ما گفته‌ایم که استفاده بیش‌ازحد از گوشی‌های هوشمند برای کودکان مضر است، برای اثبات این گفته چه شواهدی وجود دارد؟
نویسندگان یک راهنمای تحصیلی اظهار می‌کنند، استفاده از رسانه‌های اجتماعی تاثیری جزئی بر روی تندرستی دارد. ولی کل این صنعت چیز دیگری می‌گوید.
پزشکان چه می گویند؟
اگر در کنگره بین‌المللی روان‌پزشکان کالج رویال که هفته گذشته در لندن برگزار شد، شرکت کرده باشید، احتمالا به خاطر کنار آمدن با این موضوع، خود را سرزنش نخواهید کرد. اعتیاد به بازی فورتنیت، بازی آنلاین، یک اختلال مهم است؛ رسانه‌های اجتماعی سپرده‌های انتقال‌دهنده‌های عصبی را ضعیف می‌کنند؛ استفاده زیاد از صفحه نمایش حواس ما را به اندازه ۸ ثانیه کاهش می‌دهد.
ترسناک به نظر می‌رسد، تنها مشکل این است که هیچ‌کدام از این ادعاها از حقایق یا شواهد علمی نشات نگرفته‌اند.
سال‌ها است که ترس از مضر بودن دنیای دیجیتال افزایش پیدا کرده است. داستان‌ها راجع به گوشی‌های هوشمند، رسانه اجتماعی و بازی‌های ویدیویی حاکی از این هستند که این‌ها، سلامت ذهن را با اختلال روبه‌رو می‌کنند.
انواع نامحسوسی وجود دارد. اما ایده اصلی کارآفرینان و معلمان اخلاقی از یک سناریوی قدیمی پیروی میکند با این مضمون که ــ گوشی‌های هوشمند یک نسل را نابود می‌کنند، بنیان‌گذاران منطقه سیلیکون ولی این هروئین دیجیتالی را با زور پیش می‌برند در حالی که فرزندان خود را به مدرسه‌های بدون تکنولوژی می‌فرستند یا برنامه‌هایی را که نوجوانان را به سمت خودآزاری یا حتی خودکشی هدایت می‌کنند، از دسترس فرزندان خود خارج می‌کنند.
با این حال، در جهانی که شاهد تخریب اکولوژیکی و فاصله فزاینده بین قطب‌های سیاسی و اجتماعی است، آیا ترس از تکنولوژی باید فضای محدودی از اولویت‌های ذهنی ما را اشغال کند؟ احتمالا در دهه بعدی، ترس از گوشی‌های هوشمند از بین برود، همان‌طور که اضطراب پیرامون مسابقات ویدیویی، سیاه‌چاله‌ها و اژدهاها و رقص الویس در نسل‌های گذشته از بین رفت.
گوشی‌های هوشمند چه تاثیراتی دارد
متاسفانه، با شتاب گرفتن این ابرقهرمان‌های دیجیتالی پرسود، ــ مسلما هنوز کتاب‌هایی برای فروش، کلینیک‌های ترک اعتیاد و تورهای سخن‌رانی برای کتاب وجود دارد ــ ما را از جواب به این سوال دور می‌کنند که آیا واقعا تکنولوژی‌های دیجیتال، به فرزندان ما آسیب می‌زنند؟ و آیا ما به عنوان جامعه، باید از بروز این اتفاق، به سرعت جلوگیری کنیم؟ ایده اساسی این نگرانی‌ها ــ که یکی از ما به عنوان والدین می‌نویسیم ــ این است که مدت زمان استفاده از دستگاه‌های دیجیتال بر نوجوانان تاثیر منفی می‌گذارد. بچه‌ها از معاشرت‌های رودررو اجتناب می‌کنند و در عوض تجربیات بی‌کیفیتی در برنامه‌هایی مانند اسنپ‌استریکس و تیک‌تاک به دست می‌آورند.
همانگونه که این داستان ادامه پیدا میکند، یک رژیم دیجیتال مداوم از این ” غذای بی ارزش ” اجتماعی از لحاظ روانشناختی مغذی نیست. این رژیم دیجیتال باعث می‌شود که همه تجارب مشابهی داشته باشند. در نتیجه، افراد جوان قربانیان خودباخته‌ی تکنولوژی‌های نوآورانه و حقه‌های روانشناختی عروسک‌گردان‌های قدرتمند سیلیکون وَلی (Silicon Valley)، هستند.
تحقیقات چه می گویند؟
در این حین، این درست است که بعضی از تحقیقات بر این اشاره دارند که افراد جوانی که بیشتر از رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند، میزان تندرستی آن‌ها از سطح معمول، کمی پایین‌تر است، اکثر این یافته‌ها غیر قابل اطمینان هستند و نتایج حاصل از آن‌ها ممکن است تا حدودی از واقعیت دور باشند.
