روز گذشته با هم بررسی کردیم که شرکت مایکروسافت چگونه می‌تواند با کنسول نسل بعدی خود به اسم Xbox Series X به موفقیت برسد و بار دیگر خودش را به عنوان یک رقیب جدی و سرسخت مطرح کند. برای کسب اطلاعات بیشتر درمورد جزئیات این مطلب می‌توانید به این آدرس مراجعه کنید. امروز نیز در ادامه این بحث، این موضوع را این بار برای کنسول نسل بعدی شرکت سونی به اسم Playstation 5 ادامه می‌دهیم تا ببینیم موفقیت این کنسول چطور تضمین می‌شود و سونی برای محقق کردن این امر به انجام دادن چه کارهایی نیاز دارد. همچنان با آرادمگ همراه باشید.
حقیقت امر این است که شرکت سونی به هیچ وجه با موفقیت بیگانه نیست و از ابتدای فعالیت خود در زمینه تهیه و تولید آثار سرگرمی در حوزه بازی‌های رایانه‌ای تا به حال، بارها و بارها طعم آن را چشیده است. شرکت سونی حتی در زمینه تولید و ساخت محصولات فناوری دیگر مثل روزهایی که Walkman تولید می‌کرد تا این که به فرمت ویدئویی Blu-Ray HD رسیدند و تعداد بسیار زیادی از مبادرت‌هایی که در این میان انجام داده بودند، همیشه می‌دانست که چه محصولی با چه مشخصاتی تولید کند که مردم دوست داشته باشند خریداری و استفاده کنند. در میان تمام موفقیت‌ها و شکست‌هایی که این شرکت بزرگ حوزه سرگرمی و محصولات متنوع در دوران فعالیت خود تجربه کرد، برند Playstation را به راحتی می‌توان جزو یکی از قابل اطمینان‌ترین منابع مالی این شرکت برای مدتی بسیار طولانی به حساب آورد که به طور کلی به همراه خود ثبات و پایداری بسیار زیادی به کسب و کار این شرکت آورد. با این حال، درست مانند اکثر شرکت‌های بزرگ و عظیم دیگر، شرکت سونی نیز کارمندان و نیروهای بسیار زیادی در اختیار دارد که بر اساس ادعای خود این شرکت، تک تک آن‌ها تمام سعی و تلاش خود را خواهند کرد تا موفقیتی که پلی‌استیشن ۴ در نسل هشتم کنسول‌های ویدئویی برای آن‌ها به ارمغان آورد را تکرار کنند که واقعا هم به شدت انتظارات مردم و حتی خود این شرکت را نیز بالا برده است.
علیرغم جایگاهی که هم‌اکنون برند Playstation در اختیار دارد که مردم و کاربران آن‌ها به شدت در انتظار بازی‌های فرست پارتی عظیم، بزرگ و جاه طلبانه‌ای نظیر The Last of Us Part II و همینطور Ghost of Tsushima می‌باشند، حتی وظیفه‌ی تکرار کردن موفقیت‌هایی که خودشان در گذشته پیش از این به دست آورده بودند نیز کار بسیار سخت و دشواری است و پر از خطر و ریسک اشتباهات احتمالی است. در حالی که برند پلی‌استیشن به عنوان یک کار بلد، ظاهرا از یک برتری خانگی بیشتری در ذهن و چشم اکثر غریب به اتفاق گیمرها برخوردار است، اما در گذشته نیز چندین بار در این جایگاه قرار داشته‌اند و با این که تجربه زیادی در چنین جایگاهی دارند، اما هنوز هم خطر از دست دادن این جایگاه سونی و برند گیمینگ آن را به شدت تهدید می‌کند. اگر به اندازه کافی به فضای گیمینگی که در حوالی عرضه پلی‌استیشن ۳ و یا حتی پلی‌استیشن ویتا وجود داشت توجه کرده باشید، دقیقا می‌دانید که من اکنون درمورد چه موضوعی صحبت می‌کنم و منظورم از خطرهای احتمالی چیست.
