غذا یکی از بهترین دلایل برای کشف ایران است. غذاهای ایرانی و بومی فوق العاده، تاس کباب، غذاهای برنجی، کباب ها و دسرهای بی نظیر و … که طعم ایرانی را خاص می کنند.
منطقه ای سرسبز، پر از گیاهان متنوع را تصور کنید. سرزمینی وسیع پر از خوشه های برنج، بوته های چای، و درختان زیتون. سرزمینی که می توانید به هنگام صبح به کوهنوردی بروید و یا زیر تیغ آفتاب کنار آبشار و یا صخره ای، بعدازظهر خود را سپری کنید. کشوری پر از زردآلوهای طلایی که به شیرینی عسل هستند. هلوهای آبداری که از فرط شیرینی و شهد، دست ها به هم می چسبد و آب از دهان راه می افتد. در ایران گردی باید راز آشپزخانه های ایرانی را با طعم های ایرانی کشف کرد. با آراد مگ در این سفر همراه باشید.
در سفرم، غذاها و طعم ها را هم قدم با مردمان ایرانی و میزبانانم تجربه کردم. آنها وعده های غذایی خود را با من قسمت می کردند و از نحوه ی پخت غذاهای ایرانی می گفتند. غذا یکی از بهترین دلایل برای کشف ایران است. غذای خوب چیزی است که همه می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند.
آن‌هایی که با غذاهای ایرانی آشنا نیستند اغلب تصور می‌کنند که این غذاها آتشین یا تند هستند. و شاید این تصور برآمده از آب و هوای ایران باشد. اما در حقیقت تعادلی ظریف و آرامش‌بخش در غذاها وجود دارد. و تعادلی شاعرانه از طعم دهنده های بی نظیری مثل لیمو ترش، زعفران و گلاب خلق می کنند. غذاهای آبکی خوش طعم که با حرارت ملایم طبخ می شوند و به آن ها خورشت می گویند. غذای مفصلی که با سبزیجات، آجیل و خشکبار در دیس حاوی برنج سرو می شود. این ترکیب ها بیان کننده ی اصالت غذاهای ایرانی هستند. میز غذاهای ایرانی شبیه کاشی کاری های قدیمی است. میزی با پارچه ای زیبا و ابریشمی و رنگارنگ روی آن. بی نظیر است. غذاهای محلی و فصلی فراوانی در نقاط مختلف ایران طبخ می شود و بخش اعظم غذاهای ایرانی را شکل می دهد.
تبریز
سفر من از تبریز، شمال غرب ایران آغاز شد. شهری که شاهراه های اصلی دنیا را به یکدیگر متصل می کرد. تبریز یکی از پایتخت های امپراطوری ایران باستان بود. تبریز به خاطر بازارش شهره است. بازارهای این شهر، محل دادوستد ابریشم و فرش های ایرانی بود و ادویه ها از چین و هند به اینجا می آمدند.
امروزه این بازار از سوی سازمان یونسکو به عنوان بخشی از تاریخ ثبت شده است. بازار تبریز در نزدیکی رستورانی قرار گرفته است که کوفته تبریزی هایش حکم امضای تبریز را دارند. رستوران سنتی شهریار در نزدیکی یکی از حمام های قدیمی این شهر قرار دارد. گوشت بره ی چرخ شده به اندازه ی یک مشت در بشقاب کوفته برای شما سرو می شود. تخم مرغ کاملا پخته شده، گردو و آلوهای خشک کنار کوفته چیده شده اند و سس آن حاوی گوجه فرنگی و زعفران است که گرم روی کوفته ریخته می شود.