این مشکلات برای دانشمندانی که بر روی این موضوع کار می‌کنند، شناخته شده‌است اما اکثر مفسران نمی‌دانند ــ یا اهمیتی نمی‌دهند – که نتایج ارائه شده انتخاب‌هایی گزینشی هستند که معمولا با خطا و اشتباه همراه‌اند. با نشستن در کنفرانس روانپزشکی در لندن، شما هیچ راهی برای دانستن اینکه این یک علم ضعیف و بدون کیفیت است، نمیتوانید داشته باشید. به جای گمانه‌زنی درباره‌ی اثرات تکنولوژی، لازم است چگونگی تاثیر رسانه‌های اجتماعی و رضایت از زندگی را در طول زمان بررسی کنیم. برای پایان این موضوع، برای کار ما (که به تازگی در اقدامات آکادمی ملی علوم منتشر شده)، ما بر روی یک نمونه از بین بیش از ده هزار نوجوان و جوان تمرکز کرده‌ایم، تجزیه و تحلیل بر روی نوجوانان بریتانیایی انجام گرفته و نزدیک به یک دهه از داده‌های طولی جمع‌آوری شده است.
ارزیابی استفاده نوجوانان و جوانان از رسانه های اجتماعی
هر سال، جوانان و نوجوانان استفاده‌ی خود از رسانه‌های اجتماعی و گوشی‌های هوشمند را ارزیابی می‌کنند و به ما می‌گویند که چگونه از جنبه‌های زندگی خود راضی بوده‌اند. ما علاقه‌مند به بررسی هر دوی این تغییرات هستیم. چه استفاده از رسانه‌های اجتماعی در طول زمان باعث تغییر میزان رضایت از زندگی شده باشد و چه تغییر در میزان رضایت از زندگی بر روی میزان استفاده از رسانه‌های اجتماعی تاثیرگذار بوده باشد، به بیان ساده، آیا بیشتر احتمال دارد که شما در زمان خوشحالی از آن استفاده کنید یا ناراحتی ؟
چه چیزی پیدا کردیم؟ خب، تقریبا هیچی، در بیش از نیمی از هزاران مدل آماری که آزمایش کردیم چیز مهمی پیدا نکرده‌ایم. در مدل‌های آماری باقی‌مانده، متوجه شدیم در طی این سال‌ها ترندهایی باب شده‌اند که بیشتر توسط دختران نوجوان دنبال می‌شوند. کاهش میزان رضایت از مدرسه، خانواده، ظاهر و دوستان گواه بر این هستند که میزان استفاده از رسانه‌های اجتماعی افزایش پیدا کرده است. افزایش میزان استفاده از رسانه‌های اجتماعی از کاهش میزان رضایت از مدرسه، خانواده و دوستان پیشی می‌گیرد.
اما ــ این نکته کلیدی است ــ اگر می‌خواهید والدین را برای تصمیم‌گیری آگاه کنید، مبالغه نیست اگر بگوییم این اثرات مطابق با معیارهای علمی، بی‌اهمیت هستند. نتایج ما حاکی از آن هستند که میزان رضایت دختران نوجوان از زندگی، ربطی به میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی ندارد.
اما به جای توجه به این نتایج ناامیدکننده، در علم پیدا نکردن نتیجه مورد نظر ذاتا ارزشمند است و باعث می‌شود درباره چگونگی تاثیر رسانه‌های اجتماعی تجدید نظر کنیم و خود را به چالش بکشیم.
گوشی‌های هوشمند و سلامت روان
از این‌جا به کجا می‌رویم؟ خب، بهتر است از همین الان این عقیده را کنار بگذارید که میزان زمانی که نوجوانان در شبکه‌های اجتماعی می‌گذرانند بر تندرستی آن‌ها تاثیر می‌گذارد. دلایل خوب زیادی وجود دارد که نسبت به نقش فیسبوک، اسنپ‌چت و تیک‌تاک در جامعه ما شک و تردید وجود داشته باشد، اما این اشتباه است که فکر کنید هر دقیقه‌ای که در فضای آنلاین سپری می‌شود، سلامت روان را به خطر می‌اندازد. در حقیقت این عقیده، کسانی را که به طور روزانه با مشکلات سلامت روان دست‌وپنجه نرم می‌کنند را، بی‌انگیزه میکند.
با کنار گذاشتن صفحات‌نمایش برای توضیح تعامل بین تکنولوژی و تندرستی جوانان، ما با چندین سوال سخت روبه‌رو می‌شویم. خوب است بدانید سپرده‌های انتقال‌دهنده عصبی یک چیز نیستند، و مزخرفات حافطه ماهی مدت‌ها است که از بین رفته است. اما این موضوع هم‌چنان باقی می‌ماند که ما تاثیر تکنولوژی عظیم را بر جامعه خود به طور کامل درک نمی‌کنیم.
واقعیت این است که بسیاری از داده‌هایی که دانشمندان را به کشف اثرات دقیق و پیچیده تکنولوژی قادر می‌سازد، در پشت درهای بسته سیلیکون ولی قرار گرفته‌اند. تا زمانی که گوگل، فیسبوک و و کمپانی‌های بزرگ بازی، داده‌های ذخیره‌ای بر روی سرورهای خود را به اشتراک نگذارند، در مورد اثرات این محصولات بر سلامت روان به بن‌بست می‌خوریم. تا آن زمان مجبور هستیم که به ساز آن‌ها برقصیم.