ماه، بازتاباننده نور خورشید و پنجمین قمر طبیعی بزرگ در سامانه خورشیدی، قمری است که زیاد از ما دور نیست و همه ما میتوانیم با چشم غیرمسلح به آن نگاه کنیم.با آرادمگ همراه باشید.
ماه و زمین تقریباً بهصورت همزمان و حدود ۴٫۵ میلیارد سال پیش شکل گرفتند. از روند شکلگیری ماه هنوز اطلاعات موثق و دقیقی در دسترس بشر نیست اما ممکن است همزمان با زمین در اوایل شکلگیری سامانه خورشیدی شکلگرفته، یا اینکه بعدها جذب میدان جاذبه شده و در مدار زمین قرارگرفته است. نظریهای که بیش از دیگر نظریهها پذیرفتهشده، این است که ماه از برخورد یک سیارک بهاندازه مریخ به زمین به وجود آمده است.
اثرات متقابل جاذبههای زمین و کره مهتابی بر هم باعث افزایش مدت حرکت وضعی هر دو جسم شده است. قطر خورشید ۴۰۰ برابر قطر ماه و فاصله آن از زمین نیز ۴۰۰ برابر فاصله ماه از زمین است. این اتفاق باعث میشود تا هم ماه و هم خورشید به یک اندازه به نظر رسیده و در هنگام خورشیدگرفتگی، همه سطح خورشیدگرفته شود.
جو این کره نسبت به جو زمین بسیار رقیقتر است و به همین دلیل در سطح کره مهتابی صدا منتقل نمیشود و ماه مکانی خاموش و بیصداست. فقدان جوّ واقعی به این معنی است که در سطح ماه، مولکولهای هوا هم وجود ندارند تا نور خورشید را به نقاط دیگر گسترش دهند و با این کار در آسمان کره مهتابی ایجاد رنگ کنند؛ به این دلیل، آسمان ماه همیشه سیاه است. فقدان جو همچنین باعث میشود که شهابسنگهای کوچک و بزرگ که پیش از رسیدن به زمین در هوا میسوزند، در آسمان ماه نسوزند و بهآسانی به سطح ماه برسند و با شدت بیشتری به سطح ماه اصابت کنند.
در کره مهتابی سنگ بازالت به فراوانی یافت میشود. در زیر بیشتر سطح ماه، گدازههای بازالتی در جریاناند. پس از برخورد شهابهایی با قدمت زیاد به سطح ماه به خاطر نازک شدن سطح، گدازههای بازالت به سطحرویی راهیافته و بخشهای زیادی از رویه ماه را پوشاند. این مناطق بازالتی و تیرهرنگ کره ماه به نام دریادارهای ماه شناخته میشوند.
خاک کره مهتابی تقریباً یکرنگ و در همهجا خاکستری بوده و با گردوغباری پوشیده شده که اصطلاحاً خاکهسنگ میگویند. ماه در زمین خود صفحات زمینساختی ندارد و ازآنجاکه در کره زمین کوهها درنتیجه فشرده شدن این صفحات به هم به وجود میآیند در ماه پدیده کوهزایی منشأ زیرسطحی ندارد و تنها براثر برخورد شهابها است که ماه دارای پستیوبلندیهایی شده است. ماه مثل زمین روز و شب دارد. روز ماه آنقدر گرم است که میتواند سرب را ذوب کند. پدیده تفاوت دمای شب با روز (°۱۵۳-) و (°۱۲۳+) درجه سلسیوس نتیجه دیگری از نبودن جو در ماه است.
اما این کره عجیبوغریب با ویژگیهای خاصش همیشه یکی از مقاصد اصلی سفر ما زمینیها بوده است. در طول تاریخ ماهوارههای زیاد به ماه فرستاده شد و انسان به سطح این کره سفرکرده است. در بسیاری از فیلمها آرزوی سفر به ماه به تصویر درآمده است و بسیاری از افراد در رابطه با آن خیالپردازی کردهاند.