تبریز بازار غذای خیابانی هم دارد. و این به نوبه ی خود از امتیازات این شهر محسوب می شود. اطراف باغ ایلگلی که یکی از باغ ها و پارک های معروف تبریز است، هر چند صد متر، غذاخوری های خیابانی برپاست که در امتداد مسیر قرار گرفته اند. کنار یکی از غذا فروشی ها ایستادم. پوره سیب زمینی به همراه تخم مرغ کاملا پخته شده را امتحان کردم. روی سیب زمینی لایه های نازک کره بود. همه ی این ها لای نانی گرم پیچیده شده بودند. صاحب دکه سماق را پیشنهاد داد. ادویه ای بنفش که وقتی روی ساندویچ خود پاچیدم، طعم فوق العاده اش زیر زبانم غوغا می کرد.
گیلان
بعد از تبریز تصمیم گرفتم به سمت کوهای سبز سر به فلک کشیده بروم. وارد استان گیلان شدم. گیلان به خاطر رودخانه ها و ساحل دریای کاسپین و هم چنین زیتون، ماهی و خاویار بسیار معروف است. گیلان از آنچه انتظارش را داشتم خیلی بهتر بود. می توان گفت، گیلان بهترین منطقه برای گیاه خواران است. بادمجان و سیر در همه ی وعده های غذایی دیده می شوند. گشنیز، جعفری و شوید و سیر برای پختن غذاهای خورشتی و کوکوی سبزی استفاده می شود. و طعمی ایرانی به غذا می دهد. کوکوی سبزی چیزی شبیه فریتاتا است.
بعد از ظهر یکی از روزها را با رویا که کشاورز بود گذراندم. رویا به من یاد داد چطور ترشی تره بپزم. ترشی تره از سبزی های فوق العاده معطر تهیه می شود. همه ی سبزی های ترشی تره را از باغچه ی رویا چیدم. گیلان خانه ی یکی از معروفترین غذاهای ایرانی به نام فسنجان است. فسنجان از مرغ شکم پر با سسی ترش و شیرین در کنار سبزیجات و انار تهیه می شود. فسنجان را به همراه برنج سفید امتحان کردم با کره ی گیاهی و ته دیگ کره ای. زعفران طلایی روی برنج را می توان شاهکاری ایرانی دانست.
یکی از جاذبه های خیلی مشهور و توریستی شهر لاهیجان، استخر لاهیجان است. پیاده روهای اطراف استخر یکی از بهترین مناطق برای پیاده روی های شبانه خواهد بود. سفر به گیلان بدون کلوچه هایش کامل نخواهد شد.
شیرینی کوچکی که پر از پودر گردو، دارچین و هل است. این کلوچه، مخصوص فومن، شهری کوچک در جنوب غربی گیلان است. در سراسر شهر این کلوچه های کوچک و دوست داشتنی به فروش می رسند. پس از پیاده‌روی سخت در تپه‌های اطراف، کلوچه با یک استکان چای گرم خیلی می چسبد.
مزارع زعفران، جشن گلاب گیری و باغهای انار ، تاریخچه ی شگفت انگیزی را پشت سر خود دارند.
تهران
تهران مملو از رستوران های شلوغ با غذاهای متنوع است. از سوشی گرفته تا ماست یخ زده و دیزی. حالا دیزی چیست؟ گوشت بره، نخود و سیب زمینی که برای چند ساعت پخته شده اند تا زمانی که گوشت آن قدر ترد شود که بتوان با یک چنگال آن را به خمیر تبدیل کرد.
با این حال بهترین رستوران های محلی در دربند، منطقه‌ای در شمال شهر در پای کوهستان‌های البرز هستند. منطقه‌ای با مسیرهای کوهستانی باریک و پُر پیچ و خم که با درختان سربه فلک کشیده و چراغانی های خیره کننده بر زیبایی اش افزوده شده است. می توان شب را با استراحت روی فرش‌های ایرانی رنگ و رو رفته در یکی از چند غرفه های چوبی کوچک کنار خیابان به پایان رساند و به تهرانی ها در کشیدن قلیان با طعم سیب کمک کرد.
