اگر به یاد داشته باشید ویکتور در انیمیشن جذاب من نفرت انگیز یا همان Despicable Me موفق به ساخت دستگاه کوچک کننده شده بود و توانست با این دستگاه و کوچک کردن اشیاء، برج ایفل و همین طور ماه را کوچک کرده و به سرقت ببرد.
خبر خوب و بسیار جالب این است که محققان دانشگاه MIT نیز موفق شده اند در محیط آزمایشگاهی خود به چنین فناوری دست یابند. آن ها این قابلیت را Implosion Fabrication نامگذاری کرده اند. البته آن ها هنوز نمی توانند انسان ها را کوچک کرده و یا موفق به غیب کردن آدم ها شوند، اما می توانند نسخه ی کوچکتری از هر چیزی را به دست بیاورند.
کوچک کردن اشیاء تا سایز نانو چطور انجام می شود؟
اما اگر بخواهیم به زبانی ساده فرآیند این کوچک کردن را توضیح دهیم، باید به چیزی که مسئول تیم تحقیقات MIT گفته است، استناد کنیم. وی توضیح می دهد که این کار به وسیله ی پلیمری به نام “پلی اکریلات” انجام می شد. پلی اکریلات پلیمری با قدرت جذب بالا می باشد که در کمترین زمان و با سرعت بالا جذب مواد را انجام می دهد. زمانی که می خواهیم جسمی را در این فرآیند کوچک سازی وارد کنیم، باید پیش از هر چیزی محلول خاصی به این پلیمر یعنی پلی اکریلات اضافه شود.
افزودن این محلول به پلی اکریلات موجب می شود که پلیمر افزایش حجم دهد. بعد از این مولکول های فلورسین در فرم تعیین شده، را با استفاده از نیروی لیزری به پلیمر پلی اکریلات متصل می کنیم. مولکول های چیزی که قرار است به وسیله ی این فرآیند کوچک شود، به مولکول های فلورسین متصل خواهند شد.
لیزر نوری مولکول های فلورسین را در نقاط تعیین شده قرار میدهد و مولکول های هر چیزی که در نظر گرفته ایم، به آن متصل می شود. به گفته ی ادوارد بویدن از تیم تحقیقاتی MIT، محدودیتی در انتخاب این مواد وجود ندارد. ما می توانیم آن ها را از انواع فلزات انتخاب کنیم، یا حتی این که قسمتی از یک DNA بوده و یا یک نقطه ی کوانتومی باشند. همین طور امکان زوم کردن روی نانو ذرات طلا نیز میسر خواهد بود. با این حساب می توانیم بگوییم که پروژه ی فوق محدودیتی ندارد و برای هر نوع ماده ای موثر واقع خواهد شد.
پس از این نوبت به خشک کردن الگویی که با پلی اکریلات درست کردهایم می رسد، و بعد از انجام مرحله ی خشک کردن به همان جسم تا سایز نانو خواهیم رسید. دانشمندان MIT برای خشک کردن الگوی پلی اکریلاتی که طبق مدل بالا آماده شده است، از اسید استفاده می کنند. سپس سوژه ی مورد نظر تا یک هزار مقیاس خود کوچک خواهد شد.
ادوارد بویدون می گوید: “این روش می تواند تقریبا هر نوع مواد را به یک الگوی ۳ بعدی با دقت نانو مواد تبدیل کند. ماجرا به این سادگی ست که با استفاده از تکنیک جدید، محققان می توانند هر شکل و ساختاری که می خواهند را با الگویی از یک داربست پلیمری و یک لیزر ایجاد کنند. پس از پیوستن سایر مواد مفید به داربست، آن ها آن را کوچک می کنند و به تولید ساختار یک هزارم حجم اصلیش می رسند.”
درباره ی پرینت سه بعدی بخوانید…
تا این جای کار تمام آزمایشات موفقیت آمیز بوده و اگر به همین شیوه ی موفقیت آمیز ادامه یابد، احتمالا انفجار علمی بزرگی در دنیای بشریت رخ خواهد داد. تصورش را بکنید که با این امکان تازه در علم پیشرفته چه امکانات تازه ای در اختیار دانشمندان قرار خواهد گرفت.
