید چشمهایتان کاری که باید را انجام دهند. تمرکز فعالانه به این معنی است که روی هر چیزی که در اطراف اتفاق میافتد دقت داشته باشید. پشت فرمان نباید پیام بدهید یا با تلفن صحبت کنید، نباید چیزی بخورید، رادیو یا جی پی اس نباید حواس شما را پرت کنند. اگر لازم است کاری کنید، کنار بزنید.
تمرین، تمرین، تمرین
هر چیزی با دلیل اتفاق میافتد: هر چقدر بیشتر رانندگی کنید، مسلط تر خواهید بود. دانک میگوید که رانندگی سختترین کار ممکن نیست ــ توقف کردن، پیچیدن، تغییر لاین، پارک کردن و غیره همه قابل یادگیری هستند. قسمت سخت رانندگی توجه کردن، تصمیمگیری و واکنش سریع است ــ اگر به تسلط روی اینها برسید، بعد از مدتی همه چیز را به طور غریزی و خود به خود انجام میدهید. دانک برای رسیدن به تسلط به رانندگان توصیه میکند که به طور معمول و تا جایی که امکان دارد رانندگی کنند. یادگیری یک مهارت جدید به عنوان یک بزرگسال به زمان نیاز دارد، مخصوصا زمانی که مهارت مورد نظر به همکاری ذهن و جسم، به طور همزمان نیاز داشته باشد.
چیزی که به من کمک کرد، طی کردن مسافتهای کوتاه و آشنا بود، مانند مسیر خانهام تا ۵ بلوک آنورتر. من میدانستم که میتوانم مسیر خانه تا ۵ بلوک آنورتر را رانندگی کنم بدون اینکه راه را گم کنم. طی کردن مسیرهای کوتاه راه خوبی است تا اصول اولیه رانندگی مانند پیچیدن، روش زیپ و غیره را تمرین کنید. همچنین این کار به شما این امکان را میدهد تا خیابانهای شهر را از نظر میزان ترافیک بررسی و شناسایی کنید. با این کار دستتان گرم میشود. وقتی رفتم مغازه، باید پارک میکردم. برای پارک کردن باید دقت زیادی میکردم چون کسی نبود که به من راهنمایی بدهد.
چشمان تیزبین و سرعت عمل
وقتی مردم میخواهند به خرید بروند عجله دارند، به خریدهایشان فکر میکنند، سرگردان هستند و دوست دارند هر چه سریعتر جای پارک پیدا کنند و پارک کنند. دوچرخه سوارها اینور و آنور میچرخند بدون اینکه توجهی به ماشینها یا مردم داشته باشند. سبدهای خرید نزدیک به فروشگاه هستند. در طرفی دیگر خانمی کیف خود را میگردد. پیدا کردن جای پارک به صبر و حوصله، چشمان تیزبین و سرعت نیاز دارد که تعریف از خود نباشد من همه اینها را دارم. اما گاهی اوقات باید دل به دریا زد یا اینکه فریاد زد و جای پارک را بیخیال شد و در خیابان پارک کرد.
من در قبرستان خیلی تمرین کردم: قبرستان ساکت و آرام بود و من را مجبور میکرد که آرام رانندگی کنم. وقتی دوستانم را برای تمرین رانندگی با خودم میبردم به من تاکید میکردند که نگران نباش، همه قبلا مردند. اگر به جمعی از مردم رسیدید که در حال برگزاری مراسم عزاداری بودند، با ترس و لرز برنگردید تا به یک سنگ قبر برخورد کنید و دوباره با ترس برگردید. نترسید چون به هر حال به سنگ قبر نزدید.
با یک تراپیست صحبت کنید
من قبل از یادگیری رانندگی شروع به دیدن یک تراپیست کردم. اضطراب زیادی در من وجود داشت که باعث میشد از رانندگی بترسم. کار کردن با تراپیست کمک میکند تا به موانع ذهنی خود غلبه کنید (به خصوص در حیطه رانندگی). روانشناس، فابریس لوبین توصیه میکند که به دنبال تراپیست یا برنامههای سلامت روان معتبر باشید: دی بی تی (درمان رفتارهای جدلی و خشن)، تنظیم احساسات، فوبیا و ترسهای خاص (برای اینکه دریابید به طور کلی دارای ترس و اضطراب هستید یا اینکه این ترس و اضطراب فقط به رانندگی برمیگردد)، یا درمان هر گونه رفتارهای شناختی. او توصیه میکند با دنبال کردن این سوالات به مناسب بودن تراپیست مورد نظر پی ببرید:
- آیا میتوانید تجربیات خود را مرتبط با ترس و اضطراب با من در میان بگذارید؟
- آیا میتوانید نسخه درمانی ارائه دهید؟ هر چند وقت یک بار باید با شما ملاقات کنم؟
- از کجا باید بدانم که این جلسات درمانی به من کمک خواهند کرد؟
- چطور میتوانید درمانهای کمکی ارائه دهید؟ آیا تمایل دارید که رانندگی من را نظاره کنید؟ آیا باید عضو گروهی بشوم یا در برنامههایی شرکت کنم که بر روی ترس از رانندگی تمرکز دارند؟
او با بیماران خود به گرمی رفتار میکند و به چیزی که هستند احترام میگذارد.