سفر به ماه
حدود ۵۰ سال پیش در روز ۱۶ ژانویه سال ۱۹۶۹ سه فضانورد با فضاپیمای آپولو ۱۱ از پایگاه کپ کارناوال در فلوریدا آمریکا به کره مهتابی سفر کردند. این سه فضانورد، نیل آرمسترانگ؛ بوز آلدرین و مایکل کالینز بودند که این سفر تاریخی را رقم زدند.
حواشی زیادی در رابطه با این سفر به ماه وجود دارد که این حواشی و سؤالها برای هیچوقت حلنشده و همیشه بهصورت سؤالی حلنشده باقیمانده است، اما واقعاً انسان به ماه سفرکرده یا نه؟
سفر واقعی یا ساختگی!
داستان جعلی بودن فرود بر کره مهتابی، اشاره به نکات مبهم برنامههای تبلیغاتی آمریکا در دوران جنگ سرد به این نتیجه میرسد که همه یا برخی از سری مأموریتهایی که در بین سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ میلادی بهعنوان پروژه آپولو شناخته میشوند وجود خارجی ندارند و ساختگی هستند.
بر اساس بعضی از این شواهد ناسا متهم شده که همه فیلمهای فرود بر روی ماه و همینطور سنگهایی که منسوب به کره ماه است ساختگی هستند. بعضی از مخالفان در مورد صحت وجود ایستگاه فضایی هم تردید داشتند.
این تئوری از تردیدها، رصدها و فرضیههایی گرفتهشده است که در طول مأموریتهای آپولو ارائهشده بودند. منشأ تفکر جعلی بودن فرود بر روی ماه در کتاب «ویلیام چارلز کایسینگ» نویسنده آمریکایی مطرحشده است. این نویسنده در کتاب خود با عنوان ما هرگز به ماه نرفتیم که در سال ۱۹۷۶ منتشر کرد این تئوری را ارائه کرد. همچنین «اندرو چاکین» در کتابی با عنوان یک بشر روی ماه که در سال ۱۹۹۴ منتشر شد بر این باور است که در زمان مأموریت آپولو ۸ در دسامبر ۱۹۶۸ نیز این انگارههای جعلی بودن این مأموریت عنوان شد.
بااینکه مدارک و شواهد زیادی از طرف گروههای مختلف مبنی بر فرود ناسا بر کره مهتابی ارائهشدهاند ولی همچنان نظرسنجی نشان میدهد که بین ۶ تا ۲۰٪ از آمریکاییها و ۲۸٪ از مردم روسیه باور دارند که فرود بر سطح ماه ساختگی است.
جنگ سرد انگیزه اصلی انسان برای قدم بر روی کره مهتابی بود آمریکا این سفر را حیاتی میدانست و تصور میکرد با این اتفاق میتواند برنده رقابت فضایی با جماهیر شوروی شود. رفتن به این کره خطرناک و پرهزینه است، همانطور که رئیسجمهور وقت آمریکا، «جان اف. کندی» عبارت مشهور خود را اینگونه بیان کرد
ایالاتمتحده به این دلیل تصمیم به رفتن گرفته است که سخت است.
فیلیپ پلینت، افشاگر تئوری فریب، در کتاب «خود فضانورد بد» اشاره میکند که اگر آمریکا تلاش به فرودی جعلی بر روی ماه میکرد، شورویها،–باوجود برنامه ماه خود، یک شبکه اطلاعاتی گسترده و انجمن علمی نیرومند توانا در آنالیز ناسا، گریه میکردند! بخصوص بعدازاینکه برنامه خود آنها شکست خورد.
اثبات جعلی بودن میتواند پیروزی بزرگی برای شوروی باشد. نظریهپرداز توطئه، برت سیبرل، میگوید
شوروی تا اواخر سال ۱۹۷۲، توانایی دنبال کردن فضاپیماها را نداشت و بعدازآن که به این توانایی دستیافت، سه مأموریت آپولو آخر بهطور ناگهانی لغو شدند.
شوروی فضاپیمای بدون سرنشین را از سال ۱۹۵۹ به ماه فرستاد.
ناسا برای و اطمینان از وجود بودجه کافی، فرودها بر روی کره را بازسازی کرده است. ناسا برای سفر به ماه حدود ۳۰ میلیارد دلار بودجه دریافت کرد و بیل کیسینگ در کتاب خود میگوید که این پول به جیب خیلیها رفته است!