بنابراین، ایده‌ای که اینجا وجود دارد، این است که سونی برای کنسول نسل نهمی خود باید بیشتر به سمتی حرکت کند و کارهایی را انجام دهد که در دوران پلی‌استیشن ۲ کرده بود تا این که به سمت استراتژی کاری خود در دوران پلی‌استیشن ۳ حرکت کند. در زمان شروع دوره کنسول نسل ششمی سونی، آن‌ها با پلی‌استیشن اولیه یا PS One از یک موفقیت بسیار بزرگ، غافلگیر کننده و غیر قابل پیشبینی باز می‌گشتند و با پلی‌استیشن ۲ نیز پایه‌های خودشان را قوی‌تر از قبل کردند که از نظر موقعیت کاری، شباهت زیادی با وضعیتی که اکنون با پلی‌استیشن ۵ پیدا کرده‌اند، دارد. واقعا هیچ کس به اندازه‌ای که پلی‌استیشن ۴ خوب عمل کرد، انتظار چنین عملکردی را از آن نداشت و این کنسول همه ما را شگفت زده و غافلگیر کرد و کاری که اکنون شرکت سونی باید انجام دهد، این است که این میراث ارزشمند را به یک نوآوری جدید منتقل کند که در عین حالی که به کارهایی که تا به حال آن‌ها انجام داده‌اند، احترام و ارزش زیادی قائل است، هنوز هم بتواند موفقیت‌های قبلی این شرکت را تکرار کند و در حقیقت، تضمین کننده یک آینده درخشان برای سونی در کنسول نسل بعدی‌اش باشد. اکنون سوال ما این است که سونی چطور می‌تواند این روند را همچنان ادامه دهد؟ سونی چگونه می‌تواند موفقیت پلی‌استیشن ۵ را تضمین کند؟
در حالی که شاید مقایسه کردن با گذشته یکی از دم دستی‌ترین راهها برای متوجه شدن وضعیت و جایگاه فعلی شرکت سونی قلمداد شود، اما یکی از اساسی‌ترین کارهایی که سونی برای کنسول نسل بعدی خود موسوم به پلی‌استیشن ۵ باید انجام دهد، آماده سازی برای آینده و پذیرفتن مجهولات است. هیچ شکی نیست که ما اینجا در وبسایت بازیمگ و یا سایر رسانه‌هایی که مثل ما، حوزه بازی‌های رایانه‌ای نیز یکی از شاخه‌های مورد توجه آن‌ها است، باید تا حدی بدانیم که از این به بعد برای آینده، چه انتظاری باید از صنعت بازی‌های رایانه‌ای داشته باشیم اما هیچ یک از ما قدرت بزرگ‌نمایی کردن و غلو کردن در درک ناشناخته‌ها را نداریم اما حداقل خود ما این اطمینان را داریم که اسیرِ گذشته باقی ماندن، در هر فرم و حالتی هم که باشد، یکی از مطمئن‌ترین راهها برای آتش گشودن به روی مشکلات و دردسرهای فعلی است که علاوه بر این که آتش آن‌ها را شعله‌ورتر می‌کند، وضعیت را هم بحرانی‌تر و بدتر از قبل خواهد کرد چرا که کاربران همیشه دوست دارند پلتفرم مورد استفاده آن‌ها هم گام با آخرین نیازها و ترندهای روز حرکت کند و یا حداقل هیچ وقت حالت سکون به خود نداشته باشد. این امر به سادگی باعث باختن و از دست دادن رقابت در کنسول‌های نسل بعدی خواهد شد که حتی ممکن است عواقب غیر قابل جبران سنگینی داشته باشد. با توجه به این موضوعات، ادامه دادن به فکر کردن به آینده و افق‌های پیش رو، یکی از بزرگ‌ترین، مهم‌ترین و اساسی‌ترین فاکتورها برای موفقیت و یا شکست پلی‌استیشن ۵ در نسل بعدی کنسول‌های ویدئویی است که سونی باید از اتفاق افتادن آن در دوره پلی‌استیشن ۵ جلوگیری کند.