مزارع زعفران، جشن های گلاب گیری و باغهای انار، از نظر تاریخی مهمترین مواد غذایی ایران را بازگو می کنند. انار میوه ی بومی ایران است. در اساطیر پارسی باستان، گفته می‌شود که اسفندیار، جنگجوی قهرمان، دانه های انار را می خورد تا شکست ناپدیر باشد.
هنوز انار شکل افسانه‌ای خود را حفظ کرده است و به عنوان میوه ی مورد علاقه مردم از جایگاه خاصی برخوردار است. دانه‌های قرمز رنگ انار به گلپر (طعم دهنده ای جا مانده از ایران باستان) آغشته می شوند و حتی گاهی نمک هم به آن اضافه می کنند تا لذیذ تر شود. هم چنین در ایران، دانه های انار را می پزند تا به شکلی یک دست و نرم و لطیف در آیند. و از آن به عنوان طعم دهنده در غذاهای چرب و خورشت های ملس استفاده می کنند.
شیراز
شهر شیراز با شعر مترادف است. گل‌های رز در باغهای معروف شهر مانند باغ ارم شکوفا می‌شوند. گل‌های رز، گل های بومی ایران هستند و خواستگاه گلاب همینجاست. حدود ۲۵۰۰ سال پیش، گلاب در این شهر تقطیر شد. امروزه گلاب در دسرهایی از قبیل فالوده شیرازی استفاده می شود. فالوده شیرازی دسری معطر از ورمیشل های یخ زده است که با شربت لیمو و گلاب سرو می شود. فالوده ی شیراز شهرت بسیاری دارد. بهترین فالوده های شیراز کنار آرامگاه حافظ به فروش می رسند.
مرکز ایران منبع بهترین پسته ها است که در هر نوع غذای شیرین و خوش طعمی نقش دارند. بهترین دسر حاوی پسته را می توان در شهر اصفهان و در بستنی فروشی اکبر مشتی پیدا کرد. بستنی پسته ای با روکشی از زعفران و گلاب و پودر پسته روی آن، حتما باید به سلامتی پسته این بستنی را امتحان کرد.
بندرعباس
سفر من در شهر بندری بندرعباس در خلیج فارس به پایان خود رسید .بندر، همانطور که شناخته می‌شود، شهری با آفتابهای سوزان، آب‌های گرم نیلگون و نخل‌های بلند است. بندرعباس زمانی یکی از مهمترین مناطق تجارت ادویه از هند به اروپا بود. در مقایسه با بقیه ی غذاهای ایرانی، غذاهای این منطقه بسیار متفاوت هستند.
ترکیبی هیجان‌انگیز از طعم‌های ایرانی، هندی و عربی. میوه‌های استوایی مانند انبه، آناناس و گواوا، در اینجا کشت و برای ترشی های هندی استفاده می‌شوند. غذاهای دریایی خلیج‌فارس به شکل پخته شده، کبابی، خشک شده و حتی پودر سرو می شوند.
بهترین مکان برای خرید ماهی، بازار ماهی بندرعباس است، که در آن مردان صید روزانه ی خود را فریاد می زنند و در کنارشان زنان به پاک کردن ماهی مشغولند. در کنار بازار، رستوران‌های زنجیره‌ای به عرضه ی غذاهای محلی می پردازند. هم چون قلیه میگو که با میگو، تمبر هندی و گشنیز سرو می شود و یا کیک ماهی تند که به آن کوکوی ماهی می گویند.
مسافران در ایران همیشه با گرمی و مهمان‌نوازی روبرو هستند. دعوت شدن به خانه ای ایرانی برای شام، پس از رد و بدل کردن چند شوخی چیزی عجیب نیست. برای کسانی که مایل به توسعه ی دانش آشپزی خود هستند و یا به سادگی از پیشرفته‌ترین دستورهای غذایی دنیا لذت می‌برند، ایران یک ثروت از این منظر است. تنها چالشی که برای بیشتر مسافرها در پایان سفر وجود دارد، یک شلوار با جیب های خالی است.