از زمانی که بسیاری از نظریهپردازان توطئه باور واردند که در آن زمان، امکان فرود بر این کره وجود نداشت، آنها بیان کردهاند که فرود ساختگی بر روی ماه برای تحقق بخشیدن به گفته کندی بود:
قبل از پایان این دهه، انسان بر روی ماه فرود خواهد آمد و بهسلامت به زمینبر خواهد گشت.
در حقیقت ناسا برای کنگره آمریکا هزینه آپولو را ۲۵. ۴ میلیارد دلار را ارائه داده بود.
ماری بنت و دیوید پرسی در کتاب ماه تیره: آپولو و افشاگران بیان کردهاند که باوجود تمام خطرات شناختهشده و ناشناس، ناسا نمیتوانست تحقیر عمومی مرگ فضانوردان در ماه را که بهصورت زنده پخش میشد، تحمل کند.
بعد از دست رفتن تمام خدمه آپولو ۱ در اثر آتشسوزی در یک تست، ناسا متحمل حجم عظیمی از تحقیر عمومی و مخالفت سیاسی شد و درنتیجه تیم مدیریت ارشدش بهوسیله مجلس سنا و مجلس نمایندگان مورد پرسوجو قرار گرفت. همچنین، فرود در تلویزیون پخش نشد.
نکته دیگری که در رابطه با داستان فرود انسان بر روی ماه وجود دارد این است که هدف اصلی آمریکا دور کردن اذهان عمومی از جنگ خشن و نامحبوب ویتنام بوده تا فکر مردم درجایی دیگر درگیر باشد.
تصاویر و فیلمهایی از اولین فرود انسان بر روی کره مهتابی عرضهشده است. بسیاری از مخالفان این فرود و کسانی که بر این باورند که این فرود ساختگی بوده است، شواهدی را بر اساس تصویر بیان کردهاند که بررسی آنها بسیار هیجانانگیز است.
تصاویر و فیلمهای جعلی
اولین مسئلهای که در رابطه با عکسهای ثبتشده از کره مهتابی مطرح میشود این است که فضانوردها دوربینهای بسیار باکیفیت هسل بلاد را با خود به سطح ماه برده بودند ولی عکسها از کیفیت بسیار پایینی برخوردار است.
یکی از نکات بسیار جالبی که در رابطه با تصاویر وجود دارد این است که هیچ ستارهای در تصاویر دیده نمیشود. فضانوردان این ادعا را مطرح کردند که ما هیچ ستارهای ندیدیم که آن را ثبت کنیم ولی در آنوقت از روز در ماهستارهها را میتوان بهراحتی با چشم غیر مسطح دید.
زاویه و رنگ سایهها ناسازگار هستند. این نشان میدهد که نور مصنوعی استفادهشده است.
سایه ایجادشده توسط انعکاس نور حاصل از زمین ناهموار، اعوجاج لنز واید و گردوغبار ماه پیچیده است. منابع نور متفاوتی وجود دارد: خورشید، نور خورشید منعکسشده از زمین، نور خورشید منعکسشده از سطح ماه، نور منعکسشده از فضانورد و ماه نورد. نورهای این منابع توسط غبار این کره در مسیرهای متفاوت پخش میشوند، ازجمله بهطرف سایهها. سایههای چالهها و تپهها میتواند کوتاه یا بلند شوند. علاوه بر آن، سایهها حالات چشمانداز نقطه محو را نشان میدهد و آنها را در یک نقطه در افق همگرا میکند.
این تئوری در قسمت میسباسترز از فرود بر ماه ناسا خنثی شد.
در فیلم قرار دادن پرچم آمریکا در کره مهتابی نوک پرچم حرکت دارد؛ مثل حرکت پرچم یا پارچه توسط باد. درصورتیکه در ماه هوایی وجود ندارد که باعث تولید باد شود.
محققان ناسا این توضیح را مطرح کردند که ایستادن پرچم به دلیل وجود دو میله بهصورت افقی و عمودی که در قسمت فوقانی پرچم است.