اولین نکته این است که شیوه بازاریابی، باید نشان دهنده عملکرد کسب و کار آن‌ها باشد. در حالی که کنسول نسل هشتمی سونی به اسم پلی‌استیشن ۴ حس نوستالژی را بارها و بارها در گیمرهایی که در دهه ۲۰ یا ۳۰ زندگی خود به سر می‌بردند، زنده کرد و باعث وسوسه شدن آن‌ها شد، اما این حقه احتمالا در نسل بعدی دیگر پاسخگو نخواهد بود و به این خوبی نتیجه نخواهد داد. اکنون دیگر مردم منتظر آینده هستند. احترام گذاشتن به گذشته و ارزشمند ساختن آن بسیار عالی و خوب است و قطعا می‌توان مزیت‌های زیادی برای یک شرکت فعال در حوزه سرگرمی در زمینه بازی‌های رایانه‌ای داشته باشد اما اکنون دیگر جایگاه گیمرها نسبت به سال ۲۰۱۳ تغییر کرده است و دیدگاهشان چیز دیگری است. با توجه به این موضوع، کنسولی که بیشتر از همه خودش را برای آینده آماده کرده باشد، احتمالا نه تنها کنسول برنده و برتر در سال ۲۰۲۰ خواهد بود، بلکه به احتمال بسیار زیاد، کل نسل آینده را نیز می‌تواند در دست بگیرد. آمادگی برای آینده یکی از کلیدی‌ترین فاکتورها برای موفقیت در سال ۲۰۲۰ و نسل بعدی است. بازاریابی، طراحی و تک تک افرادی که حتی کوچک‌ترین دستی در توسعه، ساخت و ارائه کنسول نسل بعدی شرکت سونی دارند، باید این طرح را درمورد پلی‌استیشن ۵ در ذهن خود به خاطر داشته باشند و برای ارائه کردن آن به دنیای مدیای سرگرمی آمادگی کامل داشته باشند و به طور پیوسته در اختیار بازی‌بازان قرار دهند.
قطعا یکی از چندین و چند مرزی که سر راه سونی در نسل آینده قرار دارد، استریم کردن بازی‌ها است که اگر برند پلی‌استیشن می‌خواهد یک پلتفرم استریم کننده رضایت بخش در نسل آینده در اختیار بازی‌بازان قرار دهد، باید کارهای زیرساختی زیادی برای عملی کردن این کار انجام دهد. کاملا درست است که در حال حاضر، موضوع استریم در حال تلاش و تقلا برای پیدا کردن یک جا پای محکم و مطمئن است تا در یک مسیر ثابت و پایدار قرار بگیرد اما درست از لحظه‌ای که این کار را انجام دهد و پشتوانه استواری برای خودش به وجود بیاورد، هر پلتفرم بزرگی که زیرساخت‌های لازم را برای انجام دادن این کار فراهم نکرده باشد تا کاربران بتوانند به راحتی بازی‌های خود را استریم کنند، دچار مشکلات بزرگ و گاها غیر قابل جبرانی خواهد شد. علیرغم خریداری کردن بخش زیادی از سهم سرویس استریم کننده Gaikai توسط سونی پیش از عرضه شدن پلی‌استیشن ۴ که یک حرکت بزرگ و جاه طلبانه به حساب می‌آمد، این کنسول در فراهم کردن یک سرویس استریم کننده رده بالا، بسیار حرفه‌ای و محبوب که احتمالا در آن زمان پیش بینی کرده بودند، زیاد موفق عمل نکرد و فقط تلاش و تقلایی کرد که نتیجه آنچنان رضایت بخشی برایشان به همراه نداشت. حتی استفاده کردن از قابلیت Remote Play به صورت محلی با پلی‌استیشن ۴ و ویتای خود با یک ارتباط بسیار قدرتمند و ثابت WiFi ممکن است باعث به وجود آمدن لحظات نه چندان خوشایندی شود که انگار یک دیوار بتنی و ضخیم بین این دو پلتفرم قرار داده شده است و ارتباط برقرار کردن را دچار مشکل می‌کند.
راهکارش هر چه که باشد، این یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف سونی در مقابل رقیب آن‌ها است که باید برای نسل بعدی کنسول‌های ویدئویی حل شود، مگر این که سونی بخواهد مقدار بسیار زیادی از پول و هزینه‌های خودش را حفظ کند و صرف تقویت زیرساخت‌های خود در زمینه‌های دیگری کند که می‌تواند پیروزی احتمالی آن‌ها را در نسل آینده تضمین کند. خوشبختانه برای پلی‌استیشن، به نظر می‌رسد که سونی از این موضوع کاملا آگاهی دارد و حتی تا جایی پیش رفتند که با رقیب دیرینه و سنتی خود یعنی شرکت مایکروسافت نیز به یک روش استراتژیک و کوتاه مدت برای برطرف کردن این مشکل همکاری کردند. تنها زمان نشان خواهد داد که ثمره و نتیجه این تلاش‌ها چطور خواهد بود اما برای خود شرکت سونی، باید کاملا با افتخار تلاش کنند تا سرویس PS Now خود را بهبود ببخشند و اساس آن را تغییر دهند.