غلبه بر اضطراب
اضطراب مضاعف نیست، وقتی اضطراب خود را نشان نمیدهد به این معنی نیست که مسلما اضطرابی ندارید. همه چیز امن و امان است و اتفاق بدی هرگز نخواهد افتاد. او میگوید: اضطراب داشتن به این معنی نیست که فکر کنید همه چیز بد است و هیچ چیزی درست پیش نمیرود. احساسات ما مانند علائم و تابلوهای رانندگی هستند، این تابلوها راه را به ما نشان میدهند اما مقصد را نه.
او برای تمرین برنامههای مدیتیشن و آگاهی ذهن را توصیه میکند: روشهای تنفس عمیق، صحبت کردن با مربی رانندگی راجع به ترس از رانندگی، کتاب ذهنت را خالی کن و به زندگیت برس، تصور کردن اینکه رانندگی میکنید، یادداشت برداری و چارتبندی و طبقهبندی کردن احساساتتان به شما کمک میکند تا با ترسهای خود آشنا شوید، به آنها غلبه کنید و راحتتر رانندگی کنید.
گرچه مکانیسم افراد مختلف با هم متفاوت است، در کل لوبین توصیه میکند به کاهش و یا از بین بردن اضطراب فکر نکنید: احساسات نمیتوانند مستقیما هدف قرار گرفته و از بین بروند. وظیفه من به عنوان یک فرد این است که به خود اجازه دهم که هر چیزی را تجربه کنم ــ خوب یا بد ــ و راههای جدیدی را پیدا کنم و تصورات، کنجکاوی و ارزشهای خود را به کار گیرم.
گواهینامه خود را بگیرید
برای قانونی رانندگی کردن، لازم است که آزمون بدهید و کارهای لازم را با توجه به کشور خود انجام دهید، به سایت دی ام وی کشور خود بروید و آزمون جاده را بدهید. احتمال اینکه بار اول قبول نشوید زیاد است. خبر خوب این است که هر چند بار بخواهید میتوانید آزمون دهید تا زمانی که قبول بشوید. اگر رد شدید، برای آزمون مجدد باید کمی صبر کنید. بعضی از کشورها معین کردهاند تا چه تعداد دفعات میتوانید دوباره آزمون بدهید و بعضی دیگر در صورت چندین بار رد شدن الزاماتی را در نظر گرفتهاند. اما الان لازم نیست به این موضوع فکر کنید.
من با اینکه قبول شدم، جلوی ناظر آزمون گریه کردم . ناظر مات و مبهوت به من نگاه میکرد در حالی که میگفت عکسم را برای گواهینامه جدیدم به او بدهم. این را گفتم که بدانید همه چیز درست میشود.
ممکن است امتحانی که میدهید در هر کشوری یا با توجه به ناظر آزمون کمی متفاوت باشد ــ اگر با یک مربی محلی تمرین کرده باشید، باید مشخص کند که چه انتظاراتی از شما دارد. همچنین میتوانید به سایت آزمونهای رانندگی سری بزنید. اما دوباره تاکید میکنم که تمرین از تحقیق مهمتر است.
ادامه دهید
اگرچه امکان ندارد به طور کامل رانندگی کردن را فراموش کنید (بهتون قول میدهم)، اما تمرین منظم راه خوبی است تا مهارتتان را بیشتر کنید. کارهای باحالی هم میتوانید انجام دهید:
- به یک سفر به اطراف شهر بروید، با آهنگهای اپیک
- اسباب و اثاثیه بزرگ بخرید و جابهجا کنید.
- یک عالم نوشیندنی و آب گازدار بخرید.
به چشمانتان آزادی ببخشید و اجازه دهید آزادانه مسیر را تماشا کنند و فراموش نکنید که گواهینامه رانندگی خود را تمدید نمایید. و هرگز فراموش نکنید شما این کار را انجام داده اید و دوباره می توانید آن را تکرار نمایید. یا به قول مرنا بچه های ۱۵ ساله نیز می توانند این کار را انجام دهند پس شما نیز می توانید انجام دهید.
آقا نویسنده مذکره. بعد همون پاراگراف اول میگه ماشین دوست پسرم. (؟!) خخخ
خیلی پیچیده میشه مساله ها
از ما گفتن بود
سلام دوست عزیز اگر متن رو با دقت و کامل می خوندید متوجه می شدید که کل متن یک بازگویی هست از افرادی که دیر به فکر گرفتن گواهینامه افتادن. موفق باشید.