در ژوئن ۱۹۷۷، ناسا حقیقت را در مورد ادعاهای توطئه فرود بر ماه، منتشر کرد. ناسا به ذرات و سنگهایی اشاره میکند که از ماه جمع کرده و برای اثبات مشروعیت برنامه آورده است؛ و میگویند که این سنگها با شرایط زمین مطابقت ندارند. ناسا همچنین گفت که تمام عملهای برنامه آپولو از پرتاب تا برگشتش کاملاً زیر نظر رسانههای خبری بوده است. ناسا به کتاب بیل کایسینگ با عنوان، ما هیچگاه به ماه نرفتهایم، با شناسایی یکی از نظریههای او در مورد ایجاد نشدن چاله در ماه وقتیکه این کره نورد فرود آمد، پاسخ داد؛ و این حقیقت را بهوسیله خاک و سنگی که از ماه آورده بود، ثابت کرد.
بیانیه حقیقت ناسا در ۱۴ فوریه ۲۰۰۱ یک روز قبل از نمایش برنامه نظریه توطئه: آیا ما به ماه رفتهایم؟ از شبکه فاکس، دوباره منتشر شد. آن فیلم مستند علاقه مردم را به نظریه جعلی بودن رفتن به ماه بیشتر کرد تا جایی که ناسا مجبور به دفاع از اعتبار خود شد.
در نظرسنجی واشینگتن پست در سال ۱۹۹۴، ۹٪ افراد گفتند که ممکن است فضانوردان به کره مهتابی نرفته باشند و ۵٪ درصد گفتند که مطمئن نیستند.
در سال ۱۹۹۹ شرکت گالوپ فهمید که ۶٪ مردم شک دارند که فرود اتفاق افتاده و ۵٪ نظری ندارند؛ که تقریباً مشابه با نظرسنجی سیانان تایم در ۱۹۹۵ است.
مقامات شبکه فاکس گفتند:
بعد از اینکه در فوریه ۲۰۰۱، ۱۵ میلیون نفر برنامه «آیا ما به ماه رفتهایم؟» را دیدند، شک به این اتفاق به ۲۰٪ رسید. به نظر میرسید که فاکس، نظریههای توطئه را ترویج میدهد.
در سال ۲۰۰۰، بنیاد نظر عمومی با نظرسنجی فهمید که ۲۸٪ مردم روسیه میگویند که فضانوردان آمریکایی بر این کرهفرود نیامدند و این درصد در تمامی جوامع برابر است. در سال ۲۰۰۹، در یک نظرسنجی توسط مجله مهندسی و تکنولوژی بریتانیا مشخص شد که ۲۵٪ مردم میگویند، فرود بر ماه انسان یک دروغ بوده است.
نظر دیگری در سطح جهان وجود دارد که فرود بر ماه دروغ بوده است. در ۱۹۹۷ مجله هوراکریشنا، توطئه را «برگشت به خدا» نامید و گفت: خورشید ۹۳۰۰۰۰۰۰ مایل دورتر است و بنا به گفته هندو (ماه ۸۰۰۰۰۰ مایل دورتر از آن است)، یعنی کره مهتابی در فاصله تقریبی ۹۴۰۰۰۰۰۰ مایل قرار دارد که برای طی این فاصله در ۹۱ ساعت، سرعت یکمیلیون مایل در ساعت نیاز است که مطمئناً غیرممکن است، حتی با محاسبه دانشمندان. جیمز اوبرگ از خبرگزاریای بی سی نیوز گفت: تئوریهای توطئه در مدارس کوبا و هرجایی که معلمان کوبایی فرستاده میشوند، تدریس میشود طبق نظرسنجی که در ده ۱۹۷۰ توسط آژانس اطلاعاتی آمریکا انجام گرفت، بیشتر نظردهندگان در آمریکای لاتین آسیا و آفریقا از فرود ناآگاه بودهاند، بسیاری از آنها توسط تبلیغات سیاسی و فکر اینکه ماجرا کلاً داستان علمی-تخیلی بوده است، ناآگاه ماندهاند و بسیاری فکر میکنند که روسیه برای اولین بار روی ماه فرود آمده است!
پاسخ دهید