کنسول نسل هشتمی سونی یعنی پلی‌استشین ۴ مشخصات بسیار خوبی در ویژگی‌های مختلف خود داشت و توانست از عهده بسیاری از کارها به خوبی بربیاید و همانطور که ما کم کم شروع کردیم به دیدن این که آن‌ها از منابع بیشتر و بیشتری برای خلق جلوه‌های بصری و گرافیکی واقع گرایانه‌تر در آثار و محصولات خود استفاده می‌کردند، هشدارها و زنگ خطرهای مختلفی که کنسول‌ها به وجود می‌آوردند، فقط باعث می‌شد که مشتریان به طور ذاتی بیشتر و بیشتر روی هر یک از کنسول‌های موجود سرمایه گذاری کنند و به عنوان کنسول خانگی اصلی خود از آن‌ها استفاده کنند. با داشتن برخی ساز و کارهای بسیار خوب برای ضبط ویدئو و گیم پلی بازی‌ها و همینطور استفاده از سرویس‌های استریم کننده YouTube و Twitter که مزیت‌های بیشتری به این کار اضافه کرده بودند، پلی‌استیشن ۴ در حال شرط بندی کردن روی مردمی بود که می‌خواستند لحظات گیمینگ خود را خلق کنند و با بقیه مردم به اشتراک بگذارند که به خوبی هم پاسخ داد. بنابراین ادامه دادن به این روند و گسترش دادن جزئیات آن احتمالا یک حرکت هوشمندانه و خوب خواهد بود که به خوبی هم جواب خواهد داد. ارتقاء دادن کیفیت ویدئوهای ضبط شده برای پوشش دادن و پشتیبانی کردن از ویدئوهایی که حداقل در حال اجرا شدن با رزولوشن ۱۰۸۰ پیکسل، با ۶۰ فریم بر ثانیه هستند، یک شروع خوب است. اما قطعا هیچ شکی نیست که ضبط کردن و استریم کردن ویدئوها با رزولوشن ۴K با این که برای خطوط اینترنت در نقاط مختلفی از دنیا مثل کشور خودمان ممکن است بسیار سخت و سنگین باشد، اما در عین حال می‌تواند نتایج بسیار خوبی برای پلی‌استیشن ۵ داشته باشد که احتمالا کاربران زیادی در نقاط دیگر دنیا از تجربه آن به شدت لذت خواهند برد.
یکی دیگر از مشکلات واضحی که نسل بعدی کنسول‌های خانواده پلی‌استیشن باید برطرف کند، حجم بسیار زیاد و سنگین بازی‌ها، ویدئوها و فایل‌های ذخیره سازی است که روز به روز هم به حجمشان بیشتر و بیشتر اضافه می‌شود. یکی از روش‌هایی که برای برطرف کردن این مشکل وجود دارد، افزایش و بالا بردن استانداردها برای فضای هارد درایوها است. با وجود این که این کار قطعا حتی به اندازه کمی قابل انجام دادن است، اما راه حل طولانی مدت برای این مشکل، احتمالا فقط فضاهای ذخیره سازی ابری و گسترش استفاده بیشتر از آن‌ها است تا رایج‌تر شوند. ذخیر سازی کردن بازی‌ها به صورت آنلاین و دسترسی پیدا کردن در آن واحد با انجام دادن یک سری دانلودهای موقتی، می‌تواند یکی از راه‌هایی باشد تا بین فضاهای محلی محدود و ارتباطات ضعیف و کند اینترنت، یک پل دائمی برقرار شود تا این فاصله از بین برده شود. اگرچه ممکن است انجام دادن چنین کارهایی به هر دلیلی که هست، سخت و غیر ممکن به نظر برسد، یکی از روش‌های ساده شده‌ی گسترش و افزایش دادن فضای حافظه‌ی دستگاه شما بدون دخالت دادن درایوهای شخصی سازی شده، نیز یکی دیگر از روش‌های احتمالیِ ممکن است. اما در هر صورت، مشکل وجود فضای ذخیره سازی محدود و بازی‌های حجیم‌تر و بزرگی که روز به روز در حال افزایش پیدا کردن هستند، در نهایت نیاز به پیدا کردن یک راهکار مناسب دارد که کاملا خلاقانه و نوآورانه باشد تا بتواند این مشکل را از ریشه و به طور عمقی برطرف کند. اگر سونی بتواند این کد را بازگشایی کند، بازی‌بازان نیز در عوض، با پول‌هایی که صرف خرید محصولات آن‌ها می‌کنند، قدردانی خود را نشان خواهند داد چرا که یکی از بزرگ‌ترین مشکلات آن‌ها دیگر برای همیشه برطرف شده است.
در هر صورت، یک سری ویژگی‌های اضافی دیگر نیز وجود دارد که سونی می‌تواند از آن‌ها در پلی‌استیشن ۵ استفاده کند تا توجه و نظر مردم را به سمت این کنسول جلب کند. یکی از بزرگ‌ترین راه حل‌هایی که در این زمینه آن‌ها در اختیار دارند، “قابلیت پشتیبانی از نسل قبل” یا Backward Compatibility با تمام میراث و آثار قبلی پلی‌استیشن در کل دوره فعالیت این برند در صنعت بازی‌های رایانه‌ای است. به طوری که پلی‌استیشن ۵ علاوه بر پشتیبانی و قابلیت اجرا کردن بازی‌های پلی‌استیشن ۴، بتواند از آثار و عناوین پلی‌استیشن ۳، ۲ و حتی ۱ هم پشتیبانی کند. با اطلاعات و جزئیاتی که سونی از کنسول نسل بعدی خود تا به حال در اختیار ما قرار داده است، متوجه شدیم که بازی‌های پلی‌استیشن ۴ قابلیت اجرا شدن روی پلی‌استیشن ۵ را نیز خواهند داشت که حقیقا، وقتی به تایید خود آن‌ها رسید، زیاد هم برایمان غافلگیر کننده نبود چرا که کار زیاد بزرگ و شگفت انگیزی نیست چون مایکروسافت از یک نسل قبل این ویژگی را در کنسول نسل هشتمی خود قرار داده بود اما قابلیت اجرا کردن بازی‌ها و عناوین PS1, PS2 و PS3 نیز واقعا می‌تواند علاقه و اشتیاق عده بسیار زیادی از کاربرانی که در گذشته از این کنسول‌ها استفاده می‌کردند، را برانگیزد. انجام این کار به طور گسترده‌ای به سونی کمک خواهد کرد تا از موفقیت احتمالی کنسول نسل بعدی خود اطمینان خاطر داشته باشد. با توجه به این که پلی‌استیشن ۵ چقدر قدرتمند خواهد بود، داشتن توانایی اجرا کردن بازی‌های PS1 و PS2 به هیچ وجه نباید برایش کار چندان سختی باشد. چالشی که اینجا وجود دارد، بیشتر درمورد بازی‌های PS3 است که حول سیستم پیچیده سخت افزاری آن ساخته شده بودند و بدین ترتیب، حتی تا همین امروز هم برای برخی از ماهرترین مهندسان شبیه ساز نیز دردسرهای بزرگی به وجود آورده است که سعی داشتند بازی‌های خود را فقط به صورت نرم و روان روی این سیستم طراحی و عرضه کنند. خود سونی نیز قبول دارد که سخت افزار PS3 یکی از سخت‌ترین و پیچیده‌ترین سیستم‌هایی بود که تا به حال در لاین آپ کنسول‌های این شرکت ساخته شده است اما به ادعای آن‌ها، این کار در PS5 دیگر به این سختی نخواهد بود همانطور که PS4 سخت افزار روان‌تری نسبت به PS3 داشت، بازی سازی برای PS5 نیز برای توسعه دهندگان ساده‌تر از PS4 خواهد بود. شانس زیادی وجود دارد که PS5 بتواند راهکارهای بهتری برای این کار پیدا کند اما شاید یکی از راه حل‌های احتمالی نیز در ارتقاء و بهبود دادن سرویس‌های استریم کننده باشد که پیش از این درمورد آن صحبت کردیم.
اگر سرویس استریم کننده PS Now بتواند پیشرفت‌ها و ارتقاهایی که نیاز دارد را دریافت کند تا تاخیر و افت فریم را به کم‌ترین حد ممکن برساند، شاید قابلیت استریم کردن هر یک از بازی‌های PS3 با وارد کردن دیسک منحصر به فرد خودِ آن و همینطور بازگشایی کردن دسترسی به آن، بتواند یک سازش مسالمت آمیز برای گیمرهایی باشد که می‌خواهند بار دیگر دیسک قدیمیِ مثلا Killzone 2 خود را دوباره اجرا و بازی کنند. انجام دادن این کار حتی برای مهندسین برند پلی‌استیشن نیز می‌تواند مقرون به صرفه‌تر باشد تا هزینه‌های ساخت و تولید محصولات و سخت افزارهای جدید را تا جایی که ممکن است، پایین نگه دارند. بازگشایی کردن استریم یک بازی ممکن است برای همه ما ایده مناسب و خوبی به نظر نرسد، اما با در نظر گرفتن تمام جوانب و زاویه‌های مختلف، احتمالا می‌تواند یک راهکار قابل قبول به شمار برود. اگر این طور نباشد، بنابراین PS5 نیاز دارد که یا از یک شبیه ساز هنری بسیار گران قیمت استفاده کند، و یا از مشخصاتی که در ساخت PS3 نیز به کار برده شده بود، استفاده کند اما هر کدام از این راهها را که انتخاب کنند، قابلیت پشتیبانی کردن از تمام میراث و آثار قبلی پلی‌استیشن در آن وجود داشته باشد یا خیر، با توجه به این که رقیب آن‌ها یعنی Xbox Series X در شرکت مایکروسافت به احتمال بسیار زیاد قابلیت پشتیبانی از نسل قبل را خواهد داشت، تاثیر بسیار زیادی در عرضه پلی‌استیشن ۵ خواهد داشت و به شدت آن را تحت تاثیر خودش قرار خواهد داد. مخصوصا با توجه به این که انتظار مردم نیز اکنون از آن‌ها بالا است و خودشان نیز Backward Compatibility را برای نسل آینده تایید کرده‌اند، باید ببینیم گستردگی و وسعت آن چقدر خواهد بود.
ما می‌توانیم کل روز درمورد سرویس‌های اضافی جدید، پیشرفت‌ها، آپگریدها، ارتقاها و ویژگی‌هایی که پلی‌استیشن ۵ باید داشته باشد، صحبت کنیم. هیچ شکی نیست که همه این‌ها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستند اما یک نکته مهم دیگری هم که وجود دارد، کمی پرهیز و خودداری کردن است. در حالی که کنترلر DualShock 4 پیشرفت‌ها و بهبودهای زیادی نسبت به ۳ داشت، اما روی هم رفته، کنترلرهای DualShock تا آن زمان همیشه یک حاشیه امن برای خودشان به وجود آورده بودند که نکته چندان منفی و بدی هم نیست؛ فقط جلوی پیشرفت و بهبودِ بیش از حد آن‌ها را گرفته بود. اگر بتوان عکس‌های لو رفته از DualShock 5 را باور کرد و واقعی حساب کرد، به نظر می‌رسد که سونی توجه خوبی به این موضوع کرده است که بسیار خوب و عالی است. در حقیقت، بر اساس تصاویری که تا به حال از این کنترلر لو رفته، می‌بینیم که سونی باز هم مثل روال کنترلرهای قبل از نسل ۴ خود، تغییرات آنچنان زیادی در آن به وجود نیاورده است که از نظر من نکته خوب و مثبتی است. باید توجه داشته باشید که اگر در بحث تغییر یا پیشرفت بیش از حد زیاده روی شود، نتیجه‌ی معکوس می‌دهد و همینطور از آنجایی که عده زیادی از مردم از طراحی و کارایی‌های DualShock 4 راضی و خوشحال هستند، فقط یک سری تغییرات محافظه کارانه‌ی نه چندان شدیدِ احتمالا می‌تواند برای نسل بعدی کنترلرهای این شرکت کافی باشد. این تغییرات اندک می‌تواند در ظاهر DualShock 5 کارایی و تاثیر گذاری بیشتری داشته باشند.
با این حال، این‌ها فقط افکار، اندیشه‌ها و نظرهای خود من به تنهایی است. در نهایت، سکان این کشتی در اختیار سونی است و هر تصمیمی که آن‌ها بگیرند به نیروها و گیمرها دیکته خواهد شد تا توسط کسب و کار آن‌ها در بازار پیاده سازی شوند. این بار در نسل نهم، با وجود تجدید قوای نینتندو و پتانسیل‌ها و انگیزه‌ها و اعتماد به نفس شدید مایکروسافت برای بازگشتن به متن بازار، سونی قطعا باید کاملا خودش را برای رویارویی با آن‌ها آماده کرده باشد. اما اگر تاریخ از قبل، نشان دهنده و تعیین کننده چیز خاصی برای این جمع ژاپنیِ چند ملیتی باشد، نتیجه‌ی عملکرد کنسول نسل بعدی آن‌ها کاملا به تصمیم‌های خود آن‌ها بستگی خواهد داشت و عملکرد رقیبان چندان برایشان تعیین کننده نخواهد بود.
